Wat we deden (voltooid)

Broers, wat doe je ermee?

Wanneer na een derde bezoekje aan de badkamer, en na vier verschillende jeans te passen, Nina zich eindelijk comfortabel voelt raakt ze in een discussie met haar broer over hoe ze naar het kleine parkje kunnen gaan. Eindelijk zijn ze klaar om te vertrekken. Het is opmerkbaar warm voor de tijd van het jaar, de bladeren op de grond kraken luid onder haar voeten.

Vroeger was de herfst haar lievelings seizoen, de zomer met al zijn warmte is haar iets te vermoeiend, maar als de kunstenaar die ze is, is de herfst perfect met al zijn donkere en toch heldere tinten, rond deze tijd van het jaar wordt de artiest in haar wakker.

Jammer genoeg doet het seizoen haar ook aan haar moeder denken.

Nina's moeder, was altijd degene die haar aanmoedigde op het vlak van kunst, ze wist alles over kleuren, tinten, warmtes, het effect van de verschillende soorten verfborstels of potlood op een papier.

Een wind steekt op en doet de afgevallen bladeren langs Nina en Cameron opwaaien. Nina zucht en leunt naar voren om er eentje te vangen.
En weer gaan haar gedachten naar haar moeder.

Ze denkt aan haar wanneer ze elke morgen zit over te geven, hopend dat haar moeder plots zou verschijnen om haar te helpen, om haar te vertellen dat alles wel goed komt. Maar ze is er niet. Ze zit waarschijnlijk ergens met haar “vriend” Chris. Zou haar moeder wel aan haar, Cameron en haar vader denken wanneer ze weg is?

Kan het haar wel schelen dat haar gezin haar mist? Mist ze haar gezin zelf. Heeft ze er een idee van hoe hard Nina haar haat én toch nodig heeft?

Alsof het Elisa wat kan schelen, toch?

'Heb jij nog met mam gepraat?' vraagt ze haar broer, niet zeker of ze het wel wil weten.

'Nee, niet recent. Hoezo? Jij wel?'

Nina schudt haar hoofd. 'Niets, geen woord sinds mijn verjaardag.'

Cameron, balt zijn vuisten en fronst. 'Maar dat is al t-'

'Twee weken. Ik weet het.' zucht Nina.

Cameron richt zijn blik op de grond. 'Misschien is het gewoon druk voor haar momenteel? Ze heeft een voorstelling die er bijna aankomt...'

'Geloof je dat nu echt, Cam?' ze komen eindelijk bij het parkje. Het geluid van kinderen die spelen en het piepen van de schommel overheerst. Cameron trekt een moeilijk gezicht. Nina staart hem aan.

'Je weet iets! Wat weet je?'

'Niets, echt. Het is gewoon, dat dingen erg slecht gaan tussen mam en pap momenteel.'

'Uhu. Al een tijdje, niets nieuw toch.'

Cameron kijkt in haar ogen. 'Ja, maar dit keer is het echt slecht.'

Nina schudt vermoeid haar hoofd en kijkt naar de kinderen in het park, die hebben zoveel plezier dat het bijna misdadig is. Waarom ook? Ze hebben nog geen problemen in hun leven nu.
Nog niet.

'Ze is samen met hem hé? Die Chris?' vraagt ze met een koude glimlach.

'Ik weet het niet, kleintje.'

Normaal zou ze kwaad worden om die naam maar vandaag kan het haar niet zoveel schelen.
'Is dat zo?' ze kijkt hem intens aan. 'je zegt dit niet gewoon zodat ik stop met zeuren? Je weet echt niets?'

'Ik weet echt niets. Pap denkt dat ze met Chris is, maar ze blijft het ontkennen. Ze zijn gewoon vrienden, zegt ze.'

'Kom op. Gewoon vrienden, ze blijft er constant slapen, ze is nooit meer thuis...'

Cameron houd zijn handen op in een teken van onzekerheid, maar zijn ogen zijn gericht op iets achter Nina's rug. Hij fronst en gaat rechter staan. Nina kijkt achter zich om te kijken waar Cam naar kijkt. Ze ziet echter niets, alleen de kinderen en een paar jongens aan het voetbalveldje.

Ze kijkt terug naar haar broer. 'Wat is er?' vraagt ze

Hij knippert met zijn ogen, alsof hij net wakker wordt. 'Huh, wat?'

'Je was helemaal weg van de planeet, waar zat je?' grijnst Nina.

Zijn blik gaat weer naar achter haar en terug naar haar gezicht. Hij opent zijn mond en doet hem dan weer toe, hij gaat met zijn hand in zijn element rugzak en haalt er geld uit. 'Je zei dat je honger had toch? Daar is een kleine winkel.' hij wijst naar een klein pand aan de andere kant van de straat naast het park. 'waarom ga je niet wat halen? En dan kom je terug naar hier.'

Nina knijpt haar ogen tot spleetjes en haalt het geld uit zijn hand. 'Je doet raar, wat is er?'

'Niets.' merkt hij op met zijn bekende grijns. Maar Nina kan zien dat het gespeeld is. Er is zeker weten iets. 'Ik wil toch niet dat mijn zusje verhongert?'

Nina geeft hem een blik en wandelt langs hem, waarom liegt hij? Ze gelooft geen woord van wat hij zegt. 'Dit is maar beter geen excuus om me kwijt te raken.'

Cameron geeft haar een gekwetste blik en legt zijn hand over zijn hart. 'Denk je echt dat ik zoiets zou doen?' vraagt hij.

'Dat heb je al eens gedaan, weet je nog? In het enorme aquarium. Je liet me staan bij de tropische vissen, terwijl je me zat uit te lachen in je verstopplaats.'

'Je zag er rustig uit.' hij haalt zijn schouders op.

Ze gaat tegen hem aanstaan en geeft hem een zure blik. 'Ik spuug in je broodje, hoor.' ze draait zich om en wandelt naar de winkel.

'Ik verwacht niet anders, kleintje.' roept hij nog.

Net wanneer ze de overkant van de straat heeft bereikt kijkt ze weer achterom en ja hoor. Cameron is spoorloos, ze fronst en kijkt rond in het park, en eindelijk ziet ze hem bij de voetballers van even terug. Nina herkent hen niet maar ze neemt aan dat Cameron vrienden is met een van hen.
Typisch. Hij dumpt me echt niet voor die idioten, denkt ze. Ze draait weer om en gaat de winkel binnen, ze grijnst. Oh ze gaat echt wel in zijn broodje spugen.

xoxoxoxoxoxoxoxoxoxxoxoxoxoxoxo

Bedankt voor het lezen!

(dit was even veel  Nina/ Cameron, volgende is Aaron er weer bij  ;D )

Stem, Reageer, Fan? let me know what you think!!

xWriteitdown_