********************
I wanted to be found, but I don't know how to be seen. As I wander around the endless sky, he found me lost and with no identity. No name, age nor anything else, it's just me alone. Who am I really? Why do I exist without any of those with me? Was I left all alone to meander on my own? Or am I the only one who could search for my truest self?? I'm terrified, what if looking for myself means losing him? Then maybe I'd rather stay lost with him.
People get lost in their way sometimes, and whenever I feel lost. I pull a map out and stare, I stare until I have reminded myself that life is a giant adventure, so much to do, to see. How unfair could the world be? Was it the world who's unfair or was it the people around me who chose to hid me for almost fifteen years?
He was wondering why all my life, I don't stare at my reflection in the mirror. He was wondering why I don't carry mirrors or anything where I could see my reflection, I even close my eyes before looking at gadgets just so I could avoid seeing myself through the phone. Stars don't shine without a little darkness, I was the one who made him shone brightly, Little did I know that my dark eyes were the one who saved him from sadness.
No one was there for him, but he never got lost on his way to find me. He knew where to search until he finally found his sky, I asked myself if I didn't got lost where would I be now? Will I have my own name? Family? Life? Will he still be there if I didn't go round and round to be found? He's making me wonder. The night sky reminds me of myself but I'll realize that he's the stars and that I was the only one who can make him shine brighter at night, we help and guide people using the tiny dot in the sky.
Was he the person I always knew? Or was he lost too before he even got a chance to search for me?? His dim lights makes me wonder, what if he was a different person? or maybe it's just me who thinks that way. I'll never get tired of looking under the same stars in the sky for as long as he can stay beside me, those infinite galaxies above are nothing if I'm all alone.
Why does this day felt like it already happened? Am I having another deja vu again?? What the hell? Wake up Avery, I know it's hard to wake up with no identity but it'll become more annoying if you don't get you ass up now. You have school today and for the first time, you'll transfer in a royal school. I mean prestigious school dummy, you're not British and you don't have a blue blood because you are a goddamn human being.
"AVIERY! LATE KA NA! FIRST DAY MO SA ST. VALENTINE NGAYON! HOY!!". Malakas na sigaw ni ate Azalea saakin. Tatayo na sana ako mula sa higaan ng bigla kong marinig ang boses ni ate Azalea, akala nila late na ako eh ang aga aga pa naman kaya bakit ako mag mamadali?
"Bunso seryoso late ka na tumayo ka diyan, ako na mag hahatid sayo". Kalmadong aniya ni kuya Allard saakin. Bakit ba paulit ulit sila? Ala sais palang ng umaga eh! Masyado naman maaga kung mag aayos na kaagad ako, isa pa unang araw ng klase ngayon. Ano naman ang mang yayari kapag nahuli ako? A punishment? Mukha ba akong sumusunod sa mga rules? Kina mama at papa lang naman ang hindi ko kayang suwayin eh.
Tumayo ako at muling kinuha ang telepono ko, pag bukas ko ay tila para akong namalik mata dahil late na nga talaga ako. Well ano pang magagawa ko? Whether mag madali ako o hindi malamang ganon pa rin naman ang resulta non at huli na ako sa klase, isa pa unang araw ngayon. Wala naman sigurong mag papataw ng parusa saakin dahil kakapasok lang, siyempre iisipin nila na hindi ako sanay magising ng maaga kaya nalate ako.
Inayos ko muna ang kama ko bago tuluyang nag punta sa banyo para maligo, of course mas enjoy at dama ang pag ligo kapag may halong music kaya kinuha ko rin ang speaker ko para isama rin siya sa loob. Kaylangan ko ng motivation para pumasok sa school, ayoko naman talaga doon kaso lang hindi na raw kaya ng mga magulang ko na nakikita akong unti unting maging basagulera.
Malayo ng kaunti dito ang St. Valentine kaya kaylangan kong mag hanap ng dorm, at sa kasamaang palad ay agad namang nakakita si kuya Allard dahil sa St. Valentine din siya nag aaral ngayon at malapit lang ang dormitory niya pero puro mga lalaki lang ang nandoon, katabi daw non ang para sa babae kaya pupwedeng doon nalang ako manatili.
Nailipat na yung iba kong mga gamit doon nung isang araw pero dahil nakaramdam ako ng home sick kaya bumalik ako dito kahapon, pero mamaya hindi na kase doon na ako mananatili pansamantala. Kung malapit lang sana yung St. Valentine edi mas masaya sana kaso halos kalahating oras naman ang layo, mahihirapan akong pumasok at umuwi kaya iyon ang inaalala nina mama at papa.
"AVIERY! DALIAN MO DIYAN MALILIGO NA RIN AKO!!!". Sigaw ni ate Azalea saakin. I can hear her pero ako paniguradong hindi niya naman maririnig dahil malakas yung volume ng music mula sa loob ng banyo, bahala siya diyan kaninang wala dito hindi siya naligo tapos ngayong ako ang nandito atsaka siya makikisabay.
Inabot ako ng halos isang oras dahil sa mini concert ko, nakaka proud lang kase pinanood ako ng mga bote ng shampoo at conditioners tapos isama pa yung mga toothbrush atsaka toothpaste. Kumpleto ang audience ko, may kaunting oras pa akong natitira kaya nag ahit muna ako ng mga buhok sa legs ko. Wala naman kaming lahing unggoy pero palagi nalang mabalbon ng binti ko, nakaka inis.
Eto lang naman ang dahilan kung bakit sobrang tagal kong matapos sa pag aayos, bakit kase may buhok yung tao sa katawan!? Pupwede namang sa ulo nalang eh! Nakaka Argh!!tapos dumadagdag pa tong ate ko, mas lalo akong natataranta eh. Dinalian ko nalang ang pag tatanggal ng buhok kaya nasugatan pa ako ng kaunti, damn it! Wala na akong oras pero ang hapdi!! Bulinggit na hiwa lang to pero mas masakit pa ata to sa malaki eh!!
Pag labas ko ng banyo ay agad akong nag bihis ng bago kong uniporme, hindi ako sanay dito pero bagay naman saakin kaya ayos lang na pag tiyagaan ko to ngayon. Ilang taon lang naman ang titiisin ko, hindi naman iyon sobra sobra. Isa pa makakatulong yon dahil gusto kong kumuha ng kursong law, kahit ayaw ng mga magulang ko ay susubukan kong igapang ang sarili ko para matupad ang tunay kong pangarap sa buhay.
Kapag binabanggit ko kase sa kanilang apat na abogado ang gusto ko ay agad silang naiirita at ang ending ay papagalitan ako dahil masyado raw akong ambisyosa, business daw ang kunin ko para maka tulong sa kumpanya tutal mamanahin namin ang pinag hirapan nila. Sa tuwing maririnig ko namang babanggitin nila ang bagay na iyon ay napapa isip nalang ako ng malalim, papaano kaya nila nagagawang mag sinungaling sa harapan ko? Alam ko ang totoo, pero hanggang ngayon tikom pa rin ang bibig ng bawat isa sa kanila at tila wala silang balak na ipaalam saakin ang katotohanan.
"Bunso? Tara na, late ka na sa orientation niyo pero sa klase makakahabol pa naman kaya halika na". Muling pag anyaya ni kuya Allard saakin. Ngumiti ako sa kaniya at isinuot ang kulay pula at itim na braided cord headband ko, ito lang ang tanging naiwang alala tungkol sa nakaraan ko. Kaya iniingatan ko ito ng labis upang hindi masira o mawala sa akin, para masigurado ko iyon ay palagi ko na lamang itong inikinakabit sa ulo ko o hindi naman kaya'y nasa kamay.
"Eto na po kuya Allard, susunod na. Mauna ka na sa sasakyan". Magalang kong tugon sa pag anyaya niya. Pag tapos kong ayusin ang buhok ko ay agad akong lumabas at dumiretso sa tapat ng bahay, hindi na ako kakain ng agahan tutal pupwede ko namang gawin mamaya iyan. Malamang naman wala pang mag sisimulang klase since first day ngayon, mag papakilala lang sila saamin at ganon din kami sa kanila kaya lang hindi ako mahilig sa mga introductions. Those things are bullshits.
"Bunso hindi pantay yung ayos ng buhok mo, bakit kase hindi ka gumagamit ng salamin? Hindi ka naman ganiyan dati ah". Nag tatakang tanong ni kuya Allard saakin. I'm trying to refrain myself from replying sarcastically, so utang na loob self kumalma ka kung hindi baka lalo kang malate. "It's fine kuya, style yan". Palusot ko nalang sa kaniya. Sa maniwala man siya o hindi ay nasa sa kaniya na iyon kaya bahala siya, I won't look at the mirror until I haven't found out who I really am or how did end up with mama and papa.
Tahimik akong sumakay sa kotse, hindi na ako nag salita dahil baka may masabi lang akong hindi maganda sa kaniya. Isa pa mas gusto kong sa kanila mismo mang gagaling ang katotohanan tungkol saakin, bakit ko ipipilit kung ayaw pa nilang sabihin hindi ba?? Mag mumukha akong tanga non, imagine nag tatanong ka sa katabi mo ng maayos tapos isasagot nila sayo 'Hotdog' o 'Halaman' oh diba? Nakaka gago lang.
Kung mag mamatigas sila, edi ganon din ako para quits. Probably akala ata nilang titino na ako kapag pumasok ako sa St. Valentine but that's definitely not going to happen, never in their wildest dreams. Manigas sila sa kakahintay na tumino ako, imposible na akong bumalik sa dating mabait na ako kaya huwag na silang umasa pa. Hindi ba nila alam na masakit iyon? Kaya nga hindi ko na hinabol yung crush ko eh, ayaw niya saakin edi ganon din ako para fair.
Walang traffic kase maaga pa naman, kaya wala pa atang kalahating oras ay nandoon na kami sa tapat ng isang malaking gate ng eskwelahan. "Aviery oh, para sa'yo yan. Nandiyan ipapadala ni mama at papa yung weekly at monthly allowance mo". Aniya ni kuya Allard saakin. Nag abot siya ng isang credit card, ngumiti ako at kinuha iyon mula sa palad niya. "Salamat kuya mauuna na akong pumasok sa loob, ingat ka". Malumanay kong tugon sa kaniya. Bumaba na ako sa kotse at nag patuloy sa pag lalakad papasok, marami pa naman akong nakikitang mga kapwa estudyanye ko na ngayon palang rin papasok. Mutual ang feelings ko sa kanila kaya ayun, pare–parehas kaming ngayon palang papasok.
Mukhang matitino ang mga estudyante dito, well uniformed at maayos ang mga buhok with matching makakapal na make up. Base on my research, pag aari ito ng mga pamilyang Grecian at ang may hawak nito ngayon ay si Valentina Collins. Asawa ng may ari ng Villa Amore, sikat na hotel sa iba't ibang bansa. Napag alaman ko ring mamanahin na ito ni Psyche, anak pala siya ng may ari. Idol ko pa naman yon tapos dito pala siya pumapasok? Isa rin iyon sa dahilan kung bakit pumayag akong dito nalang mag patuloy.
Rumours says that she doesn't allow bullies inside this university so probably I really need to be a good girl for as long as I'm staying here, wala naman akong balak mag tarantado kaya lang huwag lang nila akong bibigyan ng dahilan kase kung gago sila, sugo ako ni Satanas at wala akong pakialam kung sino o kanino kang anak. Everything seemed fine and peaceful until napadaan ako sa parking lot ng school, short cut daw kase iyon papuntang mga classrooms kaya doon ko naisipang dumaan.
Akala ko ba bawal ang bullies dito?? Look? May pinagti tripan silang babae sa gilid, she's fair and her hair stands out just like mine. Maybe a half breed too? Wala namang Pilipinong may ganitong itsura nonetheless may halong foreigner, pati anong ginawa niya? Hindi ka naman siguro mapapag initan kung wala siyang ginagawa, so baka may nagawa siya?
"You and your ugly face annoys me!! You freak! Ang landi mo! How fucking dare you flirt with West Collins!? Ano ka lang ba dito!? You are just a mere scholar! Nothing but a piece of trash!! Sa susunod na lumapit ka pa sa kaniya talagang tutuluyan na kita!! Got that!?". Malakas na sigaw nung isang babae sa kaniya. I can see some of her bruises, unfortunately I can't stay still while watching someone who is getting her ass kicked by a dumb bitch.
Hindi na ako nag dalawang isip at agad na ibinaba ang bag kong bagong bili pa man din, itinago ko sa maayos para hindi madamay sa kaguluhan. Tumakbo ako doon at agad na tinadyakan patalikod yung babae, siyempre nagulat yung iba kaya napaatras sila. Tatlo silang mag kakasama habang nag iisa lang yung babaeng pinag titripan nila, ang aga aga pa para sa ganitong scene. First day of school kaya ngayon, wala ba kayong mga klase??
"What the fuck!?". She exclaimed. Napailing ako sa reaksyon nilang tatlo, I can definitely take all of them kung hindi lang ako tinatamad ngayon. "Playing the hero? Gusto mo bang sumama sa freak na to? Pag bibigyan kita!!". Iritado niyang sigaw saakin. I smirked at her, and let her do what she wants. At least magagamit ko na ng todo yung mga natutunan ko sa dati kong school, hindi masasayang lahat ng pinag aralan kong techniques para sa self defense.
I'm effortlessly avoiding her punches and kicks, nakaka bored pala kapag bobo kalaban mo. I'm wasting a lot of time so I used my favorite technique to make her sleep, ganon din ang ginawa ko sa dalawang kasama niya at ng matumba sila ay tinulungan kong tumayo yung babaeng binully nila. She looked scared, fragile and beautiful at the same time, don't get me wrong straight ako hindi baliko. Nagagandahan lang ako sa kaniya, it's not bad to admire someone else's beauty.
"Bakit mo naman ginawa iyon? Pati ikaw pag iinitan na rin nila". Pag aalala niyang tanong saakin. Kinuha ko yung bag niya at inabot ito ng maayos, napa buntong hininga ako sa sinabi niya. Wala naman akong pakialam, bahala sila sa gusto nilang gawin saakin. "Don't worry about me instead do that to yourself, huwag mo kong intindihin dahil kaya ko ang sarili ko". Malumanay kong tugon sa sinabi niya. She thanked me countless times, hindi ko na mabilang dahil paulit ulit siya.
Nagka taong mag kaklase kami at parehas ng schedules kaya naging malapit din kami sa isa't isa, ngayon may matino na akong kaibigan at baka siya pa ang maging dahilan kung bakit ako titino. Maayos naman ang mga guro dito, halos buong mag hapon akong puro introductions sa iba't ibang mga subjects tapos take down notes para sa mga rules at kung ano ano pang mga bagay na makakalimutan din naman sa mga susunod na araw.
Maaga ang uwian ngayon since unang araw palang ng klase, sa kasamaang palad kaklase ko yung lalaking nag ngangalang West Collins na siyang dahilan kung bakit nabubully si Cecelia este Cece pala. Kasama namin siya ni Cece sa tatlong subject kaya malamang magiging impyerno ang unang semester namin kasama niya, pinayuhan ko nalang siya na as much as possible huwag ng lalapit o makikipag usap para iwas gulo at issue.
Palabas na kami ni Cece ng classroom ngayon kase uwian na pero kapag talaga nga namang tinamaan ka ng malas ay hinabol kami ng isang grupo ng mga babae, kung kanina tatlo lang sila ngayon nasa bente na ata kaya wala na kaming choice kung hindi ang tumakbo paalis. Nagka hiwalay kami para mas mahirapan sila kung sino ang uunahin, pero ako lang pala ang punterya nila. Ngayon isang damakmak ang humahabol saakin, nag punta ako sa pool area para mag tago doon. Hindi naman ata nila napansing doon ako pumasok kaya narinig kong umalis sila, nanatili ako doon ng halos ilang minuto para masiguradong wala na talaga sila sa labas.
Bigla lang akong nakaramdam ng takot ng marinig yung tubig, kaya kumaripas ako ng takbo palayo doon at umakyat naman sa taas ng rooftop. Napagod na ako sa kakatakbo, sinusubukan kong habulin ang hininga ko dahil tila kaunti nalang ay mauubusan na ako ng hangin sa loob. Mga demonyo pala ang tao dito, akala ko malala na ako pero mayroon pa palang mas saakin.
Sandali akong nag pahinga dito, at napag tanto kong nawawala na pala ang braided cord ko dahil bigla kong kinapa ang ulo ko at wala ito. Fuck those bitches!! Damn it!!! Nasaan na iyon!? Tangina naman oh!!
Agad akong tumayo para hanapin ang braided cord na iyon, kahit abutin pa ako ng kinabukasan dito ay mag hahanap pa rin ako. Hindi ako matatahimik hangga't hindi iyon nahahanap, nabalikan ko na ang lahat ng dinaanan ko pero wala pa rin kahit sa pool area. Halos mangiyak–ngiyak ako dahil hindi ko na alam kung saan mag hahanap, hindi ko na maalala kung saan yung iba kong dinaanan.
"Attention Valentians!! May naka hulog ng isang black and red braided cord sa pool area!! Meet me at the rooftop now kung sino man ang may ari nito". Anunsyo ng isang boses. Nabuhayan ako ng loob dahil sa mga narinig kong salita, nag madali akong nag punas ng mga luha at tumakbo papunta ulit sa rooftop ng school.
Pag dating ko roon ay may isang lalaking naka talikod at hawak niya ang braided cord ko sa kanang kamay niya, gumawa ako ng kaunting ingay para pamansin niya ako. Nang makatunog siya ay agad niyang inilipat ang direksyon niya saakin, ang lalawak ng mga ngiti niya ng sandaling mag tama ang tingin namin. He's smiling but he's not happy, I can see that through his eyes. Dahan dahan siyang lumakad papalapit sa direksyon ko, tila ba parang kilala niya ako at ganon din ako pero hindi ko siya maalala. Napaka pamilyar ng presensya niya, pati na rin mga mga ngiti niyang kasing liwanag ng mga bituin sa kalangitan.
"Akin ang braided cord na iyan, ibalik mo saakin". Diretsahan kong aniya sa kaniya. Pinag masdan niya ako ng maayos, hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko pero biglang sumakit ang ulo ko tapos sunod sunod na flashbacks. Mga alaalang muling bumabalik saakin, kaya ko naman yung sakit kaya sinubukan kong huwag nalang pansinin iyon.
"I finally found you, and I'll never let you slip away again". Matamis niyang wika saakin. Mas lalo akong naguluhan sa mga sinabi niya, bago pa ako makapag salitang muli ay lalo siyang lumapit at hindi na ko man lang magawang umalis sa kinatatayuan ko. Wala akong ideya sa mga susunod niyang kilos kaya nanatili akong naka estatwa sa posisyon ko, hindi ko inaalis ang tingin ko sa mga mata niya dahil para itong isang bagay na nakakapag hipnotismo at iyon ang dahilan kung bakit maagan ang pakiramdam ko kahit na hindi ko siya kilala.
He didn't let another second passed away while underneath the endless twilight sky, his lips gently pressed against mine. It doesn't feel familiar at all but his presence and the way smiled towards me are the ones who made me feel complete. It feels like I've known him for a long time and this is weird but I think that somebody has been looking for me then out of the blue, he did finally found me.
You found me, my star.
*********************