Wat we deden (voltooid)

Te laat

Hey piepz, Ik weet niet wat het is, maar ik kan de laatste tijd dit verhaal niet onbewerkt laten liggen ;d haha. Dus alweer een nieuw hoofdstuk ; & laat me ajb weten wat je vind? Het helpt echt! (Dit hoofdstuk is het moment van waarheid, dus wordt er gesproken over nogal een gevoelig onderwerp ;d you are warned!)

reageer, stem , je kent het wel ;D

aight, kga jullie niet meer ophouden. 

..........................................................................................................................................................................................

Aaron

 

Nina Beecks.

Beecks.

F*ck.

Alsof een wedstrijd verpesten niet erg genoeg is, ze moet echt een Beecks zijn. Deze situatie is echt...shit.

Aaron wandelt langzaam door de struiken, terwijl hij er probeert bij stil te staan waar hij eigenlijk mee bezig is. Zijn plan was eerst om er gewoon voor te zorgen dat het meisje- wie ze ook is- zwijgt over wat er gebeurd is die avond. Het lijkt niet een al te grote opdracht om te zwijgen, dus hij is nog altijd van plan om dat te vragen. Maar eerst, eerst wilt hij haar kennen, weten waarom precies zij er voor heeft gezorgt dat hij de controle verloor. Niemand heeft hem ooit zover gekregen, dronken of niet. Hoe heeft ze dat in hemelsnaam gedaan?

De herinnering aan haar dansroutine...wow...hij krijgt het er nog altijd warm van.

Maar niets van dat, niet doordat ze hem aan het lachen bracht, niet dat ze hem zo gek heeft gekregen die avond, zou eraan veranderen dat ze een Beecks is. De gedachte doet hem trillen. Er zijn gewoon bepaalde dingen die niet horen te gebeuren, een Doorns en een Beecks samen bijvoorbeeld. Zijn vader mag dit niet te weten komen, zou zich geen zorgen meer hoeven maken over meisjes dan, hij grimast bij de gedachte dat zijn vader het zou weten.

Het lawaai van het overwinningsfeest is steeds verder weg, naarmate ze verder wandelen. Alleen een kleine gloed van het kampvuur geeft nog licht. Maar het is niet echt genoeg om te zien waar je loopt. Na enkele stappen schrikt Nina op en begint voorwaarts te vallen. Aaron reikt automatisch zijn handen uit en vang haar, met beide handen op haar heupen.

'Gaat het?' vraagt hij, hij herinnert zich dat hij zoiets tijdens de wedstrijd ook al aan haar heeft gevraagd.

'Ja. Alles is ok.' zegt ze, haar stem hoger dan normaal.

Ze begint weer te lopen en Aaron volgt haar, zijn handen nog steeds ondersteunend op haar zijde.

Ondersteunend, of misschien is het gewoon een excuus om haar aan te raken, hij weet het niet zeker waardoor hij zich een complete sukkel voelt. Waarom voelt hij dit? Waarom gedraagt hij zich zo? Aaron Doorns is niet beleefd of vriendelijk. Hij “beschermt” niemand, én al zeker geen dochter van Beecks, dus wat is nu het probleem? Hij heeft geen idee, maar hij kan niet ontkennen dat het goed voelt haar vast te hebben, alsof hij thuiskomt.

Shit. Hou controle kloothoofd. Denkt hij.

Het is het mysterieuze. Want hij weet wat er gebeurd is met dit meisje, maar tegelijkertijd weet hij het ook niet. Vond hij het leuk? Vond zij het leuk? De vragen zwierden als een gek rond in zijn hoofd, hij is een jongen, komaan, dat soort dingen moet hij weten. En het gebrek aan details hier maakt hem gek.

De gloed van het kampvuur is steeds verder weg, alles is donker, en hij voelt hoe Nina lichtjes verstijfd. Hij denkt aan de avond. De licht flirterige blik in haar ogen als ze praatte. De sexy, dansmoves. Zonder nadenken wordt zijn grip op haar zij strakker.