Wat we deden (voltooid)

Hou je hoofd bij het spel.

Heey,  Eerst en vooral, bedankt om het verhaal te volgen (: Het is leuk om te weten dat iemand het ziet! Maar vandaag wil ik even de aandacht op een vriendin van mij vestigen, meer een zus eigenlijk   *AmelSongz*

(:  Ze is nieuw hier op wattpad & heeft dus nog niet de lezers die ze eigenlijk verdient. 

Haar verhaal Verboden Werelden is echt super, zeker als je van bovennatuurlijke dingen houd (; 

dus ajb ga haar verhaal bekijken & laat haar weten wat je ervan vind.  Thankyouu :D

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

- Nina - 

'Nina! Let op!' zegt Karen, de hoofdcheerleader. 'We laten je nog op je achterste vallen tijdens de wedstrijd als we dit niet perfect kunnen.'

Nina probeert zich te concentreren op Karen. Net als de rest van de groep is Karens donker rode haar in een hoge staart geknoopt met zwart-gouden rekjes.

'Sorry,' zegt Nina, haar ogen blijven zich maar afdwalen naar haar beneden, over de platte buik, denkend aan het feit dat er iets in zit. Iets dat groeit en leeft, en een onbekende heeft het daar gebracht

Ew.

Ze voelt zich misselijk.

'Wat heb jij vanavond?' vraagt Karen. 'Je bent er helemaal niet bij met je hoofd.'

Nina opent haar mond om te spreken maar Charlynn is haar voor. ' Laat het, Karen. Het is haar verjaardag.'

'Dus, heb je gaan voor drinken ofzo?' vraagt ze met een arrogante lach op haar gezicht. ' Het maakt niet uit dat het haar verjaardag is. Ik wil niet dat we er als een stel losers uizien bij deze wedstrijd.

Charly's ogen knijpen een beetje samen. Wat geen goed teken is, dus beslist Nina te praten voor dit nog verder uit de hand loopt.

'Het spijt me,' fluistert ze. 'Het gaat wel. Kom op.'

Charlynn geeft haar een ongeruste blik, Nina schud haar hoofd. Ze moet zich niet anders gaan gedragen. Niemand kan het weten. Niemand kan zelfs maar denken dat er iets mis was. Nog niet.

Nina gaat achter twee anderen staan en legt haar handen op hun schouders. Ze grijpen elkaars polsen op een opstapje te maken. Een ander meisje stond voor haar, en nog een ander meisje achter haar, ze plaatst haar handen op Nina's middel. Het meisje achterin telt af. Op twee duiken de drie meisjes helemaal voorin naar beneden, op drie springt ze recht. Haar voet raakt het opstapje en een seconde later hangt ze in de lucht, draaiend om haar as, terwijl ze hoger en hoger gaat. Als ze voelt dat ze haar limiet bereikt, buigt ze haar rug en stampt haar voet naar boven, in de lucht, daarna houd ze haar benen even in split om dan een volledige salto te doen.

Het voelt alsof er minuten voorbij gaan in plaats van seconden. Daarboven kan ze zichzelf zijn. Alsof alles in haar wereld weer helemaal perfect is. Er is geen concurrentie die haar vader helemaal gek maakt, geen seks met een vreemde in een dronken bui, geen persoon die in haar buik begint te groeien. Alleen Nina en de lucht.

En dan begint ze te dalen, en daarmee ook het gevoel van vrijheid.

De meisjes onder haar vangen haar op, en zetten haar voorzichtig weer neer. Karen kijkt krietisch toe.

'Dat kan er wel mee door denk ik,' zegt ze. ' Kom, het is tijd voor 'the real thing'.

Nina neemt haar pompons van de grond en loopt achter de rest, binnen enkele minuten zou het team uit de tunnel van cheerleaders het veld oplopen. Ze heeft altijd van dat gevoel gehouden. Ze hield van de sportgeur, het lawaai van de supporters, alleen vanavond kan ze even alles vergeten. Ze kan vergeten dat haar leven binnenkort enorm zal veranderen