Wat we deden (voltooid)

Wat kan ik verwachten, Cam?

Nina

“Ga je ooit nog tegen me praten?” vraagt Cameron, terwijl hij met zijn vingers op het stuur drumt, zijn ogen kijken even weg van Nina terug naar de weg voor hen.

Ze gaat wat verder in haar stoel zitten en kijkt naar buiten. Ze heeft niet echt zin om met haar broer te praten. Ze is nog steeds over de manier waarop hij reageerde over dat ze samen met Aaron in een bed had geslapen. Alsof ze hem een verklaring verschuldigd is.

“Nina, het spijt me, oké? Het is gewoon zo dat wanneer ik je samen met hem zie...”

“Ik wil niet met jou over Aaron praten, Cameron,” sist ze.

Hij blijft even stil. “Je praat weer.” is dat het enige wat hem opvalt? Serieus.

Nina geeft hem een blik. “Ik denk niet echt dat je het verdiend dat ik met je praat, ofwel?”

“Misschien niet, maar ik ben nog altijd je broer. Het is mijn taak om je te beschermen, dat kan je me niet kwalijk nemen.”

“Dus wat? Je gaat elke jongen waarmee ik samen ga, aanvallen?”

“Uhu,” hierom moet Nina lachen.

Cameron kijkt naar haar. “Wat nu weer?”

“Niets, gewoon dat je een erg slechte leugenaar bent, Cam.” Nina haalt haar schouders op.

“Ik lieg helemaal niet.”

“Doe je wel,” merkt ze op. “Toen ik met Cody was, deed je helemaal niet zo tegen hem. Toen leek je het zelfs goed te vinden.”

“Maar, dat was anders Nina.” zucht hij.

“Hoezo was het anders?” ze haalt haar wenkbrauwen op.

Cameron zucht en likt zijn onderlip, dan kijkt hij haar aan. “Omdat je niet naar Cody kijkt zoals je naar Aaron kijkt.”

Ze kijkt weer door het raam en bijt op de binnenkant van haar wang. “Hoe kijk ik dan naar Aaron?” vraagt ze, niet dat ze daar een antwoord voor moet hebben, ze weet het zelf al.

“Alsof hij het fucking belangrijkste en enige in de wereld is.”

Ze kijkt in de ogen van haar broer. “Is dat iets slechts?”

“Ja! Of, uh, nee...misschien.”

“Wat is het nu?” vraagt Nina ongelovig.

Ze rijden de oprit van hun huis op. Cam's handen drummen weer licht tegen het stuur. “Ik ga er niet om liegen, het heeft niet alleen met Doorns te maken, bij een andere gast zou ik er ook problemen mee hebben, maar dat net hij het moet zijn Nina, Aaron Doorns...” hij kijkt naar zijn zus, in de hoop dat ze er iets van begrijpt. “Ik begrijp dat jij hem niet op dezelfde manier kent als ik. Dat hij op de een of andere manier een ander persoon is wanneer hij bij jou is, maar jij moet ook begrijpen dat ik die Aaron niet ken, ik ken alleen de eikel, die hij al altijd is geweest. En de Aaron die ik ken, is niet goed genoeg voor mijn zusje.”

“Wie is er wel goed genoeg voor me, dan?” vraagt ze.

Hij haalt zijn schouders op. “Niemand, niemand zal je ooit verdienen.”

Nina leunt verder naar hem toe, en neemt zijn hand vast, haar hoofd legt ze tegen zijn schouder. “Ik vind hem echt erg leuk, Cam.”

“Dat weet ik.” hij zucht.

“Dus kun je vriendelijk zijn? Alsjeblieft?”

Hij lacht kort. “Ik was toch vriendelijk? Ik heb hem niet geslagen...”