ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၃၁)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

အဘိုး? အင္း ၊ ေျမးေလး

ရွဲ႕ယြီေျပာၿပီးသည့္ေနာက္ ဟယ့္ေက်ာင္းမွာအေတာ္ၾကာသည္အထိ စကားမဆိုေခ်။

ထိုအေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္ ဒီလိုနဲ႔ပဲအဆံုးသတ္ေလာက္ေတာ့မည္ဟု ထင္လာခ်ိန္ၾကကာမွ ဟယ့္ေက်ာင္းက႐ုတ္တရက္တစ္ခြန္းဆိုလာခဲ့သည္။

"ငါ့ကိုယ္ငါထင္တာကေတာ့ ေခ်ာတာတအားပဲလို႔။"

ႏွစ္ဦးသားမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ကြင္းေျမကြက္လပ္ထက္လဲအိပ္လို႔ေနၾကရာ အေနအထားကအနည္းငယ္ အ႐ိုင္းဆန္လ်က္ရွိသည္။ ဒီေလာက္အထိကိုေမာဟိုက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေလရာ ဘယ္လိုအေနအထားျဖစ္ေနပါေစ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔အားအင္ဆိုတာရွိမေနေတာ့ေခ်။ ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ ေျခပစ္လက္ပစ္ေနေနရင္းမွ မိမိကိုယ္ရဲ႕အပူခ်ိန္က ေျမျပင္ကအပူခ်ိန္ထက္ကို အနည္းငယ္ပိုလို႔ပင္ျမင့္ေနမွန္းသိလိုက္ရသည္။

ရွဲ႕ယြီမွာ သူ႔အားေလွာင္ရယ္ဖို႔ရာအားမရွိ ၊ ဒီလူရဲ႕အေရထူပံုကိုေတာ့ သူအၿမဲေအာခ်ရသည္။ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပိတ္ကန္ပစ္ဖို႔ ေျခေထာက္ကိုေရႊ႕၍ကန္ထည့္လိုက္ေပမယ့္ ဟယ့္ေက်ာင္းက႐ုတ္တရက္ထလို႔ထိုင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကန္တာမထိလိုက္ေတာ့။ ဟယ့္ေက်ာင္းက ဆက္လက္ေျပာလို႔လာသည္။

"တကယ္ ၊ ငါ့ထက္ေခ်ာတဲ့လူ မင္းေတြ႕ဖူးလား ၊ မ်ားျပားလွတဲ့လူပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ငါလိုလူကိုသိရတာနဲ႔ကို လံုေလာက္တယ္. . .  . . ."

ရွဲ႕ယြီသည္ေျပာလိုက္၏။

"မင္းကေတာ့ တက္ႂကြေနတုန္းပဲေနာ္။"

ဟယ့္ေက်ာင္း : "ခဲတံဝိညာဥ္ကေတာင္ မရွိဘူးေျပာခဲ့တာေနာ္။"

သူတို႔တစ္ေတြ ခဲတံေထာက္ ဝိညာဥ္ေခၚတာကစားခဲ့ၾကသည့္ ထိုညေနပိုင္းself-studyအခ်ိန္ကိုပင္ ရွဲ႕ယြီျပန္သတိရမိလာကာ ႐ုတ္တရက္ ရယ္ပင္ရယ္ခ်င္လာရသည္။

(Recall - အဲ့ဒါကစားၾကတုန္းက ဟယ့္ေက်ာင္းက 'ကမ႓ာေပၚမွာ ငါ့ထက္ေခ်ာတဲ့လူရွိေသးလား' ဆိုၿပီးေမးခဲ့ပါတယ္)