Wat we deden (voltooid)

verwarde signalen van mijn buik

Heey piepz, sorry dat het zo lang geleden is, het was nogal druk... maar is het dan ; het nieuwe stuk van WWD (: 

Dedicated ; TiffanyProductions --> allen daar heen en lees haar verhaal : Something New echt de moeite waard...

Enjoy!

____________________________________________________________

Nina

Als het zachte geklop op de deur haar niet haar niet had wakker gemaakt, was het waarschijnlijk het stekende gevoel in haar buik wel geweest. Al enkele dagen is het elke morgen zo. Nina's maag maakt een ontevreden geluid, honger. Alsof haar buik steeds weer dichtknijpt tot er wat te eten wordt geserveerd. Ze weet dat de honger erbij hoort, ze snapt dat echt, maar het blijft echt niet bij ochtenden alleen, de hele dag door krijgt ze van die vreetbuien.

Nina rolt zich op haar buik, want dat lijkt de enige manier om haar buik wat rust te geven, en het dichtknijpen te verminderen. Daarna begraaft ze haar hoofd onder haar kussen om het geklop op de deur weg te halen. Serieus, het is zaterdag...give me a break.

'Nina,' de stem van Nina's moeder, gevolgt door een klik die erop wijst dat de deur open gaat.

'Ben je al wakker?'

Nina haalt het kussen van haar hoofd en werpt het ergens in de hoek van haar bed. 'Nu ben ik het.' mompelt ze een beetje chagrijnig. Ze opent haar ogen.

'Beetje een ochtendhumeur.'

'Mam, het is zaterdag.' En gisteren had ik een echte rotdag, dus mag je blij zijn dat ik je hoofd er niet afbijt.'Wanneer ben jij eindelijk thuis gekomen?'

'Deze ochtend.' zegt haar moeder terwijl ze een paar losse lokken op Nina's voorhoofd wer aan de kant duwt.

Nina rolt zich weer op haar rug, en houd zichzelf met haar ellebogen omhoog. Haar buik knijpt in protest. 'Dus, de show ging goed?'

'Beter dan verwacht eigenlijk. Ik moet vanavond al terug voor een tweede,' zegt haar moeder zonder Nina's blik te durven beantwoorden. 'Gisteren avond werd het nogal laat dus liet Chris me op zijn sofa overnachten.'

Tuurlijk deed hij dat. Elisa, Nina's moeder, spendeert meer tijd op Chris' sofa dan dat ze thuis was. Nina vraagt zich vaak af of haar moeder denkt dat ze achterlijk is. Het lijkt er wel op aangezien ze steeds het slappe excuus gebruikt om te verklaren waarom ze niet thuis komt 's nachts.

Ze bekijkt haar moeder aandachtig. Elisa is een prachtige vrouw: donker bruin haar, bijna zwart, bijna perfecte huid, mooie blauwe ogen en een lichaam met alle vormen op de juiste plek. Ze snapt waarom veel mannen haar moeder zien zitten. Maar haar moeder blijft zeggen dat ze niets anders nodig heeft. Ze heeft toch haar knappe man en geweldige kinderen? Tuurlijk mam, tuurlijk.

'Het spijt me dat ik je verjaardag heb gemist.' zegt ze, ze klinkt alsof ze het meent, maar dan, Elisa klinkt altijd alsof ze het meent.

Ze zou het eigenlijk echt willen vragen. Of het haar echt spijt. Maar dat doet ze niet, inplaats daarvan doet ze alsof het haar niet kan schelen, het is gemakkelijker zo. ''T is al goed, het was toch al een niet zo intressante dag. Er is niets belangrijk gebeurt.'

Elisa beantwoordt Nina's blik en voor heel even, wilt Nina zich weer kind voelen, een echt jonger kind, ze wilt haar moeder, ze heeft haar nodig. Maar die gedachte duwt ze snel weer weg.

'Het was je zestiende verjaardag. Natuurlijk is dat wel belangrijk'

'Leeftijd is maar een nummer mam, het kan me niet zoveel schelen.' Nina haalt haar schouders op.