ÖZ AİLEM

15. BÖLÜM (ABİ)

Elindeki fotoğrafa bakarak konuşmaya başladı. ''Bu fotoğraf senin doğduğun gün çekilmişti. Sanırım senin doğumuna en çok sevinen en büyük abin olmuştu.'' dedi.  ''Kaan mı?'' dedim.

Gülümsedi ''Hayır Poyraz abin. O sanırım 4 erkek kardeşten sonra bir kız kardeş onu şok mutlu etmişti. Hatta doğumdan önce her gece yanıma gelip karnımı öperek 'iyi geceler miniğim. abin seni bekliyor.'  diyerek severdi seni. Onu yaklaşık 1 senedir görmüyorum. Sanırım onu özledim. Şimdi hepiniz yanımdasınız ama o değil.'' dedi ben bir abim daha olmasının şokunu yaşıyordum.

''Nerede peki? Neden yanınızda değil?'' dedim. Merak etmiştim.

''Senin kaçırıldığın gece anlattığına göre sen ağlıyormuşsun. Hepimiz yorgunluktan sesini duymamışız ama abin duyup kalkmış. Seni kucağına aldığı gibi sen susup abinin parmağını kavramışsın. Sonra seni kucağında uyutup sabaha kadar seni izlemiş ama uykusu gelince seni beşiğine yatırıp o da uyumuş. Sabah kalktığımızda sen yoktun. O da eğer ben uyumamış olsaydım miniğim gitmezdi diyerek kendini suçluyordu. Daha 10 yaşında olmasına rağmen seni öyle bir sevmişti ki gidişin onun için yıkım olmuştu. Gerçi hepimiz için öyle. Senin için yaptığımız odanın her önünden geçişinde kötü olup ağlıyordu. Sonunda dedi ki ben gitmek istiyorum nereye diye sorunca yurt dışına dedi. Daha o yaşında gitti tam 17 senedir bir kere bile dönmedi sadece biz senede 1-2 defa yanına gideriz.'' dedi. 

Ben daha cevap vermeden içeri abi tayfası girmişti. ''Bizsiz zaman geçiriyorsunuz ha? Darıldım, gücendim.'' Demet Hanım az önceki hüzünlü havasından çıkmış ''Sana ne kızımla istediğimi yaparım. Hatta kızımı üzerseniz kızıma dalyan gibi bir delikanlı ayarlarım ona göre ayağınızı denk alın.'' dedi.

Hepsi aynı anda ''Olmaz.'' diye bağırdılar. Onların bu haline güldüm. Demir abi konuşmaya başladı. Evet artık onlara içimden de olsa abi veya anne, baba diyecektim çünkü annemin anlattığı şu hikayeden sonra bana gerçekten saf sevgi beslediklerini anladım ama Poyraz abi için ayrı bir vicdan azabı yaşamadım da değil yani. Resmen benim yüzümden neler yaşamıştı. 

''Benim güzel annem at o pis düşünceleri aklından hem biz güzelimi hiç üzer miyiz?'' dedi. 

Ama Kaan abim yine kendini belli edip ''Hele bir öyle biri olsun o çocuğu eşek sudan gelinceye kadar döverim.'' dedi.

Araz abimde ona katıldığını belli edercesine kafa salladı.

Ama Ayaz abim benim tam kalbimden vurdu. ''Eminim ki benim güzelim bize gerek kalmadan o çocuğun ağzının payını verir.'' dedi. Haklıydı çünkü hayatıma birini almayı düşünmüyorum. Bu tarz işler hiç bana göre değil çünkü. Ben 70 yaşımda kadar bekar kalıp 70 yaşıma gelince evimde yalnız başıma kedilerimle ölmeyi planlıyorum.

''Şuan kalbimi çaldın Ayaz başkan. Haklısın siz gelmeden çoktan halletmiş olurum.'' dedim. Abi tayfası sinirle Ayaz abime döndü, Ayaz abim ise zafer kazanmışçasına sırıttı. 

''Piçe bak nasılda laflar ediyor. Güzelim sana da aşk olsun. Burada ben varken bu Ayaz mı tercihin?'' dedi Araz abim.

''Ayaz buradan hemen toz ol. Güzelim boş ver sende şu Ayaz'ı. Hem sen daha hiç evi gezmedin hadi gel ben sana evi gezdireyim.'' dedi. Onaylayıp ayağa kalktım. Az önceki halleri çok komikti. Ayaz kardeşleri olmasaydı kesin bir güzel dayak yemişti. Bunlar kendi içlerinde bile böyleyse dışarıya neler yaparlar düşünemiyorum. 

Bir üst kata çıktık. Kaan abim konuşmaya başladı. ''Bak güzelim bu katta senin Demir abinin Ayaz abinin ve annemlerin odaları var. Birde zaten biliyorsun babamın çalışma odası.'' dedi tek tek odaları göstererek.