Wat we deden (voltooid)

Een afspraak of een afspraakje?

Een beetje te laat, maar deze update is speciaal voor Alice' haar verjaardag... dus jullie hebben dit hoofdstuk aan haar te danken ;D haha, ik hoop dat je een leuke verjaardag had & dat je in jaar 16 nog vele leuke verhalen uit je hoed te voorschijn haald. 

Go check her stories pieps! ze zijn echt de moeite waard. 

Aaron

**

Alle lichten in de zaal waren uit tegen de tijd dat de talentzoeker en Aarons vader hem lieten gaan. Hij rent naar buiten, terwijl hij in zijn gedachten een hele hoop, uh...interessante woorden voor zijn vader bedenkt. Hij hoopt maar dat ze er niet vandoor is, hij zou het haar niet kwalijk nemen, het is al bijna een uur geleden dat hij haar het sms'je stuurde. Zijn ogen gaan langs alle tribunes maar er is niemand te zien.

'Fuck.' zegt hij stampt tegen de muur. 'Verdomme, Ver-' een getril in zijn broekzak onderbreekt hem.

Je gebruikt best wel veel scheldwoorden.

Hij grijnst en begint te typen, hij voelt zich helemaal opgelucht.

Alleen als mijn afspraakje verdwijnt.

Zijn gsm trilt weer.

Heb je een afspraakje dan?

Haha, je bent erg grappig.

Als ik dat had geweten was ik 'm al lang gesmeerd.

Oké oké, je hoeft afspraakje niet zo serieus te nemen. Het niet het typische soort van afspraakje.

Wat is het typische soort afspraakje dan?

Je weet wel: eten, een filmpje, een gênante kus aan het einde van de avond. Dit is meer een soort van zakelijke afspraak, als vrienden.

Dat stelt me teleur moet ik zeggen, wel ja. Het gedeelte over eten...ik heb een flauw vermoeden dat je afspraak honger heeft.

Aaron lacht en steekt zijn gsm weer in zijn zak. 'Waar ben je?' hij kijkt rond zich maar ziet nog steeds niemand.

'Hieronder.' zegt een stem achter de tribune rechts achter hem.

Hij fronst en buigt zodat hij eronder kan kijken. 'Dit was toch geen afspraakje? De meeste 'vriendschappelijke afspraken gebeuren niet in een plek waar niemand je kan zien.'

'Grapjas. Ik weet net niet of ik teleurgesteld of walgend moet zijn over het feit dat je met iemand zou daten achter een tribune.' merkt ze op, Aaron volgt haar stem. 'Mijn sleutels zijn uit mijn broekzak gevallen...' verklaard Nina.

Aaron ziet het flauwe licht van een gsm- scherm. Hij loopt er naartoe en ziet haar zitten.

'Hoe komen je sleutels hieronder?'

Nina kijkt op en puft verontwaardigt. 'Ik zat daarboven,' ze wijst naar de zitjes boven hen. 'te wachten, terwijl het duidelijk was dat je me was vergete-'

'Ik heb je toch een berichtje gestuurd.' zegt hij, Nina gaat verder alsof hij niets heeft gezegt.

'En ik hoorde mijn sleutels vallen.' ze lacht even naar Aaron. 'En ik maakte maar een grapje, ik weet dat je me niet was vergeten.'

Hij blaast de lucht, waarvan hij niet wist dat hij die vasthield uit. Hoe kan het dat deze ene meid hem zo onrustig kan maken. Normaal zou hij iets gevat terugzeggen, maar hij kan niet nadenken als ze er is. Verdorie hij veranderd in zo'n idioot uit de romanetjes van zijn moeder.

'Wacht ik help je wel even.' hij haalt er ook zijn gsm bij en schijnt met het flauwe licht.

Ze zoeken samen, in stilte naar de sleutels. Het is raar om bij haar te zijn zonder te hoeven praten, hij hoeft niet te denken aan hoe hij moet antwoorden zonder er als een idioot bij te lopen. Vroeger had hij nooit problemen met het praten tegen meisjes. In feite was hij er erg goed in. Super goed. Hij hoefde zelfs nooit moeite te doen, ze vielen voor hem als een blok. Maar niet bij Nina, Aaron zou willen dat ze iets zei, gewoon om de spanning te breken. Maar ze bleef stil en hij ook, zijn ogen op de grond zoekend naar de sleutels en terwijl een manier bedenken om een gesprek aan te gaan met haar. Bad ass of niet?