The Philosopher Stones (Book 1)

Chapter 50

HINDI nagpatinag si Josephine sa ginawang pagsampal sa kanyang ng matalik na kaibigan, "Jennica."

"Ano ba?! Hindi nga ako si Jennica eh!" singhal ng dalaga kay Josephine. Hindi niya naman talaga balak na saktan ito kaya lang pakiramdam niya ay pinaglihiman siya nito. Bakit hindi nito sinabi ang nangyayari? Bakit kailangang itago sa kanya?

"JRJ. Ikaw si Jennica ng JRJ." saad ni Josephine, "Kilala mo si Rannieka, may rason kung bakit niya ginagawa ang bagay na ito." 

Natigilan si Dahlia sa sinabi ng matalik na kaibigan.

"Kahit ako Jennica, gusto ko ring malaman ang motibo ni Rannieka." 

Hindi namalayan ni Dahlia na tumutulo na pala ang kanyang luha. Pinahid na lamang niya ito at nabigla pa siya nang yakapin siya ng kaibigan.

"Bessie nandito pa rin ako. Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo, utos na rin kasi ng kambal mo." 

Gumanti lamang ng yakap si Dahlia sa kanyang kaibigan. Tama ito. Kahit papaano ay kaibigan nila si Rannieka at kilala niya ito. Hindi ito gagawa ng bagay na walang sapat na rason.

"Oh why don't you smile my only Starr~ Shine oh baby~ Smile my only Starr~ Smile my only Starr~" pakanta-kanta si Edward habang dumadaan sa magkayakap na sina Josephine at Dahlia.

Napapahid ng luha si Dahlia at napangiti nang marinig ang binata. Kumalas siya sa pagkakayakap at nakangiting tumingin kay Edward. Naalala niya tuloy ang sinabi nito noong nasa tapat pa sila ng bahay ni Caress Starr.

Kumindat si Edward sa dalawang dalaga at nagpatuloy sa paglalakad, "Smile my only Starr~ Smile my only Starr~"

"Bakit ang saya niya?" natatawang tanong ni Josephine habang sinusundan ng tingin si Edward. Umiling na lamang siya at muling tiningnan ang matalik na kaibigan, "Bessie aalamin ko muna ang lahat, okay? Maghintay ka lang muna dito at—"

"Hindi bessie. Sasama ako." 

Ngumiti si Josephine at sinabing, "Okay. Let's go?"

"Saan kayo pupunta?" 

Napalingon ang dalawang dalaga sa nagsalita, si Oasis Patriar.

"Pupuntahan namin si Reymond." sagot ni Dahlia sa binata saka hinila na paalis ang matalik na kaibigang si Josephine.

"Sasama ako." 

Nagkatinginan lamang sina Dahlia at Josephine habang patuloy na naglalakad papuntang parking lot.

***

DALA-DALA ang kanya-kanya nilang mga kotse ay dumating nga sila sa pamamahay ng mga Joveta. Unang bumaba si Josephine mula sa kanyang sasakyan at kasunod niya si Oasis.

Si Dahlia ay nakatitig lamang sa kanyang manibela, waring nag-iisip kung ano ba ang dapat niyang gawin. Pinakawalan ko na siya dahil sa takot kong masaktan. Damn. Ang duwag ko., paninisi niya sa sarili. Narinig niyang kinatok siya ng kaibigan kaya napalingon siya rito. Ibinaba niya ang bintana at nakitang nakangiti ito sa kanya. "Go on." 

Tumango si Josephine saka muling isinara ng kaibigan ang bintana ng kotse. Lumingon siya kay Oasis na panay ang tipa sa cellphone, "Code Genius?"

"Hmmnn?"

"Sasama ka ba o hindi?" tanong ni Josephine sa kanyang pinagsisilbihang Code. Nagulat na lamang siya nang biglang nanlaki ang mga mata nito habang nakatingin sa cellphone. Walang anu-ano ay humarap ito sa kanya. He pinned her to Jennica's Car at hinalikan sa gilid ng labi. Ang bilis ng tibok ng puso niya, kasing bilis ng pangyayari.