The Blind Lost Her Trace (Brilliantes Series #5) (COMPLETED)

CHAPTER 44

Chapter 44: Newborn babies

DAHIL sa kalagayan ko ay ni minsan hindi na sumagi sa isipan ko ang magkakaroon ng isang pamilya, na matatawag kong akin. Kasi para sa akin ay sapat na si Kuya Hart at nandiyan din si Ate Zedian, na ngayon ay masaya na rin silang bumubuo ng pamilya at dalawa na rin ang mga pamangkin ko.

Hindi ko rin nakita ang sarili ko na maging isang ina, dahil naisip ko na baka walang tatanggap sa katulad ko na isa lamang bulag at pabigat masyado sa mga taong minamahal ko.

Pero dahil nga rin kay Miko, sa pagdating niya sa buhay ko. Ang imposible ay naging posible.

Tatlong bata agad ang tatawag sa akin na ‘Mommy’. Walang kasing saya ang nararamdaman ko ngayon at labis-labis akong nagpapasalamat.

“Ang arte mo naman, Miko! Tingnan mo ang mga anak mo, umiiyak na!” sigaw ni Kuya Markin.

“What’s wrong with our milk, Miko?” mahinahon na tanong ni Ate May Ann.

“Ang arte-arte pala ni Miko, oh.” Boses naman iyon ni Rea.

“Gusto ko kasing si Jean muna ang mag-b-breastfeed sa kanila. Sa Mommy muna nila!” sigaw ni Miko kaya mas narinig ko ang maliliit at matinis na iyak ng baby.

“Hay naku!”

“Mom, baka mapaano na ang mga apo niyo.” Kanya-kanya silang hinaing tungkol sa aking mga anak. Halatang gustong-gusto nila talaga ang bagong miyembro ng pamilya nila.

“Miko...” tawag ko sa kanya. Wala naman akong ibang nararamdaman, maliban sa parang nanghihina pa ang katawan ko. Naninibago ako sa aking tiyan na maliit na ulit.

“Gising na si Jean, Miko.”

Mabilis kong naramdaman ang presensiya niya sa tabi ko kasabay na hinawakan niya ang kamay ko. Napangiti ako sa paghalik niya sa aking pisngi.

“You okay now, baby? Wala ka bang nararamdaman na kahit na ano’ng sakit?” tanong niya na may bahid na pag-aalala.

“Maayos naman na ako. Ano ba ang nangyayari at bakit kayo nagkakagulo? At ang mga anak na ba natin ang umiiyak ngayon, Miko?” tanong ko at nasasabik na rin akong mahawakan sila.

“Ang arte-arte nitong apo ko, Jean. Ayaw niyang ipa-breastfeed sa mga tita ng triplets, gusto niya ay ikaw muna raw ang magbibigay ng gatas sa inyong mga anak.” Si Grandma na nararamdaman kong malapit din sa gawi ko.

“Pero hindi pa rin talaga puwedeng magtagal sa breastfeeding si Jean, Miko,” ani Ate Theza.

“Ayos lang. Kahit ilang butil lang ng gatas ni Jean, basta sa kanya muna magmumula,” sabi pa niya na ikinailing ko. Naiintindihan ko naman siya.

“Oh, siya. Tapos hayaan mo na rin sila na bigyan ng gatas ang mga anak niyo. Kakaiba ka talaga sa lahat ng Brilliantes,” sabi ng Mommy niya.

“Nasa akin ang panganay niyo, Jean,” sabi ni Ate Theza. Bigla akong naramdaman ng excitement. “Mika Shynara, ang panganay niyong baby. If you are asking me kung sino ang kamukha nito ay sa daddy niya, Jean. But they have your heart shape face and lips. The rest ay nakuha na nila ang katangian nila kay Miko.” Galak at kasiyahan lang ang namumuo sa aking dibdib. Marami na akong makikita na kamukha ni Miko kapag gagaling na rin ako.

“Nakakatwa naman po iyan,” saad ko.

“Here it is, Jean. Nandito na ang isa sa mga triplets mo na nagpahirap sa ’yo sa loob ng nine months,” sabi ni Grandma.

“Sa labas na lamang kaming maghihintay,” narinig kong paalam ni Grandpa, “At apo...”

“Bakit po, Grandpa?” tugon ni Miko.