The Philosopher Stones (Book 1)

Chapter 51

MABILIS na kumambyo pakaliwa si Dahlia nang paputukan siya ng baril,  talagang malalagot siya kay Priestess Stone kapag nagasgasan niya ang kotse nito. Dumaan na siya sa training pero ngayon lang niya na-realize na ibang-iba talaga kapag sa totoong buhay na. Mabilis ang kabog ng dibdib niya at parang nasa extreme level ang kanyang adrenaline rush.

Iwas pa rin siya ng iwas pero ang problema ay pati ang nasa unahang van ay pinapaputukan na siya. Then she came up with a decision.

Inapakan niya ang break at kinuha ang multi-tool kit na puno ng mga kutsilyo. Binuksan niya ang isa sa mga iyon at hiniwa ang daliri. Nagmamadali ang kanyang mga kilos dahil kita niya sa kanyang peripheral vision na may mga kalbong papalapit sa kanya. Gamit ang kanyang dugo ay isinulat niya ang mga letrang P at S sa windshield ng kotse.

"Taas kamay! Labas!" 

Dahil tinted ang  mga salamin ng kotse ay hindi kita ng mga lalaking kalbo ang kanyang ginawa. Dahan-dahan naman niyang binuksan ang pinto at lumabas. Nakataas ang kanyang kamay at isa-isang binigyan ng masamang tingin ang pito hanggang sampung kalalakihan na nakapalibot sa kanya.

"Oy chiks!"

"Salad o init pa!"

Nagtawanan ang mga lalaki at ibinaba ang mga nakatutok na baril. Doon nakahanap ng tyempo si Dahlia at sinugod ang pinakamalapit na lalaking kalbo. Binigyan niya ito ng isang Choking Technique ng Judo. She compressed the neck vein at binitawan lamang niya ito nang makita niyang putlang-putla na ang mga labi nito. Mas mataas sa kanya ang lalaki pero nakayanan niya itong sakalin.

Tumba ang lalaki at parang kahit anong habol niya ng kanyang hininga ay hindi niya talaga ito mahahabol.

Tiningnan ni Dahlia ang mga natitira pang lalaki at saka siya napasulyap sa van kung saan nandoon sina Reymond.

Sumugod ang isang lalaki na pasimpleng nakatanggap ng flying kick mula sa dalaga.

Tila natakot naman ang mga nalalabing lalaki, umatras sila at tila ba nakalimutan na may dala pala silang armas.

Nang makita ni Dahlia ang reaksyon ng mga ito ay agad niyang tinakbo ang van pero sa kasamaang palad ay pinaputukan siya at sapul ang kanyang kanang balikat, "Unh!" tanging daing niya bago matumba. Pero bumangon ulit siya at hinarap ang bumaril sa kanya. Kaya pa naman niyang tumayo at sumugod pero pinaputukan ulit siya nito sa mga paa kaya hindi na talaga siya nakabangon.

"Baril lang pala katapat eh! Kala mo kung sino?! Dalhin na iyan! Pati ang mga ugok na ito." utos ng leader sabay sinipa ang dalawang kasamahang natumba.

Nanghihinang isinakay si Dahlia sa van at pakiramdam niya ay mas lalo siyang nanghina nang makita ang naka-blind fold na si Reymond at Rannieka. Magkayakap at inaalo ng binata ang dalaga. Ang mas nagpapahirap sa kalooban niya ay itinabi siya sa mga ito, Bwisit na mga kidnapper ito! Masyadong insensitive!, hinaing niya sa isipan.

"Pakawalan niyo kami! Mga walang hiya kayo!" pilit na nagpapasag si Reymond habang pilit na pinapatahan ang kanyang nobya.

"Tumahimik ka letse!" nagsimula na namang umandar ang van.

Natigilan si Dahlia, kung tutuusin ay kaya ni Reymond makawala mula sa pagkakatali nito, Nakalimutan niya rin ba ang fighting skills niya?, hindi niya mapigilang magtanong. Hindi na lamang siya tumingin sa dalawa at sinabing, "Bigyan niyo ako ng blindfold!" sa ngayon ay unti-unti ng bumabalik ang kanyang lakas at alam niyang unti-unti na ring naghihilom ang kanyang sugat. Sanhi ito ng counter chemicals na  inilagay sa kanyang katawan. Pero wala siyang balak na manlaban, baka kasi madamay pa ang kanyang bestfriend at mukhang hindi naman siya kayang tulungan ni Reymond.