အခန်း(၅၄)

Depuis le début
                                    

"သူဒါကဘာအဓိပၸာယ္တုန္း?"

"ေက်ာင္းေကာ ၊ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဘာေတြေျဖထားလဲဆိုတာကို ၾကည့္လိုက္ဦး. ."

ရွဲ႕ယြီကေျပာသည္။

"စိတ္ထဲကေနနည္းနည္းေလးမွ သိမေနဘူးလား?"

ရွဲ႕ယြီသည္ ေျပာၿပီးေနာက္မွ မတက္ႏိုင္စြာျဖင့္ေတြးလိုက္မိရသည္ ၊ ဒီအ႐ူးေကာင္က တကယ္လည္းစိတ္ထဲဘာမွသိေနမွာကိုမဟုတ္ေပဟု။

ႏြားရွစ္ေကာင္ႏွင့္ဆြဲတင္ရင္ေတာင္ ေအာင္မည္မဟုတ္သည့္ စာညံ့သူျဖစ္ေလသည့္ထိုတစ္ေယာက္မွာ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ေျဖထားတာအေတာ္ေလးေကာင္းမြန္သည္ဟုထင္ၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္တို႔အျပည့္ရွိေနေလ၏။

မနက္ပိုင္းေျဖရမည့္ ဘာသာရပ္အကုန္ေျဖဆိုလို႔ျပီးသြားရာ ေန႔လည္ပိုင္းနားခ်ိန္တြင္ေတာ့ အားလံုးလိုလိုမွာ အေျဖေတြတိုက္ေနၾကသည္။

"အစ္ကိုေက်ာင္း ၊ မင္းရဲ႕က်ိန္းေသေပါက္စာေမးပြဲေအာင္မယ္ဆိုတာက အသံုးလည္းမဝင္ဘူး ၊ သခၤ်ာအပုဒ္ႀကီးေတြ ငါသံုး/ေလးပုဒ္ေလာက္ေတာင္မွားတယ္. ."

ဝမ့္သာသည္ ထို'က်ိန္းေသေအာင္မည္'ဆိုသည့္စာရြက္အား ဟယ့္ေက်ာင္းထံျပန္လို႔သာေပးလိုက္သည္။

"မင္းဘာသာပဲသိမ္းထားေတာ့။"

"ငါလည္းအသံုးမဝင္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ. ."

ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ ဖုန္းကိုယူလိုက္ရင္းမွေျပာသည္။

"မနက္ကပထမဆံုးတ႐ုတ္စာေပေျဖတုန္းကဆို ေလာင္ထန္ကငါ့အေျဖလႊာၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်သြားတာ ၊ ငါေရာင္းတဲ့သူကိုသြားေမးဦးမယ္။"

ရွဲ႕ယြီမွာေတာ့ သူ႔ဘဲဒီလိုေတြလုပ္ေနသည္အား နားကိုမလည္။

"ေရာင္းတဲ့သူေမးၿပီး ဘာလုပ္မလို႔လဲ?"

"အသံုးျပဳနည္းမ်ားမွားတာလားလို႔ ေမးၾကည့္မလို႔။"

"ဘယ္လိုမ်ားသံုးဦးမွာလဲ ၊ ျပဳတ္ၿပီးသာေသာက္ပစ္လိုက္?"

". . . . . . အဲ့ေလာက္ႀကီးေတာ့ မဆိုးဝါးေလာက္ပါဘူးဟ။"

စုေဝးလ်က္ ေဆြးေႏြးေနၾကသည့္အခိုက္မွာပင္ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ေရာင္းတဲ့သူထံမွစာျပန္လို႔လာသည္ - စိတ္ရင္းနဲ႔ယံုၾကည္မႈအျပည့္အဝရွိမွသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မည္။

ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant