Eternity

Finale

Until

"Girls have been bugging me. Ano raw ba ang type niyo?" the 12-year old Einj problematically asked.

Nanatili kaming nakatutok ni Davion sa playstation habang may frosty sa bibig. Kaming apat lang nila Adea ang nakatambay ngayon dahil nasa school pa ang iba.

"Einj, don't mind those brats. Just let them be." Adea spat. "If they ever bother you once more, I'll deal with them."

"Kawawa kasi. Sabi ni Francine parang lalagnatin siya tuwing hindi pinapansin ni Davion. Si Mela naman, she was happy when Cal shared his churros with her during snack-break but got devastated when he also gave one to Tanya!" anito. "Nanghina raw siya! She was even absent yesterday coz she was sick and feeling bad about it!"

Napairap si Adea habang nanlilisik ang mata samin ng katabi ko. "This is what I hate about being friends with these bunch of dudes,"

"Come on, guys." Einj persists. "Answer the question. Wait, Francine sent me what to ask you." aniya bago nag-scroll sa phone. "Here.. uhm.. What... turns you on?" kumunot ang noo niya sa screen.

Damn. I can't believe we're having this topic at 6th grade. 

"Einj!" saway ni Adea. "Do you even know what that means?"

Napangisi ako habang binibira ng suntok ang kalaban sa screen. Kagigil.

"H-huh? I'm n-not sure." lunok nya bago bumaling samin sa carpet. "Sagutin niyo na kasi! Ano ba ang gusto niyo sa babae? Ililista ko pa para masabi sa kanila,"

The corner of Davion's lips lifted up into a sly grin. Bumilis ang galaw ng mga daliri niyang kumokontrol sa joystick.

"I like my girl wild and mature. Ayoko nang maarte o conyo. I prefer someone independent more than any spoiled rich girls," dire-diretsong saad nito na tila siguradong-sigurado.

"Okay, noted." Einj was freaking serious about jotting it down just to send it to the lassies. "Ikaw, Cal?"

Napanguso ako.

Paanong handa si Davion sa ganitong tanong? Samantalang ako ay hindi pa kailanman direktang napag-iisipan ang tungkol dito. Atleast not on a serious level.

Sinubukan kong alalahanin ang katangian ng mga naging crush ko. There's Bianca from church and Camille from art school. Meron din sa mga anak ng business partners ng parents ko.

I realized they all have something in common.

"Soft and ladylike," I declared. "Yung hindi makabasag-pinggan. I want her dependent on me so I can take care of her freely. Yung tipong ramdam kong kailangan niya 'ko. Someone as clingy as me too,"

Humagalpak si Davion sa sagot. I realized we had the total opposite answers. He accused me of having a weak-ass ego that I can't afford to handle a strong woman. Ewan ko pero nabadtrip ako sa sinabi niya. Dinurog ko siya sa laro saka binato ang console sa kanya.

Pakialam niya ba? Eh sa iyon nga ang gusto ko. Yung tipong aalagaan ko. I like the feeling of being needed.

Buong akala ko ay sa ganoong mga katangian ng babae talaga ako mahuhulog.

Pero mali ako.

Dahil kapag nagmahal ka, wala nang pero-pero. Limot na lahat ng tipo. Burado na ang mga hanap mo.