The Philosopher Stones (Book 1)

Confession

Walang pagdadalawang-isip na isinuot ni Reymond ang kanyang kayumangging maskara at saka tuluyan nang lumabas ng kotse. Nang makita niyang marami pang estudyante ang nasa parking lot ay agad siyang nagpaputok upang paalisin ang mga ito sa naturang lugar.

Mabilis namang nagsitakbuhan ang mga estudyante ng Woodsen palayo sa parking lot ng paaralan.

Si Jennica naman ay agad na tumakbo sa isang gilid saka sumuka. She just can't take the sight of Reymond's headshot on his Kuya Lence. Damn you siomai. Ugh., naiinis niyang saad sa sarili habang patuloy na sumusuka.

Kahit na nasa mapanganib na sitwasyon ay hindi maiwasang mapailing at matawa ni Reymond habang nakatingin sa sumusukang si Jennica. Muntik pa niyang makalimutan na may kalaban pala sila.

Gaya nang inaasahan ay lumabas nga si Lence mula sa kanilang sasakyan, wala na ang sugat na natamo nito mula kanina.

"P-papaano nangyari 'yon?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Jennica nang mapansin ngang wala ni bahid ng dugo ang ulo ni Lence.

Reymond reloaded the gun before answering, "Programming." At kinalabit na naman niya ang gatilyo.

"Reymond, please huwag!"

Sapul na naman sa ulo ang kawawang si Lence, pero sa pagkakataong ito ay hindi na siya natumba sa halip ay bumaon lamang sa kanyang ulo ang bala. Maya-maya ay dahan-dahang gumaling na naman ang malalim na sugat nito.

"Z-zombie si Kuya Lence?" hindi makapaniwalang saad ni Jennica habang pinipigilang masuka.

"No. Someone programmed him to be invincible. He can't be killed."

"Then why are you shooting him?!"

"To slow him down, baby. To slow him down," sagot ni Reymond habang pinapuputukan si Lence.

May naramdamang kung ano bigla si Jennica sa kanyang likuran. Nang lingunin niya ito ay halos mapaupo siya dahil sa biglaang paglambot ng kanyang mga tuhod habang pilit na hinihila ang laylayan ng polo ng binata, "R-reymond... l-look at them."

Agad namang lumingon sa likuran si Reymond at halos bumagsak ang kanyang mga balikat sa nakita, "What the—" Ang kanyang nakita ay ang napakaraming Lence Velmonte na palapit sa kanila. Mga clones ito, nasisiguro siya. "Mali ang hinala ko," kapagkuwa'y saad niya.

"A-anong hinala?" tanong ni Jennica habang pilit na kinakalma ang sarili. Unti-unti nang lumalapit sa kanila ang maraming Lence Velmonte.

"Iisang tao lang kasi ang alam kong kayang magprogram ng ganito, pero sa pagkakaalam ko naman, hindi niya kayang mag-clone." At walang iba iyon kundi si Elizabeth Patriar, ang former Priestess Stone at ina ni Oasis.

"Ha? Sino—" napatigil si Jennica nang may marinig.

"Jennica hanapin mo ako. Hanapin mo ako."

"—k-kuya Lence?"

"What?"

"Hindi mo ba iyon naririnig?" tanong ng dalaga sa binatang si Reymond.

"Magmadali ka Jennica. Wala ng oras. Magmadali ka." narinig niyang sabi ng boses ni Lence.

"Ang alin?"

Hindi na lamang pinansin ng dalaga ang tanong ni Reymond sa halip ay sinagot na lamang niya ang boses ni Lence, "Papaano kuya? Paano kita mahahanap?"

"Jen, sino ang kausap mo?!" Pilit na niyuyog ni Reymond ang balikat ng dalaga sa pag-aakalang nahihibang na ito.

"Si kuya Lence! Naririnig ko siya!" sagot naman ng dalaga sa binata.

"Damit. Sapatos. Pabango. Pagkatao. Kilala mo ako Jennica. Mahahanap mo ako," narinig niyang sagot ng boses ni Lence.