Chapter 15

371 50 18
                                    

နှစ်ယောက်သားကျော ခိုင်းကာ ထိုင်နေခဲ့သည်။ဘာအသံမှ လည်း မထွက်သလို အသက်ရှူ သံသေးသေးလေးတောင် ထွက်မလာဘူး ။

Saint

ကျွန်တော် ပြန်ခိုင်းတော့လည်းမပြန်ဘူး စောင်ကို လာဆွဲလှန်တော့ အကုန်မြင်သွားတဲ့အပြင် နို့ ရည်တွေတောင်သူ့ ရင်ဘက် ကိုစင်သွားတဲ့ ဖြစ်ခြင်း

အသံကုန်ဟစ်ပြီး အော်ကာ သူက လည်း ကျောပေးသွားတော့ ကျွန်တော် လည်း ဘောင်းဘီ အမြန်ပြန်ဝတ်ကာ ရှက်ရှက်နဲ့ ကျောပေးထားလိုက်သည်။ကျောင်း အိမ်သာထဲမှာလည်း သူ့ကို ကိုယ်က လက်နဲ့ လုပ်ပေးဖို့အထိတောင် စည်းကျော်ထားတာ သူ့ အဝတ်မပါတဲ့ ကိုယ်ကို ထိချင်စိတ်က တဖွားဖွားလေ လည်ပင်းတွေ လည်း မာကင်ရာ အပြည့်နဲ့ သတိစိတ် ဝင် မှ ထိုင်ငိုပစ်လိုက်တယ် အဲ့မှာ သူက အိမ်လိုက်ပို့တယ် ကိုယ်က အရှက် မရှိနိုင် အောင့်နေပြီ ဖြစ်လို့ စောင်ခြုံပြီးဖြေလျှော့နေတာ နောက်ဆုံ ဘာစကားမှ မပြောနိုင်တဲ့ အခြေအနေ

နေပါအုံး သူက မမြင်ဖူးတဲ့ ပုံစံဘာလို့ဖမ်းနေရတာလဲ မသိတော့ဘူး မသိတော့ ဘူး ကျွန်တော့်လို လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေး သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ အရှက်ကွဲရပေါင်းများနေပြီ ဘာလုပ်ရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး

"Perth" " Saint "

"မင်းအရင်ပြော" "မင်းအရင်ပြော"

ဘာပြောပြော တူနေတာကြောင့် သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချလိုက်ပြီး တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်  မဟုတ်သေးပါဘူး သူ့ဆီ လှည့်ပြီး ပြသနာဖြေ ရှင်းမှ ရတော့မယ်

နှစ်ယောက်စလုံးလှည့်လိုက်တော့ လည်း ပြိုင်တူ ပင် တကယ်ကို သေချင်ပါတယ် ဟူးးး

သူ့မျက်နှာ လည်း ကိုယ်မကြည့်ရဲ့ဘူး သူကလည်း မျက်နှာလွှဲသွားတယ် ကောင်းတယ်ကောင်းတည် ပြန်လို့ပြောတာ မပြန်ဘဲ နဲ့ အခုတော့ နို့ရည်တွေက သူ့အင်္ကျီ မှာ ခြောက်နေပြီ ကော်ပြီးစားလိုက် ငပေါကောင်ရဲ့

"ငါအရင်ပြောမယ် "

"ပြော "

"ငါ့အင်္ကျီပေါ်က ဘာတွေပေနေတာလဲ မင်းဆီကရော ဘာတွေ ထွက်လာတာလဲ "

I'm so Sorry For that(Complete)Where stories live. Discover now