**************************
Aviery Louisse Cortez
Just like any other day, mag kakasama kaming nag tatawanan, nag bibiruan at masaya habang nasa loob ng isang silid. Our beloved teachers became our parents, classmates or schoolmates that became our siblings, best friends or even enemies and lastly, our classroom that became our home for a year. As we grow old and part our ways, we will gladly reminisced every happy memories together and it'll make us laugh or cry.
We've been through a lot but we still stand tall through ups and downs, effectively today is the day that we'll bid our farewell to one another. Knowing that I don't have a choice but to part ways with the student council members is probably the hardest decision that I've ever made but I'm more than delighted that I met them, I never want to go anywhere else and just wanted to be with each and every one of them but unfortunately our happy moments has come to an end which is not happy.
Sa pupuntahan kong panibagong eskwelahan, I can proudly say na naging parte ako ng napakagandang samahan. Isang matibay at masayang samahan na walang naka tibag o sira kahit na anong nang yari o naka lipas na hindi magandang kaganapan between Mino and I, nag papansinan na kami ng kaunti pero wala pa rin siyang ideya na aalis na ako. No one would dare to say that thing out loud, everyone knows kung gaano kami ka-close sa isa't isa and whether he admit it or not ay maapektuhan siya sa balitang yon.
We all knew na aalis na rin si Rylan, kapag nalaman niya pang pati ako mawawala na rin then I don't know. I can't picture Mino being a tyrant to everyone, no one can control that asshole except for me. Si Marga na nga nag sabi diba? She can't control her own damn boyfriend, only I can do it. Kung gusto niyo siyang makontrol, una dapat maging kayo muna si Aviery Louisse but unfortunately no one can be her. Not even me, I'm not the real Aviery Louisse. Hindi ko pa alam kung papaano ko sasabihin, at some point kaylangan ko ring u amin sa kaniya diba?
May summer pa naman at ilang buwan din yon kaya may panahon pa ako para mag sabi ng totoo sa kaniya but the again, babalik pa rin ako sa katanungan na kung papaano ko nga sasabihin sa kaniya ang tungkol sa bagay na yon? Not even Rylan nor Arc themselves would dare to do it. Natatakot daw sila sa magiging reaksyon ni Mino, dalawa lang naman ang posibilidad eh. Una, magiging si Hulk siya pero hindi naman siya magiging kulay berde okay? Hindi siya pinag eksperimentohan o whatsoever. Pangalawa, he won't react to it pero sa ibang tao niya ibubuhos ang nararamdaman niya which is not alright.
Hindi patas na magagalit siya sa lahat ng taong nakaka alam pero hindi kaagad nag sabi sa kaniya, either way kahit naman ngayon ko sabihin ay wala pa rin namang mag babago. Marga got expelled because that's her punishment and mine is to go away, somewhere far away from Lemery. Tinanggap ni Marga ang parusa kaya dapat ganon din ang gawin ko, isa pa pwede naman akong bumisita dito tuwing weekends diba? Yon din naman ang usapan eh, I will come home every Saturdays and Sundays.
Pwede naman siguro akong pumasok sa loob ng ASM kahit na hindi na ako doon nag aaral, some students will still remain kaya makaka hanap ako ng paraan para maka pasok tuwing bibisita ako or I can also get in as a guest. All I have to do is register my name with my signature then it's all done, one more thing is Ryuu will be the next president kaya wala pa rin akong magiging problema kahit anong mang yari.
I won't forget about all of them, I may find some new friends but they will always have a special place in my heart. Sila ang may ari ng isang parte ng puso ko, itinuring ko na silang pamilya o kapatid and that's probably the reason why they are important for me. Hindi rin naman kami mag kakahiwalay ng sobrang tagal dahil pare-parehas lang kami ng kurso, one day we'll meet again and not as a student but as a business owners.
"AL? Malapit na tayong mag simula, let's go". Pag anyaya ni Mirella saakin. Nandito kase ako sa classroom ngayon, sinusubukan kong pakalmahin ang sarili ko dahil kanina pa ako kinakabahan ng wala namang matinong reason. Tulad ng inaasahan ko ay sina mama at ate Azalea nalang ang nag ayos saakin, this event is too special kaya gusto nila na sila mismo ang mag lalagay ng kung ano ano sa mukha at labi ko.
"We still have an hour Mirella, calm down. Will you? Lalo akong kinakabahan eh". Reklamo kong tugon sa kaniya. She chuckled and sat down beside me, maya maya pumasok sina Ryuu atsaka Rylan. Nandito nanaman sila malapit saakin para mang gulo at mukhang hindi man lang sila napagod sa ginawa namin kahapon, imagine ako inaantok pa pero sila? Kasama si Mino? Hypermode sa labas.
"AL!! ang ganda mo!!". Masayang papuri ni Rylan saakin. Inirapan ko siya kaya kapwa naman tumawa sina Ryuu at Mirella, hindi pa rin tumitigil ang mabilis na pag tibok ng puso ko kaya naiinis na ako. Kinakabahan ako pero wala namang matinong dahilan, ngayon ko lang napag tanto na pwede pala yon tapos dumadagdag pa tong si Rylan.
"AL? This is for you, it's a graduation gift". Diretsahang sambit ni Ryuu. He handed me a small lilac box with a white ribbon on top of the lid, nag dadalawang isip ako kung tatanggapin ko ba yon o hindi. Nakaka hiya naman na dito niya pa talaga inabot saakin, mamaya kung anong isipin ng dalawang baliw na kasama namin ngayon.
"Huy AL nangangalay yung tao, kunin mo na yan. Hindi ka namin huhusgahan kase nakatanggap din kami, graduation gift nga eh diba?". Natatawang aniya ni Mirella. Dahan dahan kong kunuha ang maliit na kahon sa kamay niya, he smiled genuinely then put his hands inside his pocket. Mukhang mamahalin ang nasa loob nito, isa rin siguro yon sa dahilan kung bakit nag dalawang isip ako kung kukunin ko ba o hindi.
The four of them doesn't know the word 'saving' or 'mumurahin' dahil mga lumaki silang may mga golden spoon sa bibig, hindi uso sa bokabularyo nila ang mga salitang sinabi ko just now. Lalo na si Rylan? Akala mo anak ng isang hari, kung maka gastos ng pera ay wagas at tila wala ng bukas. He's rich and a spoiled brat, I definitely get that part but c'mon! Sooner or later he has to learn how to budget properly or else? He'll end up being someone who can't live without any maids or eating expensive foods in the table.
"Ano to?". I asked him. Sumenyas siya na buksan ko kaya yon nalang ang ginawa ko, inalis ko ang takip ng kahon at nakita kong mayroong isang bracelet doon. It's a golden bracelet with a sun, moon and star shaped charms, it's too wonderful that's why I can't help but stared at it while wearing my mesmerised expression.
"Naks naman! Ang ganda!! Eto yung binigay niya saamin". Masayang sambit ni Mirella. Ipinakita niya yung kanang pulsuhan niya, may suot siyang pilak na bracelet at mayroon itong mga bulaklak. Para akong ignorante habang pinag mamasdan ang pulseras na ibinigay niya, nag tataka lang ako dahil ginto ang akin samantalang pilak lamang ang natanggap ni Mirella? Hindi ba weird yon?
"Ryuu? Bakit naman ginto yung binigay mo saakin? Hindi ko to matatanggap, maganda siya at nagustuhan ko talaga kaya lang mamahalin to eh. Sana kahit yung nasa bangketa nalang nabibili yung ibinigay mo, ayos lang naman yon saakin". Nahihiya kong aniya sa kaniya. Hindi ako choosy okay? Tulad nga ng sinabi ko, silang apat nila Mino ay hindi marunong mag tipid ng pera. Kaya malamang tunay na ginto at pilak ang mga pulseras na binigay niya saamin.
"Oo nga Ryuu, bakit sa kaniya ginto? Curious din ako". Natutuwang sabat ni Mirella sa usapan. Kinuha ni Ryuu ang pulseras na nasa loob pa ng kahon at isinuot niya ito saakin, tamang tama lamang ang sukat nito at halata mong pina sadya ito para saakin. Maganda talaga ang disenyo nito ngunit parang hindi ko talaga to kayang tanggapin, mamaya sapian pa ako ng masamang espiritu at maisangla ko to ng wala sa panahon lalo na kapag nagipit ako.
"Everyone was supposed to receive a golden bracelet but I couldn't find your sizes, it was either out of stock or not available. I was only able to find Al's size that's why I bought it right away" . Paliwanag niya saaming dalawa. Pero sana silver bracelet nalang din ang binili niya para saakin, I mean parang ang unfair naman na pilak sa kanila tapos ginto saakin. Mamaya bigyan pa nila ng kung anong meaning ang ginawa niya, lalo na si Rylan?
"Eh pero bakit nga ginto? Yung totoo? Umamin ka na". Mirella really sounded like she's interrogating Ryuu. Kanina lang masaya siya pati na ang tono ng boses niya, ngayon naman para siyang pulis o detective na nag papaamin ng kriminal. Natawa nalang sa kaniya si Ryuu, alam ko namang pangarap niyang maging prosecutor pero hindi naman kriminal ang kausap niya. Infairness, bagay sa kaniya kaya dapat ipag patuloy niya lang yung pangarap niya.
"What? I told you, I couldn't find everyone's size expect for her size". Muli niyang paliwanag. Mukha pa ring nag dududa si Mirella sa sagot niya pero sa huli ay naniwala din naman siya and she's sti thankful dahil nakatanggap siya, lahat kami merong ganito pero ako lang talaga ang naiiba dahil ginto ang saakin samantalang pilak lamang ang sa iba.
"AL? Mag sisimula na daw tayo ng medyo maaga, punta na daw kayo doon". Sambit ni Blanche. Kanina pa ata siya nasa tapat ng pintuan habang naka tayo, sunod sunod na kaming lumakad palabas at mag kakasama kaming dumiretso sa gilid stage para tingnan kung halos kumpleto na ba ang lahat.
Maraming estudyante ang naka suot ng pang graduation nilang damit at kapwa naka todo kolorete pa ang mga babae, nakaka tuwa lang dahil pare-parehas silang may ngiti sa labi at mukhang masaya talaga sila. Unti mong mga kaibigan ni Marga ay nandito rin kaso obvious naman na disappointed sila dahil wala ang lider ng grupo nila, naka live ata ang okasyon na to kaya baka nanood si Marga ngayon. Award lang naman ang matatanggap namin, hindi pa kami literal na graduate sa kolehiyo dahil may natitira pa kaming tatlong taon.
Lahat ng mga guro at iba pang mga mahahalagang panauhing pandangal ay nandito rin, kumpleto silang lahat. Maya maya umakyat na rin ang lead prayer at kukumpas para sa pambansang awit kaya sandali muna kaming bumaba ng entablado, may upuan sa harapan na para saaming walo kaya doon muna kami. Si Mino atsaka Rylan ang magka tabi at kapwa sila nasa kaliwang bahagi, si Ryuu naman ang nasa kanan ko atsaka Arc naman ang nasa kaliwa ko. Si Ashryver pati si Blanche naka upo malapit kay Arc habang si Mirella naman ay malapit kay Mino.
"A pleasant morning to each and every one of you, I am delighted and pleased to see that every student here are wearing their graduation robe. We all have our own path to follow and don't forget that our life is a journey, we still have a long way ahead of us. Congratulations to all of you!! Now may we all stand up to thank our creator?". Sambit ng gurong lead prayer. Sabay sabay na tumayo ang bawat kapwa niya guro, bisita at libo libong estudyante.
Tumungo ang lahat at taimtim na nag darasal habang nag sasalita ang guro sa entablado, hinihiling ko lang na sana maging maayos ang lahat at sana mahanap ko na ang tunay na ako. Maiksi lang naman ang kahilingan ko dahil marami naman naman akong natanggap na biyaya, marami rin akong bagay na dapat ipag pasalamat kaya sinumulan ko doon bago ako humiling ng talagang gusto ko. May nag alaga, nag bihis, nagpa kain at nagpa aral kaya maituturing na yon na swerte. Hindi ko man kapiling ang tunay kong kapamilya pero may mga taong kumpkop at nagpa halaga saakin.
Matapos ng dasal ay sunod namang umakyat sa entablado ang kukumpas para sa pambansang awit na susundan ng school anthem kaya ang lahat ay nananatili pa ring naka tayo malapit sa upuan nila, napapansin kong hindi mapakali si Mino at tila may problema siya. Napansin niyang naka tingin ako kaya nag tama ang tingin naming dalawa, automatiko akong napa iwas at ibinaling na lamang ang atensyon ko sa harapan.
Hindi ko alam at wala akong ideya kung bakit pero alam kong may mali kaya hindi siya mapakali, kanina pa niya hawak ang telepono niya at pabalik balik niya iyong pinag mamasdan na para bang may hinihintay na mensahe o tawag. I can't help but feel bothered about his situation, I mean wala rin naman akong magagawa. Papaano ako makiki alam? Baka nakakalimutan niyong sinabi niya na huwag muna kaming magpansinan, although nag uusap naman na kami minsan pero maiksi nalang at hindi na katulad ng dati.
Nung sinabi niya na huwag muna kaming mag usap o pansinan ay para niya na ring sinabi na huwag kaming mag pakielamanan, in short his business is not mine and my business is not his. Nakaka hiya naman kung mag eepal ako bigla na mag tatanong sa kaniya kung anong meron o kung mayroon ba siyang problema, may naririta pa naman akong pride kaya bahala siya diyan. Hindi pa siya nang hihingi ng tawad saakin, pinag bintangan niya ako despite knowing the fact na si Marga naman ang mali.
Muling naupo na ang lahat, nag sisimula na silang mag tawag ng mga high school student na mayroong awards. Pinag sabay na ang kolehiyo at high school para isahang event nalang, gusto na rin naming mag bakasyon no. Isa pa hindi rin naman namin masyadong maeenjoy yung vacation namin dahil ang iba saamin siguradong mag papalit ng kurso o yung iba naman may part time jobs, abala din silang lahat at ganon din ako dahil lilipat na ako ng ibang eskwelahan. Kaylangan kong mag punta sa St. Valentine para mag take ng entrance exam.
"Kaylangan pa nating mag hantay ng one century bago matapos lahat ng may awards atsaka graduating na 4th year high school". Natatawang aniya ni Rylan. Rinig na rinig ang boses niya kaya agad iyong tinakpan ni Mino, natawa ako sa sinabi niya dahil accurate naman yon. Ilang section ba mayroon ang high school? Kinse lang naman, kaunti lang no? Hindi yan masyadong marami.
"Rylan yang bunganga mo pwede mo bang itikom kahit sandali lang? Mamaya marinig ka ng teacher tapos ikaw nalang ang paakyatin doon para mag bigay ng awards". Sagot ni Mirella sa sinabi niya. Siniko ko si Rylan dahil nasa tabi ko lang siya, nakailag siya sa una kaya kinurot ko nalang sa tagiliran. Yon hindi siya naka alis dahil wala naman siyang ibang pupuntahan, ngayon hinahaplos niya ang parteng tinamaan at sigurado akong masakit yon.
"Nagsi sisi akong pumayag ako na sabay sabay nalang lahat, grabe! Nakakatamad umupo". Reklamo ni Rylan. Kaysa naman naka tayo kami diba? Hindi pa mag pasalamat na nasa upuan kami at hindi masyadong mainit dito, yung iba nga parang ihawan ang pwesto kaya umaalis muna sila para humanap ng malilim na lugar.
"Isa pa Rylan, lalagyan ko ng duct tape yang bibig mo". Pabulong kong babala sa kaniya. Ngumisi pa ng malawak ang gago, kukurutin ko sana siya ulit kaso lang nahuli niya ang kamay ko. Sandali siyang natulala nang makita niya yung pulseras na binigay ni Ryuu saakin, tila nag tataka ata siya.
"AL? bakit ginto sayo?". Nag tataka niyang katanungan saakin. Inalis ko ang kamay ko kase hawak niya, muli kong pinag masdan ang pulseras at nag dalawang isip kong sasagot ba ako o hindi. Kung sasagot ako, baka isipin niya palusot pero kung mananahimik ako edi mas lalo siyang mag dududa.
"Kase walang mahanap na size ninyo si Ryuu, saakin lang ang mayroon kaya ginto ang saakin. Happy?". Tugon ko sa katanungan niya. Mukha namang kaagad siyang naniwala sa paliwanag ko, mabuti na yon dahil kahit ako nga mismo ay nag tataka kung bakit ginto ang saakin. Mas mahal to kaysa sa pilak kahit pa tunay rin yon, I just don't get kung bakit may araw, buwan at bituin ang disenyong napili niya para saakin.
"Sad ako, ang tagal nilang matapos. Gusto ko na ulit malunod sa alak, sumama ka saamin ah? Hindi ka pwedeng mawala sa farewell party ko. Mamayang gabi yon sa mansyon namin". Masaya niyang pag anyaya saakin. Talagang ice-celebrate niya pa na aalis na siya? Nag luluksa kami tapos mukhang natutuwa pa ata siya. Well can't blame him kung sa St. Valentine siya papasok, ang alam ko kakilala niya ang mga pinaka mayayamang estudyanteng nag aaral doon. Ang mga Alonzo, Alvarez, Collins, Rodriguez at mayroon pang isa kaso hindi ko maalala.
"Kailan ka ba aalis?". I asked. Nag iba ng kaunti ang ekspresyon niya matapos niyang marinig ang katanungan ko, siguro mauuna siya saakin kaya hindi ko rin siya masisi. Sasandali lang ako sa St. Valentine para mag take ng entrance exam next week pero sa bahay pa rin ako uuwi, may summer pa naman eh. I'll just write a letter para kay Mino, doon ko nalang sasabihin lahat ng gusto kong ipaalam sa kaniya.
"Next week? Pinapasundo na nga ako ni dad kaso nakipag kasundo ako sa kaniya na sa susunod na linggo nalang ako pupunta doon, ayokong umalis dito sa Lemery kaso no choice ulit. Baka hambalusin ako ni dad ng dos por dos". Bahagya siyang natawa habang nagpa paliwanag. Buti napakiusapan niya yung dad niya, at least may time pa para makapag bonding kami. Yung alis niya sakto naman sa pag punta ko sa St. Valentine, baka maki sabay nalang ako dahil tutal naman parehas lang kaming pupunta sa San Nicolas.
"Pwede ka pa rin namang pumunta dito kapag weekends, isa pa saan ka pala papasok?". Muli kong tanong sa kaniya. I'm just curious though, hindi niya pa kase nababanggit saamin eh. I wanted to know kung saan, mas maganda kung parehas kami ng papasukan. Ayokong ma out of place doon, puro mayayaman ang estudyante doon tapos maliligaw ako? That's just too weird.
"Sa school AL, alangan namang sa kulungan diba?". Pamimilosopo niyang sagot sa seryoso kong tanong. Pakiramdam ko tuloy makululong ako ngayon, tinatanong ka ng maayos tapos pipilisopohin ka? Ang sarap mong ihambalos sa pader o di kaya gawing pamunas sa basement! Impakto ka talaga Rylan!!
"Rylan, parang gusto kong maging kriminal ngayon sa totoo lang. Ano sa tingin mo?". Seryoso kong aniya. Tinawanan niya lang ang sinabi ko, pasalamat siya dahil nailigtas siya ng okasyon na to. Kung hindi lang graduation day ay talagang tatadyakan ko siya ng malakas, sukat akalain mo ba namang mamilosopo.
We waited for almost an hour bago matapos ang mga high schools na mayroon awards, ngayon bigayan na ng diploma nilang lahat. Hindi naman na to mag tatagal, pag tawag edi bigay diploma tapos picture. Nakakatuwa rin namang manood ng ganito, pakiramdam ko parang kahapon lang ay ako ang nasa entablado habang nag tatapos ng high school tapos ngayon pinanood ko nalang sila. Kakilala ko ang iba sa kanila dahil mga suki sila sa guidance, may kumaway pa nga saamin eh.
Parang tanga sina Rylan atsaka Mino, kapag may kumakaway ay kakaway din sila pabalik. Akala mo mga kandidato o tumatakbong politiko, kulang nalang ata mag bato sila ng t-shirts o kung ano anong bagay na pwedeng ihagis. It took exactly forty-five minutes before they finished giving out student's diploma, hindi na umaattend yung iba kaya hindi na masyadong natagalan sa pag bibigay. Nag sisimula na sila ngayon sa kolehiyo pero pangatlong batch pa ang course namin, mas naging hyper mode tuloy yung dalawang unggoy.
Napapa tungo nalang kami, grabe nakaka hiya silang dalawa. Alam kong last day na namin sa school pero wala ba talaga silang hiya man lang? I mean Rylan and Mino are the crazy duo of our group so that means chaos if they are together, malapit pa naman sila sa isa't isa. Walang imik si Mirella kahit nasa tabi niya lang si Mino, pinababayaan niya nalang tutal hindi rin naman sila mag papapigil. It's not bad to have fun but c'mon, do you really want people to remember you like this? Being a doofus? Sanay na ako sa kanila, how 'bout the others??
"Tropa ko yan!!!! Wooooohhhhh!!!!!". Malakas na sigaw ni Rylan. Natatakot ako sa mang yayari kapag kami na ang aakyat sa entablado para mag pasalamat, I'm having a second thought about what Mrs. Dale had told me nung sinabi niya na mag transfer nalang ako sa ibang school. Should I give a goodbye message and announced that after this, I'm no longer the student council president of ASM?
"Binata na ang manok ko!!!". Masayang sigaw ni Mino matapos halikan ng summa cum laude yung girlfriend niya. Hindi naman ata illegal yan kase malalaki na sila pati wala naman ng high school students dito. Of course, ano pang gagawin nila? Tapos na ang graduation nila. Mino won't stop cheering his friend or should I say manok? Both nalang siguro, either way siya pa rin naman ang tinutukoy niya.
"AL?". I heard Ryuu's voice calling my name. Nilingon ko ang direksyon niya, I didn't say anything but I know that he wanted to ask something kaya sumenyas nalang ako sa kaniya. Hindi rin naman kami masyadong magkakarinigan dahil maingay ang buong paligid, puro hiyawan at sigawan tapos dumadagdag pa sa ingay tong dalawang baliw na to.
"If Mino ask you to stay, would you do it?". He randomly asked. Kung sakali mang gagawin niya yon then I don't know either, chances are 60% for still going dahil hindi na ako pwedeng pumasok dito sa ASM while 40% for not going dahil mahirap kapag hindi mo kayang tiisin yung tao.
Hindi ko na siya mahal as a man but I love him as my best friend, siguro attracted lang talaga ako o kulang sa pag mamahal at aruga. Labis niya akong inalaagan at pinahalagahan kaya siguro iniisip ko na mahal ko siya at gusto ko siyang maging boyfriend, hindi halata saakin na nagkaka gusto ako sa lalaki pero yon ang totoo eh. Crush ko lahat ng mga kaibigan kong lalaki, don't get me fucking wrong okay? Huwag kang maissue dahil ang ibig sabihin ng crush ay hinahangaan!
I admired Rylan for being a funny person, magaling siyang magpatawa at kahit sobrang bad mood ka ay hindi mo magagawang pigilan ang tawa mo kapag siya na ang nasa harapan mo. I also admired Ryuu because he's a great human pillow, siya yung tipo ng tao na pwede mong maging unan na sasalo sa luha mo.
Torpe siya and that's a fact about him, nakakatuwa siyang panoorin kapag nauutal siya sa harapan ng magandang babae. Speaking of stuttering, minsan nauutal siya kapag kausap niya ako. Hindi ko alam kung bakit kaya napapaisip ako ng todo sa tuwing mang yayari yon, dahil ba yon sa maganda ako o dahil hindi ako maganda at nakaka takot ako?
Abel Ross Cassian Leeyung o Arc for short term, what else can I say about this asshole? He's the only guy friend that never got mad at me and he's a great fighter. Kahit na MMA fighter siya, wala siyang kaaway o walang may galit sa kaniya. Wondering why it's possible? Kase hindi niya pini–personal ang mga laban niya, kapag natalo siya then he's just gonna improve himself. He won't bribe anyone just to win the fight, he would hugged his opponent after their battle against each other whether he won or not. Hindi siya bading okay? Let's just say na mayroon siyang soft side, ang cute kaya!!
Nakakatampuhan ko si Rylan dahil impaktong piliposo siya, ako yung hindi namamansin pero hindi ko rin naman siya matiis dahil nakaka awa siya habang nag mamakaawa at nang hihingi ng sorry saakin. Si Ryuu naman siguro tungkol sa panti trip niya minsan, nung 4th year high school kase kami naka isip sila ng prank ni Mino. Si Ryuu ang promotor non, nag lagay sila ng super glue sa upuan ko at transparent yon kaya hindi ko kaagad nakita. Ang ending yung palda ko naka dikit doon sa mismong upuan, I have to head home wearing PE pants paired with my uniform and black shoes.
I didn't talk to him for a week kaya hindi na niya inulit kahit kailan, ayaw niyang nababanggit yon dahil naalala niya kung gaano siya ka frustrated habang nag iisip kung papaano hihingi ng tawad sa kalokohan niya. Gusto niya lang naman daw kagayahin si Mino, who knows kung bakit. Sinabi ko nalang sa kaniya na huwag na niyang kopyahin ang mga kalokohan ni Mino dahil unggoy siya, ang tao hindi nag aasal unggoy.
Medyo mahaba ang speech ng parehas na summa at magna cum laude, buti pa yung mga high school kanina hindi boring pakinggan. May awards kaming lahat kaya tinawag din kami, nag back flip pa si Mino, sinundan ni Rylan tapos si Ryuu habang si Arc naman ang pinaka huli dahil may kung ano pang pakulo ang tarantado.
Nag bago ang isip ko, I won't announce anything. Hindi ko alam pero ang weird lang dahil hindi man lang nag tataka si Mino, he knew na mag papalit na ng president at si Ryuu ang ipinalit ko. We were all there when we voted kung sino ang susunod na papalit saakin, we are eight in total but only three voted for Mirella. Anonymous ang botohan kaya hindi na namin sinabi kung sino ang binoto ng isa't isa, iwas samaan ng loob and it's for the best.
Alam naman naming lahat na si Ryuu na talaga pero gusto ko kase ng patas na laban, Mirella and him accepted kung ano man ang magiging resulta at nag botohan kami para sigurado talaga na sangayon ang lahat sa kakalabasan. Of course we're still friends, no hard feelings. Walang tampuhan dahil hindi rin naman daw gusto ni Mirella ang posisyon, she's a good candidate for the position and they both deserved to be the next president kaso nakapag decide na ang lahat.
We all gave a short speech para mag pasalamat, pinaka maiksi ang binigay ni Ashryver dahil naibigay na daw namin lahat ng pwedeng sabihin. Natawa ako nung sinabi niya yon, kahit yung ibang teachers at bisita ganon din ang reaksyon habang sinasabi niya yon. Matapos namin ay nag simula na ang pag tatapos na bahagi ng okasyon, eto ang pinaka nakakatuwa dahil mag tatanghal ang ibang estudyante. Parang mini party? May ganito every year, yung iba aalis na pero yung iba manood pa rin dahil sandali lang naman to.
We were all surprised dahil nasa entablado yung apat na unggoy, Mino is holding his favorite base guitar along with Ryuu who's in the middle with his classical guitar. Arc is the drummer boy and finally, Rylan with his electronic keyboard. We've never seen them play before, not even once. Alam kong mga ipinanganak silang may talento but this one is a little surprising and I must say na bagay sila maging isang banda. Ang tanong ko lang, sino ang vocalist nila? I'm just curious dahil may mic sa harapan nilang lahat eh.
"I know it's not Valentine's day but hope you all like it, happy graduation day y'all". Sambit ni Rylan. Nag sigawan ang lahat lalo na ang mga babaeng nasa 2nd year college kaya lalong lumaki ang ulo niya, sumenyas na si Arc gamit ang dalawang drum stick na hawak niya, tinutugtog nila ang isang kanta ng bandang Rivermaya and I'm sure na ico–cover nila ang paboritong kanta ni Mino.
Nobody knows
Just why we're here
Could it be fate
Or random circumstance
At the right place
At the right time
Two roads intertwine
It was Mino's voice, now I know why this song is his favorite. Bagay na bagay sa boses niya ang kanta, ang dreamy pakinggan pero kumikirot ang puso ko at nasasaktan ako imbis na makaramdam ng kilig. The next verse was sang by Ryuu while they all sang unison at the chorus part, hindi nila tinapos ng buo yung kanta dahil remix ito.
The second song was sang by Avril Lavigne and it's our anthem kaya pinaakyat nila kaming apat sa stage, I refused but Mirella held my hand and didn't let go. I was dragged by her so now I have to sing along with them, ngayon ko lang din nalaman na maganda ang boses ni Ashryver at lahat kami nagulat dahil siya ang unang kumanta.
The best part of our performance? Someone popped at least ten bottles of champagne while we're singing, for a while nakalimutan ko kung papaano mahiya and I really enjoyed singing along with my friends. This day is the best day of my entire life!!
**************************