~ My name is "NO". My sign is "NO". My number is "NO". Uh!
You need to let it go—
Ξυπνάω από τον ήχο του ξυπνητηριού και αρχίζω να κοιτάω τον χώρο γύρω μου. Σήμερα πάω στο Πανεπιστήμιο;; Σηκώνομαι έχοντας ακόμα το απορημένο ύφος στα μούτρα μου και πάω στο μπάνιο...
«Παναγία μου! Τι είναι αυτό;!» φωνάζω σαν υστερική και εκείνη την ώρα ορμάει ο Daniel μέσα στο μπάνιο. Μα καλά δεν είδε το ταμπελάκι που γράφει ότι μέσα βρίσκεται γυναίκα;; Τι;; Γιατί με κοιτάτε έτσι;; Είμαστε μεγάλη οικογένεια και πρέπει να τηρούμε κάποιους κανόνες! Επιπλέον ο μπαμπάς και ο Daniel μπαίνουν όπως να ναι στο μπάνιο!
«Θεέ μου!! Τι είναι αυτό;!» ουρλιάζει ο βλάκας δείχνοντας με. Συγνώμη;; Και τώρα μπαίνει μέσα ο μπαμπάς και η Lily, οι οποίοι με το που με βλέπουν αρχίζουν να γελάνε. Ρε αι από δω!!
«Πως είσαι έτσι μωρή;!» ρωτάει γελώντας η Lily. Όταν θα θες χάρη μωρή τολμά να έρθεις σε εμένα και θα φας το βερνίκι νυχιών στα μούτρα!!
«Αγώνα box έπαιζες στον ύπνο σου;;» ρωτάει ο μπαμπάς γελώντας πριν προλάβω να απαντήσω στην άλλη.
«Αι παρατήστε με!! Τι έχω;! Μια χαρά... είμαι! Σιγά το πράγμα! Δεν είμαι δηλαδη ωραία με τα μαλλιά ξεμαλιασμενα;; Εε;; Ή μηπως δεν με κάνει χαριτωμένη η τσίμπλα;; Επίσης ρε γαϊδούρια και εσείς τα χάλια σας έχετε όταν ξυπνάτε!! Σταματήστε το bullying επιτέλους!!» φωνάζω θυμωμένη και τρομάζω και εγώ όταν βλέπω τα μούτρα μου στον καθρέφτη αλλά προσπαθώ να μην το δείξω... έπειτα συνεχίζω κλαψουρίζοντας για την αισχρή συμπεριφορά τους προς το άτομο μου... δε νομίζω να τους ευαισθητοποίησα ιδιαίτερα... what I mean? Εννοω ότι με κοιτάζουν και οι τρεις με σταυρωμένα χέρια και με σηκωμένο το ένα φρύδι έχοντας ένα ειρωνικό χαμογελο. Τραγικό το ξέρω αλλά ο μπαμπάς και η μαμα ειναι πααααρα πολύ ειρωνικοί και έτσι λογικό να βγούμε όλα τα παιδιά τα ίδια σκατα!
«Αχα... πολύ ενδιαφέρον ο λόγος σου και αυτός μας άγγιξε πολύ βαθιά αλλά—»
«Τι κάνετε όλοι εδώ;; Μου ετοιμάζετε κάποια έκπληξη;! Αχχ τι καλά!! Και εσυ μαρη τι κανείς ακόμα εδώ;; Τραβά ετοιμάσου θα αργήσεις! » διακόπτει η μαμα τον λόγο του μπαμπά και εγώ την κοιτάζω σαν χάνος. Που να αργήσω;;
«Που να αργήσω;;» εκφράζω την απορία μου και η μαμα χτυπάει το μέτωπο της με το χέρι της και ακούω και τους άλλους να κάνουν και αυτοί παρόμοιες κινήσεις αγανάκτησης.
«Από τον πατέρα σου πρεπει να πήρες την βλακεία γιατί εγώ είμαι πανέξυπνη...» λέει κουνωντας το κεφάλι της δεξιά και αριστερά απαλά ενώ ο μπαμπάς την κοιτάει δολοφονικά.
«Ρε χρυσό μου εσυ δεν μου είπες χθες ότι θα πας για ψωνια με μια κοπέλα;;» συνεχίζει ρωτώντας με και τότε θυμάμαι. Τώρα εξηγειται που χτύπαγε το ξυπνητήρι...
Γουρλωνω τα μάτια και τρέχω να ανοίξω το κινητό μου και να δω την ώρα που έχω πάνω στο κομοδίνο μου. Ωχ αμάν!! 09:30!! Έχω λιγότερο από μισή ώρα για να ετοιμαστώ και να πάω σπίτι της για να είμαι εκεί νωρίς!! Τρέχω στην ντουλάπα και ψάχνω κάτι να βάλω μιας και ακόμα έχει ζέστη. Βρίσκω ένα φαρδύ τζιν παντελόνι με πολλά σκησιματα και για από πάνω μια στενή κοντή κοντομανικη μαύρη μπλούζα. Τρέχω και φοράω τα άσπρα αθλητικά μου με την χοντρή σόλα και πάω σφαιρα στο μπάνιο και ξεκινάω να βαφομαι. Μόλις τελειώνω προσπαθω όσο μπορώ να ξεμπλέξω τα μαλλιά μου και τα αφηνω έτσι όπως είναι και ξανά επιστρέφω στο δωμάτιο για να φτιάξω την τσάντα μου. Κοιτάζω την ώρα και σοκάρομαι κι εγώ η ίδια για το νέο μου ρεκόρ. 09:36! Ουαου! Μόλις παίρνω τα κλειδιά για την μηχανή γυρνάω και τους βλέπω να με κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια.
«Να έκανε έτσι και τότε για το σχολείο... δεν θα χρειαζόταν να της ρίχνω νερό για να ξυπνήσει από τον φόβο μου ότι θα μείνει από απουσιες το άχρηστο...» λέει η μαμα με παράπονο και πάει κάτω παίρνοντας μαζί της και τον μπαμπά. Τα παιδιά σκάνε στα γέλια και αφού γελάσω για λίγο και εγώ μαζί τους φεύγω από το σπίτι λέγοντας ένα γρήγορο «θα φάω έξω, γειααα» και πήγα προς το γκαράζ για να βγάλω την μηχανή...
Μόλις την παίρνω πάω στο σπίτι της Jennie, αφού καταφέρνω και το βρίσκω.
«Sorry που άργησα απλά δεν το έβρισκα» λέω γελώντας μολις φτάνω έξω από το σπίτι της όπου με περίμενε και αυτή μένει με γουρλωμένα μάτια να κοιτά την μηχανή μου...
«Τι είναι αυτο;! Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω πάνω σε αυτό!!» λέει κατηγορηματικά και σταυρώνει τα χέρια της.
«Υπερβάλεις... αυτή είναι μικρή μπροστά σε άλλες που έχω οδηγήσει...» λέω απλά και σηκώνω τους ωμους μου και η Jennie με κοιτάζει λες και έβγαλα δεύτερο κεφάλι.
«Δε θα ρωτήσω... αλλά ξανά λέω: εγώ πάνω σε αυτό δεν ανεβαίνω!» λέει σιγά σιγά για να το καταλάβω αλλά εγώ αντίθετα χαμογελάω πονηρά και με γρήγορες κινήσεις κατεβαίνω. Αυτή με κοιτάει προειδοποιητικά και αφού γελάσω αρχίζω να την κυνηγάω.
«Έλα εδώ τώρα!!» της φωνάζω
«ΟΧΙ!!» μου φωνάζει πίσω και αυξάνω ταχύτητα...
«Μη κανείς σαν μωρό και έλα να πάμε για ψώνια καμία ώρα!! Σου υπόσχομαι ότι θα πηγαίνω σιγά!» της λέω αγανακτισμένη και αφού με κοιτάξει για λίγο, τελικά γνέφει. Επιτέλους! Μου κόπηκε η ανάσα από τόσο τρέξιμο! Δεν είμαι αθλητικός τύπος τι να κάνουμε τώρα!
«Άντε να ανέβω αλλά μην τολμήσεις και τρέξεις! Την θέλω την ζωή μου!» εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου και την βοηθάω να ανεβεί. Μόλις ανεβαίνω ξεκινάω την μηχανή...
[....]
[ Some hours later ]
«Έλα ρε Jennie πάρε και κανένα άλλο χρωμα!!» της λέω αγανακτισμένη. Από την ώρα που ήρθαμε έχουμε πάει σε δυο μαγαζιά και τώρα είμαστε στο τρίτο. Και τώρα θα με ρωτάτε γιατί γκρινιάζω για το χρωμα, έτσι;; Λοιπόν η γλυκιά μας Jennie έχει πάρει ρούχα στα χρώματα του ροζ, του γαλάζιου, του ανοιχτό μωβ και πάει λέγοντας! Ούτε ένα σκουρόχρωμο δεν πήρε!! Οι σακούλες είναι γεμάτες φούστες, φορέματα και ευτυχώς φαρδιά τζιν με στενές μπλούζες. Τώρα παμε στα αθλητικά είδη για να πάρω κάποια σετ αθλητικών που ήθελα... η κάθε μια μας έχει από έξι σακούλες και συνεχίζουμε...
«Σου είπα όχι! Αλλά επειδή σε αγαπάω άντε θα σου κάνω την τιμή και αντί να πάρω αυτό το ωραίο λευκό παντελόνι θα πάρω αυτό με τα σκισηματα! Οκ τώρα;;» εγώ την κοιτάω βαριεστημένα και έπειτα ξινιζω τα μούτρα αρπάζοντας ένα διαφανες μπλουζάκι από την κρεμάστρα δίπλα και πάω να το δοκιμάσω... χμμμμ πολύ ωραίο!! Το μπλουζάκι είναι μαύρο με κόκκινα τριαντάφυλλα αλλά επειδή είναι διαφανες φαίνονται μόνο τα λουλούδια και το σουτιέν μου... θα το πάρω!!
Μόλις αλλάζω βγαίνω έξω και πάω μαζί με την Jennie στο ταμείο. Αφού πληρώσουμε βγαίνουμε έξω...
«Να σου πω;; Πριν πάμε στα αθλητικά είδη δεν πάμε για κανέναν καφέ;; Κουράστηκα» λέει παραπονιαρικα η Jennie και εγώ της γνέφω γελώντας.
«Πάμε σε εκείνη εκεί την καφετέρια...» της προτείνω και προχωράμε. Μόλις καθόμαστε αφήνουμε όσο πιο προσεκτικα μπορούμε τα πράγματα κάτω... έχω πάρει κάτι καλλιντυκα σκέτη μούρλια!
Βλέπω να πλησιάζει ο σερβιτόρος και σμίγει τα φρύδια του όσο μας παρατηρεί. Κάτσε ρε γύπα! Εκείνη την ώρα με σκουντήσει η Jennie και είναι έτοιμη να μου πει κάτι αλλά ο σερβιτόρος είχε φτάσει...
«Γεια σας κορίτσια, θα παραγγείλετε;;» μας ρωτάει χαμογελαστά.
«Όχι ήρθαμε να σε κοιτάμε...» λέω και ξανά βάζω τα γυαλιά ηλίου μου ενώ ρίχνω την προσοχή μου στο κινητό μου...
«Χεχε... πλάκα κάνει...» λέει χαμογελωντας άβολα η Jennie ενώ με αγριοκοιταζει...
«Δεν έκανα πλάκα...» της λέω ειρωνικά και γυρνάω να πω στον άλλο την παραγγελία μου...
«Έναν γαλλικό με σοκολάτα από πάνω» του λέω αδιάφορα και αυτός ξινίζει λίγο τα μούτρα του. Ωραίο παιδί πάντως... αν δεν ξίνιζε και τα μούτρα του κιόλας θα ήταν ακαταμάχητος...
«Εμμμ... έναν χυμό ανάμικτο εγώ θα ήθελα...» λέει ευγενικά και αυτός αφού μας— όχι! Της χαρίσει ένα χαμογελο και εμένα με αγριοκοιταξει, φεύγει...
«Πας καλά;! Τι του είπες του παιδιού;! Στο πανεπιστήμιο που πάω πηγαίνει κι αυτός!» Really?? Χμμμ ενδιαφέρον!!
«Ωραία αγόρια έχετε εκεί! Θα καλοπεράσω!» της λέω πονηρά και αυτή γελάει.
«Καιιιι για λέγε... πως τον λένε;;» συνεχίζω ρωτώντας πονηρά και αυτή στριφογυρνάει τα μάτια της.
«Τον λένε Kai και είναι τριτοετής—»
«Αχ τριτοετής εε;; » την διακόπτω πονηρά και δαγκώνω το κάτω χειλος μου κοιτώντας τον διακριτικά...
«Ε δε σε πιστεύω!» λέει η Jennie ενώ με κοιτάει σαν χάνος. Εγώ γελάω με την έκφραση που παίρνει παρασέρνοντας και εκείνη.
«Η παραγγελια σας...» μας λέει και αφήνει τα ροφήματα μας. Την ώρα που απομακρύνεται του φωνάζω χαμογελωντας πλατιά.
«Τα λέμε τον Οκτωμβρη στο Πανεπιστήμιο γλύκα!!» και ξεσπαω σε γέλια ενώ η άλλη προσπαθεί να κρύψει την φάτσα της. Εκείνος με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια αλλά αφού ρίξει για λίγο το βλέμμα του στην Jennie καταλαβαίνει τι έγινε και γελάει κι αυτός όσο απομακρύνεται. Η Jennie γυρνάει και με κοιτάει με δολοφονικό ύφος.
«Θα σε σκοτώσω! Τι—»
«Καλά καλά σκάσε τώρα και πες μου λίγα πράγματα γι' αυτούς που σε ενοχλούν... εξαντλήσαμε όλα τα θέματα χθες αλλά δεν είπαμε γι' αυτούς» την διακόπτω μπαίνοντας στο ψητό και αυτή αφού πάρει ανάσα αρχίζει να μου εξηγεί...
[...]
Παρκάρω την μηχανή και πηγαίνω προς την πόρτα. Μόλις την ανοίγω ακούω φωνές από το σαλόνι. Σε παρακαλώ πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω! Όχι σήμερα!! Τρέχω προς το σαλόνι με γουρλωμένα μάτια. Με το που μπαίνω και τους βλέπω κοπαναω το πόδι μου κάτω.
«Δεν ξέρω τι θα κάνετε και δεν με νοιάζει κιόλας αλλά το PlayStation θα το αποσυνδέσετε τώρα αμέσως!! Έχει μια παρα πολύ ωραία ταινία θρίλερ και θέλω να την δω!» τους φωνάζω κοιτώντας τους δολοφονικά.
Τώρα εσείς θα αναρωτιέστε τι σκατα γίνεται έτσι;; Ε λοιπόν σήμερα έχει μια παααρα πολύ ωραία ταινία που θέλω να δω αλλά υπάρχει ένα τόσο δα προβληματάκι. Αυτό το πρόβλημα είναι ο μπαμπάς και ο Daniel!! Και αυτή την στιγμή παίζουν μια βλακεία στο PlayStation!! Ο λόγος που κάνω έτσι είναι γιατί κάθε φορά που παίζουν αυτοί οι δυο μαζί όχι μόνο φωνάζουν σαν μην πω τι αλλά παίζουν και για ώρες με αποτέλεσμα οι γυναίκες της οικογένειας να μην μπορούν να ηρεμήσουν και να δουν στην τηλεόραση!!
- back to story now -
«Έλα βρε παιδί μουυυυ» γκρινιάζει ο μπαμπάς χωρίς να πάρει το βλέμμα του από την τηλεόραση και εγώ γυρνάω να κοιτάξω την μαμα και την Lily. Η πρώτη κάθεται στον καναπέ και τους κοιτάζει με ένα βαριεστημενο ύφος ενώ στηρίζει το κεφάλι της στο χέρι της. Η δεύτερη χαζεύει στο κινητό της. Τέλεια!
«Ρε μαμααα! Πες τους κατιιι!» γκρινιάζω χωρίς να καταφέρω και κάτι.
«Παιδί μου είναι αδύνατον...» λέει απελπισμένη η μαμα ενώ ένας αναστεναγμός αγανάκτησης βγαίνει από τα χείλη της Lily ως ένδειξη ότι συμφωνεί. Και τότε παίρνω την απόφαση να το λυσω εγώ το πρόβλημα. Πάω αποφασιστικά πίσω από την τηλεόραση, αγνοωντας τον μπαμπά και τον Daniel που με παρακαλουν να μην το κάνω, και βγάζω το PlayStation από την πρίζα.
«ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!» φωνάζουν ταυτόχρονα ο μπαμπάς και ο Daniel ενώ η μαμα και η Lily γελάνε. Εγώ έχω πάρει ένα ειρωνικό ύφος και παίρνω το τηλεκοντρόλ στα χέρια μου και βάζω το κανάλι που ήθελα.
«Είπα τέλος!» τους λέω και βολεύομαι στον καναπέ. Οι άντρες του σπιτιού με κοιτάνε δολοφονικά και κάθονται στον καναπέ κάνοντας μούτρα. Θεέ μου τι περνάω με αυτή την οικογένεια...
************************
⭐️Hi Little Stars⭐️
Τι κάνετε;;
Να άλλο ένα κεφάλαιο!!
Ελπίζω να σας αρέσει!!💘💗
O Kai:
- kisses!!💋💋