**************************
Aviery Louisse Cortez
Masyado talagang mabilis ang takbo ng araw kapag masaya ang okasyon, ngayon ang huling araw namin dito sa bahay nila Lola Ynnes at Lolo Ivo. Nakaka lungkot dahil ayaw ko pang umuwi saamin, if only we could stay here for the whole summer then we would but unfortunately? Hindi talaga pwede. Kapwa kami maraming aasikasuhin, for further news ay nagka bati na kami ni impaktong Mino.
Siya ang unang nang hingi ng tawad but I also apologized dahil baka naka sakit din ako without my knowledge, hindi naman yon maiiwasan minsan eh. I'm not a deity nor a super human kaya nag kakamali rin ako katulad ng iba, tanghali palang naman at kakatapos lamang naming mag kumain. Sa gabi nalang kami ba-byahe pauwi dahil gabi pa makakarating yung nag hatid saamin dito, ginamit kase yung sasakyan na yon dahil may event yung kapatid ni Ashryver.
Wala naman na kaming ibang gagawin kaya nandito kaming lahat sa sala para magpalipas ng oras, kapwa kami nanonood ng isang TV show. Medyo nakaramdam ako ng pagka bagot kaya nag pasya akong lumabas papunta sa balkon, mas gusto ko pang panoorin kung papaano mag trabaho yung mga langgam o kung papaano kumain yung alagang halaman ni Lola Ynnes. Nakalimutan ko yung tawag dito pero kumakain talaga siya eh, pati mga insekto o kahit ano pa basta wag lang sailing maanghang dahil matitigok daw.
The wind is pretty much cold today than yesterday, malamig ang bawat simoy ng hangin dahilan para mapa pikit ako at bahagyang makaramdam ng antok. Maya maya nakaring ako ng yapak ng mga paa na papalapit saakin kaya iminulat ko ang dalawa kong mata at lumingon, nandoon si Ryuu at tila para siyang naka kita ng multo dahil sa ginawa ko. Bahagya akong natawa, hindi nanaman kase maipinta ang reaksyon niya.
"Balita ko may nagugustuhan ka na daw ah? Sino siya? Kilala ko ba?". I asked right away. Tila bigla siyang kinabahan dahil sa tanong ko, may masama ba doon? I just asked him about the girl that Mirella told me about. Hindi niya naman talaga literal na ipinaliwanag, kung ano lang yung sinabi niya saakin ay ayun lamang talaga yon at wala na siyang idinagdag na kahit na ano pa man maliban doon.
"Kay Mirella mo ba yan narinig? That loudmouth rabbit, yes I have someone but I doubt that you knew her". Tuwid niyang sagot saakin. I'm quite surprised dahil naka ngiti siya at malawak yon, he doesn't typically smile this way unless she's thinking about that girl. Well, whoever she is then she's too lucky to have Ryuu. Sana tanggapin niya, kawalan kaya tong kaibigan ko kahit ganito siya.
"Curious lang naman ako eh, hindi niya naman literal na dinescribe saakin yung babae basta sinabi niya na may nagugustuhan ka na daw". Paliwanag ko sa kaniya. I'm telling the truth whether maniwala siya saakin o hindi, malay mo maka tulong ako sa sitwasyon nila diba? Of course I'm happy na nagiging binata na siya, finally! Si Arc at Rylan nalang ang mga immature at pasaway when it comes to women.
"She's pretty, smart, I don't know how else to describe her cause she's perfect in my eyes but lonely because she's missing someone else". Malumanay niyang tugon saakin. That's an honest answer from Ryuu, how sweet though. Siguro gustong gusto niya talaga yung babaeng yon kaya hindi na niya alam kung papaano ilalarawan, iba talaga kapag tinamaan ng love no?
Love can do anything possible, ang mga bagay na mukhang imposible ay kayang gawing posible ng pag ibig. Some people believes that long distance relationships works but for some doesn't, I get that part but if you're gonna ask me? I don't believe in anything lalo na ang pag ibig. It's the biggest lie that our mind created, sa isipan lang naman natatagpuan ang love at hindi sa puso pero doon yon nararamdaman.
"Do you like her that much? That's good pero mag iingat ka ha, baka naman budolbudol lang siya". Natatawa kong paalala. Sinabi niya kase na maganda diba? Malay mo naman, ang mga babaeng magaganda ay mga impakta minsan. I'm not referring to all but sometimes? Beauty can be a power, just like what cleopatra used against to Egypt once upon a time.
"I'm not a gullible person AL, even though her beauty is so unique that anyone can fall for her. You know? she's a good person". Natatawa niyang sagot sa paalala ko. Then that's even better kung mabuting tao naman pala yung babae, I know he'll be in good hands kung sakaling magiging sila diba? I'll even treat them sa kahit saan para mag celebrate cause that's a good news!
"I'm not a bitter person Ryuu but kung hindi ka man niya magustuhan, don't worry kase may taong nakalaan para sayo". I reminded him. Yon ang pinaka mahalagang bagay na dapat niyang alalahanin dahil kapag umibig ka, imposibleng hindi ka masasaktan pero kahit ganon ay huwag kang mag iisip na tapusin ang buhay mo dahil lang doon.
Your parents didn't took care and raised you to just committed suicide over a bullshit reason, I know not everyone can handle mental distress but not everyone is the same. Aren't they? Some people can take it and they are able to be the best versions of themselves which is a good thing. Those who are still struggling with their problems, I don't know what advice should I give. Not everything can be fixed by just seeking for advice, nasa sayo pa rin ang desisyon kung anong gagawin mo.
"That's actually the problem, she likes someone else then not to mention that some other guy might her real soul mate". Tugon niya saakin. Well that's too unfortunate, we know for a fact na hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo without striving hard to get it but when it terms of love? Hindi mo pwedeng ipilit ang sarili mo, if he or she is not yours then he or she will never be.
I'm no love expert kagaya ng mga trolls sa Frozen pero naranasan ko nang mag mahal at masaktan ng dahil sa letcheng pag ibig na yan, I hate to admit it but tanga rin ako sa pag ibig. I'm academically smart or quick-witted but when it comes to love? Don't ask, at least love is not a subject but if it is? I'd definitely failed and still cry about it. Swerte pa rin ako na hindi naging asignatura ang bagay na yon, isipin mo nalang diba? Maraming hindi makaka tapos dahil doon.
"Ryuu, there's at least four million women all around the world and yet you're acting like there's only one? That's lame, we're best friends but sometimes? I can't understand you. Not even a little bit". I honestly uttered to him. Natawa siya sa sinabi ko kaya kahit ako ay natawa na rin, I mean totoo yon kase kahit si Mino noon ay hindi ko rin maintindihan dahil paulit ulit na siyang sinasaktan ni Marga pero sila pa rin hanggang ngayon.
"Men are like complicated puzzles while women are the logic puzzle ones, it's the same but it's also different in a way". May punto niyang aniya. That's partly correct, I guess? I mean totoo namang magulo ang utak ng babae. Papaanong hindi? First of all, nauunang mag mature ang babae kaysa sa lalaki. We may not be physically strong but mentally? We are kaya mas maswerte kami.
"Basta, whatever happens? We're best friends forever okay? Nandito lang ako palagi Ryuu, I wish you all the best kaya goodluck diyan sa gusto mo ah?". Masaya kong sambit. I even pat his head na para siyang aso, he smiled but it easily fade away. Parang hangin ang ngiti niya nitong mga nakaraang araw, at some point tatawa siya atsaka makikipag biruan pero bigla yong mawawala ng parang bula.
Nagpatuloy pa rin kami sa pag uusap pero iba na ang topic namin dahil masyadong kumplekado pag usapan ang pag ibig kaya nga single pa rin ako hanggang ngayon eh, nagiging manunula ang isang nilalang kapag tinatamaan niyan kaya bigla akong natawa habang iniimagine ko kung ano ang itsura ko kapag naging manunula din ako. I look stupid and hilarious at the same time, hindi ko na sinabi sa kaniya kung anong nasa isipan ko dahil ako mismo ay nahihiya.
Maya maya napansin ata kami ni Mino atsaka Arc, kausap nila si Rylan na kakagising lang dahil lasing nanaman. Galing siya sa isang party kaya ayan, nagpakalunod sa alak and ang ending? Nalasing ng bongga. He was still wearing a tux at yung paborito niyang diamond na hikaw, bawal niyang suotin yon sa loob ng ASM kaya inaalis niya sa tuwing papasok siya. When he was still a part of the student council, he has to removed and hid it dahil kahit siya ay hindi makakaligtas sa batas ng school.
St. Valentine is less stricter than Academy of Santa Monica, well that's pretty much obvious. Why? Maraming mayayaman doon, I've heard of their special program na mag bubukas this week at nag hahanap sila ng mga estudyanteng matatalino but unprivileged kung tawagin. In short gagawin silang scholars na pag aaralin ng libre, if you're smart and lucky enough to get a full scholarship then that's way more better.
Hundred thousand pesos, that's the price of St. Valentine's tuition fee. Hindi pa kasama doon ang ibang fees, uniporme, locker, libro at kung ano ano pa so basically aabutin yon ng halos two hundred? Depende pa yon sa gamit na bibilihin mo. Some aren't that rich but still can study their while wearing their knockoffs, what I meant was fake bags or other accessories na branded daw. Who knows kung papaano sila naka pasok doon, why would I care either? That's none of my business.
"Thanks AL but I'm not gonna confess to her, I already changed my mind". He bitterly uttered. Nag bago isip niya? Why is that? Masarap ma-in love and that's a fact pero sumuduko ka na kaagad? You haven't even started making moves yet. He's either afraid of getting rejected or wala lang talaga siyang lakas ng loob para umamin, nasa dalawa lang na yon ang option.
"Sino nga ba kase siya? Maybe I can help you, magaling kaya akong makipag sales talk". Natatawa kong aniya. Tinulungan na rin kaya namin si Rylan dati, akala kase namin seryoso na siya pero hindi pa rin pala. Nagpapa hard-to-get daw kase yung babae, mukha siyang mahinhin but trust me? She deserves to feel the pain. Ginawa pala yon ni Rylan kase dati yung girlfriend nung isa niyang kaibigan sa tourism management, gumaganti lang naman daw sila.
"You...". Maiksi niyang sagot. Nakaramdam ako ng labis na kaba ngunit hindi ako makapag salita, naestatwa lamang ako sa posisyon ko habang pinag mamasdan siya ng tuwid. Ako daw? Bakit ako? Ayokong mag assume, baka kase hindi ko lang naintindihan yung sinabi niya kaya hindi muna ako nag react o salita ng kahit na ano.
"I mean you? How about you? Do you still like him?". Pag lilinaw niya kaya naka hinga na ako ng maluwag. I smiled but turned my head away, that question is something that I still couldn't answer without feeling blue. Oo, I don't like Mino in a romantic way. I mean at least not anymore, that's the truth na ngayon ko lang napag tanto sa tagal ko ng nabubuhay.
"Him? Nah, not anymore Ryuu. I'm sticking to Lola Ynnes' words, I chose to trust it so I'll just wait. Isa pa nakilala ko naman na daw yung lalaki eh". Natutuwa kong sagot sa kaniya. That's just a guess, walang exact proof or whatsoever. Lola Ynnes can be right but what she said was base on her fortune-telling ability, nagtitiwala ako pero hindi buo.
"Will you still accept him? What if he finally realized that he liked you?". Mahina niyang tanong saakin. It's too late now Ryuu, sobrang huli na. He already had done a great damage and he doesn't know how I felt while watching him dance with someone else, does he think a simple apology would be able to fixed everything? Can I unfeel what I already felt? Hindi kase tapos na, it's in the past.
"I still love him as my best friend Ryuu, he and I should always remain that way to avoid hurting one another". I replied without any hesitation. I don't have to think twice about it, some mistakes got made but that's alright cause in the end? That's the moral of the story. Sa una talagang mag kakamali ka dahil wala namang perpekto, but that doesn't mean na titigil na ang pag ikot ng mundo mo.
"Don't hurt yourself anymore AL, we can't feel what you're feeling but it's more painful on our part because we can't do anything to help you ease the pain". Malungkot niyang paalala saakin. This guy is really something, I smiled genuinely after hearing his comforting words. That's Ryuu, he can be a human iced robot but he has a warm heart that cares about the people around him.
"Ryuu, I'll be fine. I'm strong enough to handle the pain, you don't have to feel guilty for not being able to do anything". I reminded him wholeheartedly. He smiled at me but I'm not satisfied cause it's fake, I know when they smile fake and I also knew when they are happy. Matagal na kaming magkaka dikit and for heaven's sake, sa tingin ba nila makaka takas sila saakin?
"Ginagawa niyo dito? Heart to heart talk? Uso pa ba yon? Hanggang ngayon? Dae-bak!". Kapwa kami nagulat dahil kay Arc. Hindi naman impakto si Arc pero dahil kasama niya si Mino ngayon ay tila sinapian ata siya ng masamang espiritu o kung ano mang uri ng engkanto, he's a kdrama addict kaya natututo na rin siyang mag salita ng lenggwahe ng mga Koreans which is a good thing dahil magagamit yon.
"Heart to heart, my ass. I'm well aware that you're a moron Arc but can you please? Stop spewing nonsense". Tugon ko sa kaniya. He bursted into laughter after hearing my words, aba may lakas pa talaga siya ng loob na tumawa. Why the hell would he think na heart to heart ang pinag uusapan namin? I mean mukha lang namang seryoso si Ryuu pero hindi naman, same goes for me as well. Kaya hindi ko siya ma-gets, not even a little bit.
"Englishera naman pala tong si AL, nahawa ka na kaagad dito kay Ryuu? Ang bilis naman ng virus mo pre, grabe naman yon". Natatawa niyang pang aasar dito sa katabi ko. Automatikong kumunot ang noo ni Ryuu habang ako naman nag pipigil ng tawa ko dito sa isang tabi, papaanong hindi? Nag sisimula nanaman kaya silang mag asaran at talagang sakto pang nandito sila sa tabi ko kung saan ako malapit.
Nung mga bata pa kami, una maiisipan naming mag laro ng bahay-bahayan tapos maya maya mag iiba nanaman. Pinaka paborito namin ang mag laro ng dahon na kunwari ay iihawin pero minsan tinototoo talaga namin yon, si Mino o Rylan lang ang may kakayahang mag takas ng lighter o posporo pero sila rin ang unang mahihili dahil sa bagal nilang tumakbo noon. Ngayon? Medyo mahirap na silang habulin, lalo na si Rylan dahil ang tatangkad nila.
Matapos nilang matulian? Doon na sila nagsimulang tumanggkad na parang akala mo mga kapre, kulang nalang puno atsaka malaking tabako. Hindi naman sila mga maiitim o kulot na mahaba ang buhok, masyado silang gwapo para maging ganon. I can't even imagine them being one, lalo na si Ryuu na singkit ang mga mata. Wala na akong masabi tungkol sa itsura nilang apat, wala namang kinulang sa kanila. Close na sila sa almost perfect na tao but still, may mga bagay pa rin na hindi magiging sa kanila.
"Ayoko pang umuwi kaso hindi naman pwede yon, saktong pang isang linggo lang yung damit ko eh". Malungkot na reklamo ni Arc saamin. Well, what else can we do? Sandali lang ang baksyon, may mga aayusin pa kaming lahat. Mahirap maging anak mayaman, bakit? Wala silang panahon para mag pahinga dahil kapag ginawa nila iyon ay hindi maganda ang mang yayari.
Halos lahat sila kabilang na si Mino ay mga anak ng business owners kaya nga nasa business din sila kagaya ko eh, may kumpanya na si mama at papa pero hindi naman yon masyadong sikat o malaki. It's still the same pero hindi mahirap imanage mag isa, si papa kase yung law firm yung pinagkakaabalahan niya. I wanted to study law and help him, he won't allow me dahil ayaw niya akong mapalapit sa katotohanang hindi naman nila ako anak.
They are being unfair and evil at the same time, hindi pa ba sapat ang isang dekada? I'm not Aviery Louisse and I will never ever be her! Bakit ba hindi nila maintindihan yon!? I've lived my whole life believing that I have my own fucjing identity but it turns out that I was wrong? Maiintindihan ko pa kung sasabihin nila saakin tapos mang hihingi nalang sila ng tawad pero habang pina tatagal nila? The more na mas lalo akong naiinis, the anger inside me is just building up.
"Hindi mo pa nasasabi sa kaniya diba? Wag ka na mag abala, saka nalang natin ipaliwanag kapag wala ka na din dito. Sa ganong paraan ay hindi siya makaka sunod o hindi ka na niya mapipigilan". Mahinang suhestiyon ni Arc saakin. Kanina lang abala siyang mag reklamo, ngayon biglang ako nanaman ang topic? Ano bang meron sa buhay ko na wala sa kanila maliban sa sobrang daming drama?
Hindi ko na rin alam ang gagawin ko sa ngayon lalo na't wala pang isang linggo matapos kaming makapag ayos ni Mino, ayoko namang sirain kaagad yon. Ang problema ko ay habang lumilipas ang araw, nakakaramdam ako ng sobrang guilt at lungkot sa puso ko dahil mahalaga siya saakin. Sobrang mahalaga, bilang kaibigan atsaka alam niyo naman ang isa pang bagay kung bakit diba?
I still value my feelings though, kakamatay lang nila kaya dapat muna akong mag lamay at bigay ng respeto. Aba, ako ang nasaktan dito kaso hindi niya yon alam dahil ni minsan hindi ako nagkaroon ng lakas na umamin. Imbis na ilabas ko ay lalo kong itinatago hanggang sa mahuli na ang lahat, ilang beses na ba akong nagkaroon ng chance? Ilang beses ko rin bang sinayang?
I can't blame anyone for my own personal life, it's my stupidity so I should be the one who's responsible for the consequences. Isa pa, wala akong balita tungkol kay Marga. I haven't seen her either at kahit yung social media account niya ay walang balita o hindi man lang siya nag uupdate, that's new for her dahil palagi siyang nag yayabang sa buong mundo but now? She's silent, I wonder kung akong nang yari. Not that I care, curious lang siguro?
"His words will be useless, why? Nakapag pasya na ang mga magulang ko. What they said is going to happened whether I agreed or disagreed to it, so let me handle this shit okay? Until then, shut your mouths and don't do anything stupid". Seryoso kong paalala sa kanila. I won't have problem with Ryuu but Arc? That moron? He's the female version of Mirella, oh I forgot to mention na mayroon siyang palayaw.
Loudmouth rabbit, that's her. It means we're referring to Mirella, she can keep a secret for maximum of a week but then magugulat ka nalang dahil bigla nalang yong lalabas. Just like a magic, rabbit kase mahilig siya sa carrots atsaka mukha talaga siyang kuneho eh.
That's how she got her nickname, kami ang may gawa non but we're not calling her that kapag nasa labas kami cause it can be used as an insult. Of course we won't allow that to happen so nag pipigil lang kami kapag nasa labas o may ibang tao maliban saaming mag kakaibigan.
"Nagpa plano ba kayo kung papaano ibabalik si Rylan dito? Sama naman ako diyan". Sabat ni Mirella mula sa likuran. Napahawak ako sa dibdib ko dahil parang lalabas na ang puso ko dahil sa ginawa niya, natawa pa siya matapos niyang mang gulat saaming lahat. Maya maya pati na sina Mino, Ashryver at Blanche ay nag sulputan na rin kaya nag iba na kami ng topic na pag uusapan.
May mga sekretong dapat manatiling sekreto lang, nirerespeto namin ang privacy ng isa't isa kaya hindi kami nagkakaroon ng tampuhan. Isa pa hindi naman kaylangan na mag kwento kami pero nasa sarili naman namin yon kung mag babahagi kami ng mga hinanakit, most of the time? I keep my secrets to myself. Nagkukwento naman ako sa kanila minsan, hindi nga lang buo kase payo lang naman ang kaylangan ko. Some advice can help pero hindi ako nag tatanong kay Rylan, puro lang yon alak.
He's still immature, mabait siya pero isip bata pa rin. We're still young pero hindi na baby, may mga sarili na kaming utak at dapat na naming gamitin yon kaysa mabulok. Matalino naman si Rylan when it comes to academic, medyo tumatagilid siya kapag logic atsaka tunay na sitwasyon. Hindi pa naman siya nakakaranas ng hirap nor gutom, kapag umuwi siya sa kanila? Maraming pag kain at ihahanda pa para sa kaniya.
I'm happy to be a part of their lives, masaya akong nakilala ko silang lahat kaya katulad ni Arc at ng iba pa saamin ay sana huwag munang matapos ang bakasyon. Kung maaari sana humaba muna ito o biglang tumigil yung kamay ng orasan at pabayaan kaming maging masaya, siyempre kapag umalis na rin ako edi anim nalang sila tapos inaalala ko pa yung magiging reaksyon ni Mino.
Noon, I couldn't imagine my life without him. Nakasanayan niya ako at ganon din ako sa kaniya, kapag magkaka hiwalay kami? Nalulungkot ako ng sobra pero wala akong magawa dahil bata lang naman ako noon. Now? It's still the same, no matter what I do nor whatever happens, wala pa rin akong magawa. It's our destiny to stay or remain this way, what Lola Ynnes told me was just a guess but then she can be either right or wrong about it.
Dito kami nag hapunan sa bahay nila Lola at Lolo para hindi kami magugutom sa daan, matapos non ay sakto namang dumating ang sundo namin kaya agad na ipinasok doon ang mga maleta namin at iba pang gamit. We stayed a little longer kaya talagang gabing gabi na kami nag simulang mag byahe pauwi sa San Nicolas, hindi ko rin alam kung bakit ganitong oras kami uuwi pero mas maigi na rin siguro yon para tulog pa sina mama atsaka papa pati na ang mga kapatid ko.
Nasa apat hanggang limang oras lang naman ang byahe, gabi naman kaya walang masyadong taong bumabyahe. Bahagya kaming naka tulog dahil wala pa naman kami sa mga kani-kaniya naming tahanan, kung ano ang ayos namin noong nag punta kami kina Lola Ynnes ay ganon pa rin ang itsura namin ngayong pabalik na kami.
Matapos ang ilang oras naming byahe pauwi ay ligtas naman kaming naka uwi, naunang hinatid sina Arc atsaka Blanche dahil medyo malayo sila saamin. Sumunod si Mirella atsaka Ryuu habang kami ni Mino ang pinaka huli bago tuluyang umuwi si Ashryver, nag pasalamat kami bago bumaba sa sasakyan niya pero tango lang naman siya ng tango saamin. Pare-parehas kaming mga pagod na unggoy kaya wala na kami sa tamang pag iisip, gusto ko na ring mag pahinga sa kama ko.
"AL? Tulungan na kita, mukhang mas mabigat yang gamit mo kaysa saakin eh". Mino insisted. Nagulat ako dahil maliban sa bigla siyang nag salita ay bigla niya ring hinatak ang mga gamit ko at siya na ang nag dala ng mga ito, malapit lang naman kami sa isa't isa kaya ayos lang. Pinabayaan ko nalang siya tutal yon ang trip niya sa buhay, pagod na ako at wala na akong lakas para mag inarte.
Pag dating namin sa tapat ng bahay ay mukhang tulog na silang lahat, hinahanap ko ang susi ko pero hindi ko naman makita kaya kumatok nalang ako. Walang sumasagot, don't tell me walang tao dito? Nasaan silang lahat?! Inaantok na ako kanina pa tapos walang tao dito?? Pero saang impeyerno naman sila pupunta? Hindi man lang sila nag paalam saakin, alam naman nilang uuwi ako eh.
"AL? wala ata sila eh, doon ka nalang muna sa bahay. Halika na, pagod na rin ako eh atsaka hindi naman kita pwedeng pabayaan dito sa labas ng ganitong oras". Pag aalala niyang pag anyaya saakin. I have no other choice but to agree and follow him inside their mansion, puro lang katulong ang tao doon at kapwa wala rin ang mga magulang niya. Nasa ibang bansa daw sila pero babalik din, hindi sumama si Mino sa kanila dahil ayaw niya daw.
"Mino? Dito nalang ako sa sala ninyo, ayos na ako dito. Uuwi rin naman ako mamaya kapag bumalik na sila". Sambit ko. Hindi niya ako pinakinggan, inakyat niya sa taas ang mga gamit ko atsaka bumaba siya ulit. Ang hirap makipag talo sa taong to kahit kailan, hindi niya ba ako narinig? Alam kong pagod na rin siya pero sigurado naman akong hindi siya bingi.
"Minsan pumapasok yung mga guards atsaka drivers dito, baka mapag diskitahan ka nila. Doon ka matulog sa kwarto ko para mas kumportable ka". Paalala niya saakin. Tinaasan ko siya ng isang kilay at tila baliwala pa rin yon sa kaniya, alam ko namang hindi siya makikinig eh pero eto pa rin ako nakapamewang pa sa harapan niya.
"Eh ikaw? Saan ka matutulog kung doon ako?". Tanong ko sa kaniya. Malaki ang bahay nila, sigurado akong maraming guest rooms dito pero bakit ako ang patutulugin niya sa kwarto niya? Diba dapat sa guest room ako? Baliktad naman ata kung siya ang matutulog doon.
"Doon ako sa tabing guest room, matigas yung higaan doon kaya hindi ka makaka tulog ng matino. AL? wag ka ng matigas ang ulo, doon ka na sa kwarto ko okay? Aabutin tayo ng pagsikat ng araw bago tayo matapos sa pag tatalo". Pag pupumilit niyang aniya saakin. Hindi na ako sumagot, umakyat nalang ako dahil hindi ko na rin talaga kayang pigilan ang antok ko. Pakiramdam ko bigla nalang akong mawawalan ng malay, naka bukas ang pintuan niya kaya pumasok na ako.
I immediately fell asleep, pag higa ko sa malambot niyang kama ay agad akong naka tulog ng mahimbing. I'm not typically like this but I guess eto ang first time, I'm not tired at all dahil wala naman akong ginawa maliban sa pag luluto pero kulang kami sa tulog ng isang buong linggo. Gabi gabi ba naman kaming nag lalaro ng palihim, siyempre tahimik lang dahil baka magising sina Lolo Ivo at Lola Ynnes. Minsan Uno cards dahil may dala si Ash, o spin the bottle tapos truth or dare tapos yung matatalo ay sasayaw.
Don't get me wrong, marunong akong sumayaw pero hindi ako magaling kaya maililigtas ko pa rin ang sarili ko. Eh sila? Lalo na si Mino atsaka Blanche? Don't ask, nakaka hiya silang tingnan. Pwede na silang maging meme of the year, nakuhanan namin sila ng video pero saamin lang yon. Hindi namin yon ilalabas lalo na kapag walang consent nila kase bawal yon, regardless kung magka kaibigan kami o hindi.
I don't have any idea kung anong nang yari kay Mino dahil agad akong naka tulog, I couldn't even say goodnight or whatsoever. Basta nalang akong dinalaw ng antok at hindi ko ito magawang pigilan kaya ang ending? Mukha akong puyat na unggoy sa kama niya, I wanted to refuse though he has a point about the bed. Alam niyang hindi ako kumportable kapag matigas ang higaan, I just don't get kung bakit niya igi-give up yung kama niya para saakin?
**************************