MUKADDERAT

46. Bölüm: Kavga

Keyifli Okumalar! 

***

Nisan, 2013

Lise hayatımın bitmesine iki aydan daha az bir süre kalmıştı. Dönemin ikinci -yani son- sınavları çoktan başlamıştı ve ben canımı dişime takarak hem son sınavlara hem de üniversite sınavlarına çalışıyordum fakat üniversite için çalışmalarımdan pek verim aldığım söylenemezdi. Bu yüzden mezuna kalmayı düşünüyordum.

Zorlu geçen bir İngilizce sınavı sonrası hava almak için dışarı çıktım. Teneffüse daha on dakika vardı ama dersin hocası dışarı çıkmama müsaade etmişti. Okulun bahçesindeki banklardan birine oturdum ve sınavımın olası sonuçlarını hesapladım. Boş geçtiğim soru yoktu ama sırf dolu gözüksün diye saçmaladığım çok soru vardı. Hoca bile sınav kâğıdımı okurken nereye ne not vereceğini şaşırabilirdi. En iyi ihtimalle seksen, en kötü ihtimalle elli alırdım sanırım.

Artık bahar kendini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Güneş gökyüzünde sıcacık yüzüyle gülümsüyor, arada tatlı bir meltem saçlarımı okşayıp geçiyordu. Kışı seviyordum ama itiraf etmek gerekirse yazı da özlemiştim. Şöyle bir havalar ısınsa ve ben de tatil yapmak için memleketime gitsem harika olurdu. Yazın en çok bu kısmını seviyordum işte; deniz, kum, güneş ve Ege...

Bu aralar hayatım aşırı sıkıcı geçiyordu. Şu son aylarda karıştığım tek olay yine Mert'i, ettiği bir kavgadan ayırmaktı. Üstelik Mert de artık eskisi kavga etmiyordu ama bunun bir nedeni vardı. Çalışıyordu. Hatta işinden başını bile kaldıramıyor olmalıydı çünkü onu en son iki hafta önce görmüştüm, o da yalnızca bir defaya mahsus olmuştu. Sonrasında görmek için her şeyi yapsam da onu bir türlü boş yakalayamamıştım. Hatta dün de görmüştüm ama sadece arkasından... Açık konuşmak gerekirse onu çok özlemiştim. Acaba o da beni özlemiş miydi? Gerçi özleyen insan özlemini gidermek için çabalardı ama o bir kez olsun bunu yapmamıştı. Çalıştığını bilmesem buradan kaçtığını düşünecektim.

Öte yandan Mert'in ablası, kocasının ölümünden sonra küçük oğluyla beraber babasının evine gelmişti, artık onlarla yaşıyordu. Hal böyle olunca Mert'in üzerine çok büyük bir sorumluluk binmişti. Babasının emeklisi dışında evi geçindiren tek kişi Mert'ti. Bir de bazen Mihrimah teyze yaptığı el işlerini satıyordu, özellikle mahallede evlenecek olan kızlar ondan mutlaka çeyizlik birkaç parça şey alıyorlardı. Ailecek mahallede kapalı bir kutu gibiydiler. Herkes bunda Şahin'in ölümünün bir payı olduğunu düşünüyordu -ki normaldi, çünkü bu sarsıcı bir olaydı- fakat ben geçim sıkıntısı çektiklerini düşünüyordum.

Mert, ben onu tanımadan önce çalışıyor muydu bilmiyordum ama ben onu tanıdıktan sonra uzun bir süre çalışmadığını biliyordum. Çalışmamasının sebebini çok uzaklarda aramamak lazımdı çünkü Mert'in mezun olmasının üzerinden en fazla iki yıl geçmiş olmalıydı. İş tecrübesi olmayan insanların da tecrübesi olanlara göre iş bulma şansı her zaman daha düşük olurdu. Bence Mert tam da bu yüzden yüksek lisans yapmaya karar vermişti. Böylelikle bir yandan iş arayacak, diğer yandan da boş kalan günlerini kendi lehinde değerlendirecekti. En son doğum gününde iş görüşmesine gittiğini biliyordum, sonrasını bilmesem bile hatırladığım o son iş görüşmesinden pek bir şey çıkmadığı belliydi, çünkü Mert o günden sonra da çalışmamıştı. Bu zamana kadar çalışmasa da bir şekilde idare etmişti fakat ablası ve yeğeninin gelmesiyle yumurta kapıya dayanınca alelacele bir iş bulmuştu. Aksi halde küçük yeğenine bakmakta daha çok zorlanacaktı.

Her ne kadar işin iç yüzünü bilmesem de mantık yürüttüğümde bu sonuçları elde ediyordum, yani az evvel bahsettiklerimin çoğu sadece birer tahminden ibaretti. Ne yazık ki tahmin yürütmekten başka şansım da yoktu çünkü başta da dediğim üzere, Arslan ailesi mahallede tam bir kapalı kutu gibiydi. Ne yaşıyor olduklarını bilen yoktu. Sadece yaşadıklarını biliyorduk, o kadar. Belki biliyorsa Mert'in en yakın arkadaşları bir şeyler biliyordu ama onlar da bildiklerini başkalarına anlatacak değillerdi. Ben de fırsatını bulduğum an Mert'ten bir şeyler öğrenebilmeyi kafama koymuştum.