Gözde'den
Gözlerimi araladığımda Ömer karşîmda duruyordu.Görüş alanımı netleşrirmek için birkaçkez gözlerimi kırpıştırdım.Burnuma dolan hastane kokusuyla rahatsız olmuştum.Ömer elimi tutmuş birşeyler söylüyordu.Ama ne dediğini anlayamıyordum.
"Ömer..."dememle başını bana çevirdi.Elimi bırakmadan diğer eliyle saçlarıma dokundu.
"İyimisin?"
Olumlu anlamda kafamı salladım.Ancak başım dönüyordu.
"Ne oldu?"
"Bayıldın."dedi sakin ses tonuyla.Gece olanlar aklıma daha yeni geliyordu.Mutfakta şeklini tarif edemediğim karaltılar vardı.Ben buradaysam Kumsal ve Berfin neredeydiler?
"Kumsal..."
"İyi merak etme."
"Evdekiler neydi?"
Ömer başını öne eğip elini saçlarımdan çekti.
"Bizdik.Özür dilerim.Amacımız sizi korkutmak değildi."
"Sizmiydiniz?"
"Evet Enes Kumsal'ı görmek istedi Berfin'de kapıyı açınca... "
"Anladım.Hadi eve gidelim."diyerek yatakta doğrulmaya çalıştım.
Ömer ayağa kalkıp "Senin dinlenmen lazım.Hem daha serumun bitmedi.Bitince gidebilirmişiz."diyerek beni yatağa geri yatırdı.
Olumlu anlamda kafamı sallayıp geri yattım.Kendimi çok halsiz hissediyordum.Ömer'de koltuğa oturduğunda telefonu çaldı.
"Ne var lan?"
"..."
"İyi şimdi uyandı."
"..."
"Tamam oraya geliriz."diyerek telefonu kapattı.
Teledonu çok sert açmıştı.
"Kim?"
"Enes Kumsal'ıda alıp bize gitmişler.Berfin ve Can'da oradaymış."
"İyi değil mi Kumsal?"
"İyi dedimya Gözde!Serumun bitince bizde gideriz."dedi ve dışarıyı izlemeye başladı.Tabi bende Ömer'i.Demekki Enes'e sinirli olduğu için telefonu öyle açmış.Onunda bir suçu yok aslında.Sadece Kumsal'ı görmek istemiş ama seçtiği yol çok yanlıştı.Sanki düzgün bir şekilde kapıyı çalsa biz onu içeriye almayacağız.
Zaten Ömer'de buna sinirlenmiş olmalı.Yani bu telefon açış tarzından belli oluyor.
Ömer her nekadar sert gibi dursada pamuk gibi bir kalbi vardı.Simdi siz diyeceksiniz tanışalı ne kadar oldu nereden biliyorsun diye.İnsan iyi veya kötü olduğunu daha ilk dakikalaradan belli eder.Ama Ömer sert durmasına karşın nazik ve anlayışlı.
Hem neden benim yanımda sadece o kalmıştı ki?Can veya Enes'te kalabilirdi.Gerçi Enes'in kalmasına pek izin vermezdiya neyse.Ama sonuç olarak Ömer kalmıştı.Acaba...Benim için endişeleniyor olabilirmiydi?Yok Gözde yok!Saçma sapan şeyler düşünme.Ömer seni sevmiyor.Kendi kendine hayal kurma.Sonra üzülen yine sen olursun.
Kendime söylenirken odaya hemşire girdi.
"Serumunuz bitmiş,geçmiş olsun."
"Çıkabilirmiyiz?"
"Evet.Tekrar geçmiş olsun."diyerek hemşire odayı terk etti.Bende yatakta doğrulmaya çalıştım.Ancak yine başım dönmeye başlayınca Ömer'den destek alarak kalktım.Şuan Ömer'in kolları benim vucudumu sarıyordu.Kalbim sanki yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.Ömer'se ifadesiz bir şekilde danışmaya gidip çıkış işlemlerini yaptırdı.
Odam ilk katta olduğu için çok fazla merdiven inmek zorunda kalmamıştım.
Arabaya binip Ömer'in evine geldik.Arabadan yine Ömer yardımıyla inmiştim.Apartmanın içine girince Ömer asansörü çağırdı.Bende duvardan destek alarak merdivenlere yöneldim.Ara ara başım dönüyor ve atraf kararıyordu.
"Bu halde merdivenlerden çıkmayacaksın herhalde?"
"Uçamayacağıma göre?"
"Saçmalamada Gözde bin şu asansöre!"
"Ben ona binmem!"
Ömer oflayarak yanıma geldi ve beni kucağına aldı.
"Ömer bırak beni! Asansöre binmem! "
Ben bunları söyleyip Ömer'den kurtulmaya çalışırken Ömer çoktan merdivenleri çıkmaya başlamıştı bile.Sırf benim için merdivenlerden çıkıyordu.Hemde beni kucağına alarak.
Anın tadını çıkarmak istercesine kollarımı Ömer'in boynuna doladım.Başımıda göğsüne yasladım.
Ömer gülerek "Hah şöyle!"dedi ve beni havaya hoplattı.Sanırım gittikçe ağırlaşıyordum.Kendimi sıkarak ona ağırlık vermemeye çalıştım.
Üçüncü kata çıktığımızda kapının önünde durdu.Zile bastı.Beni hâlâ imdirmemişti.
"Ömer indirsene?"
"Olmaz!Başın dönüyor."
Berfin kapıyı açtığında içeri girdik.Ömer beni koltuklardan birisine yatırdı.Doğrulmak için ayaklarımı yere uzattığımda Ömer "Olmaz!Yat sen ."diyerek beni durdurdu.
Kumsal ve Berfin iyi olup olmadığımı soracakları halde gülüyorlardı.Tabi neden gülmesinlerki?Sonuçta eve Ömer'in kucağında girdim.Ben olsam bende gülerdim.
Ömer'e dönüp "iyi."diyerek koltuğa uzandım.
Can "Madem korku filminden korkuyorsun neden izliyorsun?"dedi gülerek.
"Sen onu gitte sevgiline sor.Onların yüzünden izledim.Hem ben filmden değil sizden korktum.Ne işiniz vardı mutfakta?"diyerek hepsine çıkıştım.
Enes "Aman neyse ne.Geçti gitti .Saatte geç oldu.Hadi uyuyalım."diyerek konuyu değiştirmeye çalıştı.
Hepimizin yani biz kızların üzerinde pijama olduğu için kıyafet değiştirmek zorunda kalmadık.
Ömer benimle birlikte salonda kalacağını söyledi.Enes ve Can'da Ömer'in odasında kalacaklardı.Enes ne kadar itiraz etsede kabul etmişti.Kumsal ve Berfin'de Özgür'ün odasında kalacaklardı.
Ömer'de dahil hepsi salondan çıktı.Birkaç dakika sonra Ömer elinde iki battaniye ve yastıkla geri döndü.Battaniyenin birisini benim üzerime örtüp oda diğer koltuğa geçti.Bir elini başının altına koyarak koltuğa uzandı.Ayakları dışarıda kalmıştı ve çok komik görünüyordu.Ara sırada ayak parmaklarını haraket ettiriyordu.
"Birşeye ihtiyacın olursa söyle."diyerek gözlerini kapattı.
"Teşekkür ederim."
"Ne için?"
Gözlerini açmadan bana cevap vermişti.
"Benimle ilgilendiğin için."
Ömer'in yüzünde belli belirsiz bir tebessüm oluşmuştu.
"Hadi uyu!"diyerek koltukta arkasında döndü.Bende daha fazla konuşmadan gözlerimi kapatıp uyudum.
****
"Lan sessiz olsana kız uyuyor!"
"Duyamıyorum sesini,ne yapayım?"
Gözlerimi araladığımda Can ve Ömer kavga ediyorlardı.
Ömer uyandığımı görünca Can'a bakıp "Al işte uyandı!"dedi.Ardından bana bakıp "Günaydın."diyerek gülümsedi.
Günaydın diyeceğim sırada gözüm televizyondaki saate takıldı.Saat 11:30 olmuştu.Yattığım yerden doğruldum.Başım dönmüyordu.Kendimi daha iyi hissediyordum.
"Tünaydın desem daha doğru olacak."diyerek gülmeye başladım.
"Kumsal okula gittimi?"
"Evet. Enes onu okula bıraktı."
"Beni neden uyandırmadınız?Benimde okula gitmem gerek."
"Bu günde gitmeyi ver. Dinlen biraz."
Ömer salondan çıktı Can'da televizyon izliyordu.
"Berdin nerede?"
"Dersi varmış okula gitti."
"Desene okula gitmeyen tek kişi benim."
Can bana bakıp "Yooo!Bende varım."diyerek gülmeye başladı.
Can ve Berfin aynı bölümdeydi ancak o okula gitmiyordu.
"Hem neden okula gideyim ki?Ömer mimar ,Enes'te mühendis.Onlar zaten çalışıyorlar.Bende iş sağlığı ve güvenliği okuyorum.Daha doğrusu okuyamıhorum."diyerek tekrar gülmeye başladı.
"Ömer'in mimar olduğunu bilmiyordum."
"İyi öğrendin artık."diyerek göz kırptı.
"Onu yakından tanımaya çalışsan iyi edersin.Çünkü hayatının geri kalan kısmını onunla geçirebilirsin. "
"Ne demek hayatının geri kalan kısmını?"
Ben Can'a sorumu yönelttiğim sırada Ömer içeri girip "Salak salak konuşma!"dedi.
Elimdeki tepsiyi kucağıma bırakıp "Sen kahvaltını yap onada bakma."dedi.Can'a sinirli bir şekilde bakıyordu.Can ona aldırmadan televizyon izlemeye devam etti.Acaba Can hayatının geri kalan kısmını Ömer'le geçirebilirsin derken ne demek istemişti.Yani Kumsal ve Enes sevgili oldukları için sıkça karşılacaktık ama dediği şeye bir türlü anlam veremiyordum.Neyse artık.Can bu kim bilir neyi ima etti.
Ömer'de mimarmış demek.Acaba anne babası nerede?Kumsal Enes'in anne babasının Amerika'da olduğunu söylemişti.Acaba Ömer'in anne ve babasıda oradamı yaşıyorlar?Ama orada olsalardı Özgür'ü amcasının yanına değil onların yanına gönderirdi.Onuda çok özledim zaten.Acaba ne zaman gelecek?
"Ömer..."
"Efendim?"
"Özgür ne zaman gelecek? Onu çok özledimde."
"Haftaya gelecek."
Bu cümleyi duyduğumda yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı.
"Bakıyorumda çok sevindin."
"Tabi sevinirim. Şey...Özgür neden amcasının yanında kalıyor.Yani anne babanız..."
"Onları bir trafik kazasında kaybettik."
Yüzümdeki gülümseme aniden kaybolmuştu.
"Başınız sağolsun.Ben çok üzüldüm."
"Üzülme sen.Zaten üç sene oluyor.Unuttuk biz."
Ömer'inde yüzü düşmüştü.Her ne kadar unuttuk desede üzüldüğü her halinden belli oluyordu.
"Olsun yinede anne baba onlar."
Ömer cevap vermeden salondan çıktı.
Can bana bakıp "Aldırma sen.Ömer anne babasına çok düşkündü.O yüzden hatırlayınca böyle oldu."dedi.
"Ben onu üzmek istemedim."
"Biliyorum.Seninle ilgisi yok,gelir birazdan."dedi ve rahat bir şekilde televizyon izlemeye devam etti.
"Senin anne baban nerede?"diye sorunca yüzüme bakmadan "Amerika'da.Enes'inkilerle birlikte yaşayıp gidiyorlar."dedi.
Ömer'i üzmek istememiştim ki.Ben nereden bileyim onları bir trafik kazasında kaybettiğini.Keşke hiç sormasaydım.Hepsi benim yüzümden.Acaba Ömer şuan ne durumda?
Kucağımdaki tepsiyi alıp mutfağa bırakma bahanesiyle salondan çıktım.Tepsiyi mutfağa bırakıp Ömer'in odasının önünde durdum.Kapıyı çalıp içeri girdim.Ömer yatağın üzerine oturmuş öylece duruyordu.Yanına gidip oturdum.
Bir elimi omzuna koyup "Özür dilerim."dedim.
Ömer kafasını çevirip bana baktığında gözünden bir damla yaş aktı.
Elimle gözlerini temizleyip "Üzülme lütfen.Sana bunları hatırlatmak istemedim.Hepsi benim yüzümden."dedim.Ömer bir anda bana sarıldı.Buna ihtiyacı vardı.
İnsanlar moralleri bozuk olduğu zaman hep sığınacak bir yer ararlar.Ömer'de bana sığınmıştı.Bende ona sıkıca sarıldım.
"Üzülme lütfen.Sen üzülünce bende üzülüyorum."
Sanki şuan kalbimi kör bıçakla kırk parçaya ayırıyorlardı.
"Gözde...İyiki varsın."dedi ve dahada çok sarıldı.
Ömer'e anne babasını hatırlatıp üzülmesine neden olan benim ancak o bana gelmiş iyiki varsın diyor.
Can'ın öksürük sesiyle ikimizde birbirimizden ayrıldık.
"Öhö!Öhö!Abicim sekreter kız seni arıyor.Otelin açılışıyla ilgiliymiş."dedi ve elindeki telefonu Ömer'e uzattı.Bende Can'la birlikte odadan çıktım.
"Otel açılışı ne?"
"İki sonra bizim otellerden birisinin açılışı var.Onun için aramış."dedi ve televizyona döndü.
"Sizin oteliniz mi var?"
"Tabi Ömer anlatmadı mı?Dedimya Ömer mimar ,Enes'te mühendis.O yüzden onlar bina yapıyorlar bende sefasını sürüyorum."diyerek gülmeye başladı.
"Anladım."
Demek o evler,arabalar, şirket...Şimdi anlıyordum.Ev demişkende bende eve gitsem iyi olacaktı.
Ömer'de telefon görüşmesini bitirip salona döndüğünde "Ben artıl gideyim.Dün akşamdan ev dağınıktır.Ortalığı toplarım."diyerek kapıya yöneldim.
Üzerimde pijamalarım vardı.Eve öyle gidemezdim.Bir üzerime bir Ömer ve Can'a baktım.
"Bekle sana kıyafet getireyim."Ömer Özgür'ün odasına girerken bende Can'a baktım.Bana Özgür'ün kıyafetlerinden getirmeyecekti herhalde?
"Ne kıyafeti getirecek?"
"Dün gece buraya gelirken köstebek senin için kıyafet getirdi.Onları getirir."
Ömer kıyafetleri getirip bana verdi.
"Dün Kumsal getirmiş."
"Tamam."diyerek Özgür'ün odasına geçtim ve üzerimi değiştirdim.Çıkardığım pijamalarıda poşete koyup içeri geçtim.
"Görüşürüz!"deyip evden çıktım.Kendi evime geldiğimde bizim daireden sesler geliyordu.Acaba içeri hırsız mı girmişti?Sessizce kapıyı açıp içeri girdim.Sesler mutfaktan geliyordu.Tabak çatallar birbirine vuruyordu.Salonda topluydu. Biz dün gece çerez felan yemiştik ve otalığı batırmıştık.Eğer hırsız olsaydı ortalık toplu değil aksine dağınık olurdu.Bu herkimse hırsız olmadığı kesindi.Kumsal'da olamazdı.Çünkü o okulda.Berfin'de zaten anahtar yok.Barış...Yok canım.Eve girmeye cesaret edemez.Kim bu ya?Artık korkmaya başlamıştım.Masanın üzerinde duran vazoyu elime alıp sessiz adımlarla mutfağa doğru yöneldim.Mutfaktan içeri gireceğim sırada birisi elleriyle gözlerimi kapattı.