Under The Twilight Sky (KOV #3)

A Star Around My Scars

"Pinag aaralan mo to? Nakaka hilo, ayoko na ngang basahin". Ani niya bago ibinaba ang hawak niya.

Binasa niya ata yung autopsy ni Suzyane Velgara, talagang nakaka stress iyon pati nakaka awa. I couldn't imagine what she had been through, she committed suicide out of depression. The worse part? She was two weeks pregnant with a child! She ended her life and her child's life as well. Dinamay niya ang walang kamalay-malay na bata but I can't tell kung masama siyang ina o hindi.

Could a dead girl still lie even after her death? I doubt that...

Hindi ko pa alam any buong istorya, ipapaliwanag sana sa'kin ni Owen kaso dumating yung babaeng mukhang fox kaya naudlot ang kwentuhan namin. Busy daw sila ngayong week, patapos na daw kase yung law firm na ipinapatayo ng boss nila kaya kaylangan nila iyong bisitahin. Itatanong ko sana kung sino ang engineer pero nevermind, that's none of my business.

"Kuya Landon, sanay na ako sa mga ganitong bagay. Alam mo bang itinatakas ko pa yung mga lumang case file ni daddy para lang mabasa ko? Agad ko rin namang ibinabalik kapag wala na sila at wala ng nakaka pansin sa ginagawa ko". I delightedly reminisced those memories.

Para akong daga na nag hahanap ng case file noon, masyado ko kaseng idol si papa eh. May mga taong bumibisita sa kaniya para lang pasalamatan siya, sobrang bait at matulungin niya kase eh! Kahit private lawyer siya ay mababa lamang ang singil niya lalo na sa mga walang kakayahang mag bayad ng malaki pero ngayon? Pro bono lawyer na kase si papa.

(Pro bono work is legal advice or representation provided free of charge by legal professionals in the public interest. This can be to individuals, charities or community groups who cannot afford to pay for legal help and cannot get legal aid or any other means of funding.)

"Yon lang ginawa mo? Ako nga tinapunan ko pa ng ink yung blueprint ni daddy eh! Galit na galit siya sa'kin pero wala siyang magawa kase si mommy naman ang magagalit sa kaniya". Natatawa niyang sagot sa sinabi ko. Hindi ko rin maiwasang tumawa dahil sa itsura at reaksyon ng mukha niya habang inaalala ang mga araw na iyon.

"Kasama ka pa namin non kaso natutulog ka sa kwarto mo kase tanghaling tapat yon at dapat palagi tayong tulog kapag ganong oras pero pasaway talaga ako kaya alam mo na ang ginawa ko". Masaya niya pag dagdag. Seryoso? I was there but asleep? Bakit medyo unfair naman ata?

Kung hindi ako tulog, wala akong kamalay-malay! Palagi lang nila akong nasa tabi pero hindi ko na maalala ang mga araw na iyon dahil sa aksidente. Akala nila ay temporary lang, I just received my monthly checked up and I found out that my condition is permanent. I would never regain my lost memories though I was successful to remember some but I can't force myself too much.

Hindi maipaliwanag ng doktor kung papaano ko naalala ang mga bagay na iyon, maaari daw na mali lang ako o nag mixed na sa recent memory ko kaya akala ko ay kasama yon sa mga nawala kong alaala. I don't know either, hindi na rin ako sigurado sa mga naaalala ko minsan dahil may posibilidad na tama ang sinabi ng doktor ko sa'kin.

"All of us were just a kid back then, I'm sure mom scolded you for being such a good son who ruined his father's blueprints". Sarkastiko kong sambit sa kaniya. He got what I meant but he just laughed and didn't mind what I said either, hindi naman ako pasaway katulad ni kuya Luther kaya nag tataka ako kung bakit ganito si kuya Landon.

"Of course she did, she saved me from dad then scolded me cause I was a very good kid". Sumangayon naman siya sa sinabi ko.