The Philosopher Stones (Book 1)

Chapter 39

INIS na umupo sa sopa si Hannah. She crossed her arms at itinapon sa kung saan ang kanyang bag na Prada. She exhaled heavily at lumapit sa isang mesa kung saan nakapatong ang dalawang kulay puting banga. Naka-hang ang larawan ng kanyang mga magulang sa tapat ng mga banga. Kinuha niya ang banga ng kanyang ama at marahan itong hinaplos, "Dad bukas, I'll officially run your business, your legacy. Proud ka ba sa akin? Kayo ni mom?"

Five years ago nang mamatay ang kanyang mga magulang dahil sa plane crash at simula noon ay siya na lamang ang namuhay mag-isa. Napagdesisyunan niyang umalis ng kanilang mansyon at bumili ng condo unit dahil nalulungkot lamang siya kapag naaalala ang mga magagandang ala-ala niya kasama ang mga namayapang magulang.

Her dad's name is Ivan Hartwell while her mom's Laura Hartwell. Sila ang mga Hartwell, ang nagmamay-ari ng ahensya ng Philosopher Stones.

Ang sabi ng kanyang ama sa kanya ay malilipat sa kanyang pangalan ang ahensya ng PS sa oras na tumuntong ng dise-otso ang Priestess Stone. Ito rin umano ang panahon na kikilalanin siyang may-ari at superior authority ng buong PS. Sa ngayon kasi ay na kay Elizabeth Patriar and superior authority ng ahensya, bilang wala pa sa legal na edad ang Priestess Stone ng ikapitong henerasyon para hawakan ang ahensya.

Napabuntung-hininga siya. She must not fail her parents. She loves them so much kaya gagawin niya ang lahat para ipagpatuloy ang naitatag nitong legacy.

Ibinalik niya sa mesa ang banga na naglalaman ng abo ng kanyang ama at sumalampak ulit sa sopa. "Jennica I really hate you." natawa na lamang siya bigla sa sinabi. Alam niyang wala siyang karapatang maging immature dahil isa siyang Hartwell at marami pang mas may makabuluhang bagay ang dapat niyang isalang-alang kaya lang hindi niya talaga mapigiling mainis sa dalaga.

Oo at alam niyang may plano ang Code Ideal na si Reymond na gawing Code Technique IV si Jennica ngunit alam din niyang may plano ang buong ika-anim na henerasyon na gawing Destructive Angel ang dalaga.

"Saan ka kaya mas mahihirapan?"

Since they were kids, kakompetensya na niya si Jennica Mae Perez sa lahat ng bagay. From school stuffs to popularity. The good thing is palagi niya itong natatalo. Pero bakit nga ba ayaw niyang tigilan ang dalaga gayong nagwawagi naman pala siya palagi? Dahil may iisang bagay na hindi niya kayang pagwagian mula rito. And what made it worst ay ang nag-iisang bagay na ito ay ang pinakamahalaga para sa kanya.

Napapitlag siyang nang biglang mag-ring ang kanyang telepono. Maybe it's him., saad niya sa isip saka sinagot ito, "Oasis?"

"Oasis? Paano mo naman siya nakilala?"

Nanlaki ang mga mata ng dalagang si Hannah nang marinig ang boses ng lalaki, "L-lence?" may kung anong saya ang dulot ng pagtawag ng binata. Naisip niya kung bakit siya nito tinawagan. Dahil ba nangungumusta ito? Dahil namiss na siya nito? O dahil gusto siyang makita nito? Alin man sa tatlo ay paniguradong makakapagpatili sa kanya, "Bakit ka napatawag?"

"Ano na naman ba ang ginawa mo kay Jennica?"

Napangiti siya ng mapakla, Kung ganoon nakapagsumbong na pala ang loser na iyon., "Stop defending her Lence. You're not her boyfriend."

Hindi umimik ang nasa kabilang linya dahilan para marealize ng dalaga na hindi niya dapat sinabi ang bagay na iyon.

"H-hey I'm sorry. I didn't mean to—"

"Utang na loob Hannah tigilan mo na si Jen. Bata pa lang tayo palagi mo na siyang pinapahirapan, ano bang naging kasalanan niya sa iyo?"

"Hindi mo ako maiintindihan."

"Hayan ka na naman eh. Tsk. Bahala ka nga, dating gawi na naman tayo. Nakakasawa." at tuluyan na ngang ibinaba ni Lence ang telepono.

"Lence . . . " sambit niya kahit alam niyang putol na ang kabilang linya, " . . . I love you."