Wat we deden (voltooid)

Zoals het hoort

Nina

Een felle gloed glijdt over Nina's gezicht wanneer ze wakker wordt, rustig rekt ze zichzelf uit en merkt dan pas dat ze niet in haar eigen bed ligt. Haar hersenen zitten nog half in dromenland maar enkele dingen worden duidelijker. Het zonnetje buiten, een poster met een schaars geklede meid op aan de rechter muur. Oke....dat beeld had ze echt niet hoeven zien.

Nina wrijft in haar ogen en omzich heen. Enkele fotocollages en meer posters komen in haar gezichtsbeeld. Natuurlijk! Ze is in Luca's kamer...en ze is niet alleen.

Een gewicht zet druk op haar onderbuik. Niet speciaal zwaar maar toch genoeg om ongemakkelijk te zijn als ze net onder zich kijkt ziet ze blonde krullen en het gezicht van Aaron. Nina bijt een glimlach weg en bloost.

Ze heeft bij Aaron geslapen, zonder vreemde bijbedoelingen deze keer.

Tijdens de nacht is hij er blijkbaar in geslaagd om bezit te nemen van het grote deel van het bed, terwijl Nina zelf tegen de kant aan ligt. Ze kan het niet laten om eraan te denken hoe leuk hij er uit ziet, hoe hij zich met haar heeft verstrengeld, zijn gezicht erg vredig als dat van een jong kind.

Liefst van al had ze heel de dag in bed blijven liggen, met Aarons gewicht tegen zich maar buiten het licht ongemakkelijke gevoel is er een nieuw obstakel opkomst, het bekende geïrriteerde gevoel in haar buik versterkt.

“Shit...” mompelt ze in zichzelf, door de misselijkheid heen ademend legt ze haar hand langs Aarons gezicht en schudt hem zacht. “Uh..hé, Aaron, ik moet even weg.”

Hij reageert niet erg veel.

“Kom op, Aaron!” zucht ze moeilijk, het lijkt wel alsof er een vreemde krop in haar keel kruipt.

“Wat is er?” vraagt hij met een lage, slaperige stem en op elk ander moment zou Nina blozen van die toon maar nu heeft ze daar even geen tijd voor.

“Ga even van me af,” smeekt ze.

“Huh, waarom, het is nog vroeg Nina.”

“Nou, als je wil dat ik over je heen kots...”

Nog nooit heeft Nina iemand zo snel zien bewegen, meteen staat ze recht en rent naar de deur, daar beseft ze dat ze geen idee heeft waar ze naar toe moet. “Aaron?” piept ze.

Hij reageert meteen. “Tweede deur links.”

Ze rent de badkamer binnen en klampt zich vast aan het porselein, proberend haar evenwicht te houden kokhalst ze maar buiten het pijnlijke trekken van haar buik en schurende gevoel in haar keel gebeurd er niets.

Er wordt geklopt op de deur en Nina gaat iets rechter zitten en kucht. “Bezet.”

“Ik ben het maar, ik heb iets voor je.” Aaron wandelt de badkamer binnen en werpt een bezorgde blik op Nina. “Hoe gaat het met je?”

Ze knikt. “Het is alweer weg...voor even.”

Aaron knikt en fronst. “mooi, uh, hier.” hij geeft haar een zakje met lolly's, en neemt wantrouwend een stap naar voren en gaat naast haar zitten.
“Hier, je zei dat lolly's wel eens helpen met de misselijkheid.” fluistert hij, Nina kijkt hem verbaasd aan, dat hij zoiets onthouden heeft.

Ze lacht om zijn houding. “Rustig maar, ik ga echt niet over je heen kotsen.”

“Wat nu weer?” vraagt hij geamuseerd.

“Niks hoor, je bent echt een schatje.”

Aaron zucht en port haar speels in de ribben. “Wat heb ik je vertelt over troetelnamen? Ik ben niet schattig of lief.”