Laureen’s POV
“What? Ihahatid ko sya sa unit nya? Ano ako yaya?”
Umiiling si Luigi sa akin. Parang sinasabi nya na wag ako papayag sa gusto ng Lolo ko.
“Come on, apo, help him”.
Kinuha ni Luigi ang cellphone ko sa kamay ko, and he composed his self, “Ok naman po ako, no need for Laureen to bring me upstairs, I can…..”
Hindi ko naririnig ang sinasabi ni Lolo, mga sinasabi lang ni Luigi ang naririnig ko.
“But….”
"Thank you so much po for worrying about me, but really, I can...."
"It was nothing, I was just being careless and I ......."
"Ok, here she is".
Inabot ni Luigi pabalik sa akin ang cellphone ko. Parang naiinis sya.
"Hello Lo".
“Apo, go ahead help him”.
“Lo”.
“Tell him thank you for saving you and be careful later when you drive home, umuulan nang malakas dito”, and the other line went dead.
"Lo, wait", pahabol ko pero binaba na nya.
Tumahimik kami sandali.
Akward. Binasag ko ang katahimikan namin.
“Thank you daw sabi ni Lolo”, talo na ko, pero hindi ko na inestressed na that is for saving me. Ayoko nga.
“I told him….”, sabi ni Luigi, pinutol ko sya at iniakbay na lang ang isang braso nya sa akin para matulungan syang makababa, makapaglakad at makaakyat sa unit nya.
Medyo nailang ako ng konti ng naiakbay ko na sya sa akin, kakaiba ang feeling. Ang bango nya. Siguro ang sarap sumandal dito. Haha. Seryoso yun ang naisip ko, ewan ko ba.
BINABASA MO ANG
Love Will Find A Way
RomanceShe is a stranger to him. He is a stranger to her. She's simple and nice. He's a playboy. Will he ever change? They were both at a bar that same night. And when he thought it is going to be just another ordinary bar night, -- he's wrong, and everyt...