Czas najwyższy przeprowadzić szczerą rozmowę...
Ilaj od dziesięciu minut szuka Sokki. Ma zamiar z nim porozmawiać choćby nie wiem co.
- Widziałaś Sokke? - pyta Katary.
- Poszedł na spacer po lesie.
- Dziękuję!
Ilaj biegnie w kierunku liny i zjeżdża na niej na sam dół. Nie znajduje Sokki ale nie chce się poddać choćby nie wiem co.
Wchodzi w gęstwinę drzew. Po chwili zauważa przyjaciela siedzącego na kamieniu. Ilaj ogarnia mimowolny stres. Nie wie od czego zacząć. Ta rozmowa w końcu bardzo dużo zmieni.
- Czy możemy porozmawiać?
- Nie. - odpowiada nawet na nią nie spoglądając.
- Czyli tak. - mówi dosiadając się.
- O co ci chodzi? Najpierw dajesz mi sygnały, potem jesteś wredna, następnie wywołujesz u mnie zazdrość, a teraz zgrywasz przyjaciółkę.
- Chcę z tobą szczerze porozmawiać.
- Chcesz szczerości?
- Tak chcę szczerości. - oznajmia stanowczo z lekką irytacją w głosie.
- To dostaniesz szczerość! Kocham cię! Rozumiesz? Tak strasznie cię kocham i nie mogę przestać! Myślałem, że to minie ale to nie mija! Ciągle o tobie myślę. Zastanawiam się jak się czujesz, czy jesteś szczęśliwa. Jestem w stanie za ciebie oddać życie. Nawet sobie nie zdajesz sprawy jak bardzo jesteś dla mnie ważna. Ile razy śniłem o tobie. Ile razy krzyczałam, że nie jesteś ze mną. Dręczysz mnie każdego dnia. Mam dość! - oznajmia spuszczając głowę.
- Sokka ja...
- Lepiej nic nie mów.
- A właśnie, że będę mówić. Jesteś dla mnie ważny. Bardzo ważny. Mimo to nie mogę dać ci tego czego oczekujesz. Nie nadaje się do związków.
- Tu nie chodzi o związek. Chodzi o to czy odwzajemniasz moje uczucia.
Ilaj nic nie odpowiada. Chwyta w dłonie twarz Sokki i delikatnie całuje go w usta. Zdezorientowany chłopak po chwili oddaje pocałunek. Szatynka czuje się z tym dziwnie. Nigdy nie przypuszczała, że relacja jej i Sokki rozwinie się do takiego stopnia. Na razie nie odwzajemnia jego uczuć ale nie ma nic do stracenia. Taka zmiana dobrze jej zrobi. Z przyjaciela na ukochanego.
- Dasz mi szansę? - pyta Sokka.
- Dam ci szansę, ale nie licz na wiele. To tylko próba. - odpowiada Ilaj, a chłopak promienieje.
[~]
- Nie chcę z tobą walczyć! - krzyczy zdesperowany Aanga. Nikt nie pomyślał, że Jet okaże się psychopatą.
- Ale ja chcę.
- Ilaj! - cieszy się Katara zauważając przyjaciółkę
Szatynka delikatnie się uśmiecha, a następnie atakuje wroga. Jej ciosy ostrym wachlarzem sprawiają mu ból oraz rany na twarzy.
- Najpierw ja, potem Katara. Kobieciarz z ciebie Jet. - mówi z kpiną Ilaj.
Brunet śmieje się. Korzysta ze wściekłości dziewczyny i pozbawia ją broni. Aang widząc to atakuje Jeta wirem z powietrza, a Katara przymraża go do drzewa.
- Dlaczego? - pyta z żalem mag wody - Okłamałeś mnie. Jesteś chory, a ja ci ufałam! - mówi Katara, która po tym jak Ilaj związała się z Sokką została kolejną ofiarą Jeta. Mają wiele powodów aby go nienawidzić.
Nagle rozlega się gwizdanie, które brzmi jak śpiew ptaków. Jet słysząc to wydaje taki sam dźwięk.
- Co ty wyprawiasz? - oburza się Ilaj zachowaniem bruneta.
- Za późno. - mówi.
- Nie! - krzyczy Katara.
Na słowa dziewczyny Aang wzbija się w powietrze ale spada przez zniszczoną lotnie.
- Gdzieś tam jest Sokka. W nim cała nadzieja. - wzdycha nomad.
- Sokka wybacz, że w ciebie zwątpiłam. Proszę. - szepcze mag wody.
Po chwili tama wybucha z ogromną siłą zalewając całe miasto. Nikt nie miał prawa przeżyć chyba, że stanie się jakiś cud.
- Sokka nie zdążył przeszkodzić.
- Tam było tyle ludzi.
Ilaj na słowa przyjaciół nie wytrzymuje. Rzuca się z pięściami na Jeta. Jest taka wściekła. Może nawet go zabić.
- Nie zapominaj, że odnieśliśmy zwycięstwo. - próbuje ją przekonać na swoją stronę.
- My? - denerwuje się bardziej.
- My. - potwierdza Sokka będący na Appie.
- A jednak. - cieszy się Ilaj.
- Ostrzegłem mieszkańców miasta w samą porę...
Hej!
Dziś trochę więcej dialogów. Jak emocje po rozdziale? Pamiętajcie, że wszystko ma swoje drugie dno. Z góry przepraszam, że tak krótko i późno.
~ Julka 😇💖