Meraba canlarım :) Gittikçe artan ilginiz için size çok teşekkür ederim.Bu arada izlediniz mi bilmiyorum yeni bölüm fragmanında Keremin konuşmasını izleyince çok üzüldüm , böyle drama bağladım.Sonra kalktım bu bölümü yazdım.Neyse çok dırdır yaptım yaa kusura bakmazsınız artık , umarım beğenirsiniz :))
He bu arada bahsettiğim gibi her bölüm keşfedilmemiş ZeyKer hikayelerinden birini söyliycektim size :) Bu bölümün şanslı hikayesi de "Oldu O Zaman Biz Kalkalım" . Bu hikayemizin yazarı da @ReaderGirl140 :) Burdan ona sevgiler :) Bence bi bakmalısınız , en azından ne düşündüğünüzü , okurken ne hissettiğinizi yorum olarak yazın.Sonuçta bi yazar için bunlar çok önemli şeyler.Lütfen duyarlı olalım kızlar nolur nolur :)
Bölüm Şarkısı: Şebnem Keskin-Sonuna Kadar
Bu arada bölümü @GulinDinarli adlı canım okuyucuma ithaf ediyorum.Umarım bölümü beğenirsin :)
"Patates?" Yıllar sonra ilk defa duyduğum sesinin etkisine kapılıp , gözlerimi hala yeşilin hangi tonu olduğunu çözemediğim gözlerine dikiyorum.Allahım hiç değişmemiş.Hala aynı.Sanki biz hiç ayrılmamışız , sanki ben altı sene acımdan gebermemişim , sanki hiçbir şey olmamış gibi karşımda şuan.Gözlerine saftirik saftirik bakmaya devam ediyorum , ne diyebilirim ki ? Aslında sadece sarılmak istiyorum sanırım , en çok bunun hayalini kurdum . Öpüşmek falan değil istediğim sadece dokunmak istiyorum ona.Tekrar güvende hissetmek istiyorum , tekrar yaşadığımı hissetmek istiyorum.
"Zeynep , tanımadın mı yoksa?" diyor benim cevap vermediğimi görünce buruk bir şekilde.İçimden acıklı bir kahkaha atıyorum.Gerizekalı seni nasıl tanımıycam ? Gözümün önünden bir saniye bile gitmezken yüzün , seni unutmak mümkün mü Allah aşkına ?
"Yok...Be-ben biraz şaşır-dım"
"Hiç değişmemişsin" Beni baştan aşağı süzerken , içimi garip bir heyecan sarıyor hemen.Aslında değiştim Kerem diye bağırmak istiyorum şuan , kalbim paramparça , ben böyle değildim , değiştim diye bağırmak istiyorum.
"Hala aynıyım" dedim yarım yamalak gülümsememle omuz silkip.Beni birazcık tanıdıysa bunun ne kadar sahte bir gülümseme olduğunu bilmesi gerekirdi.Acaba biraz olsun beni seviyormu hala.Saçmalama Zeynep , adam nişanlanmış , unutmuş seni.Kaşlarını çatıp , kafasını müziğin geldiği yere doğru hafif çevirdikten sonra bana döndü.
"Dans edelim mi?"
"Da-dans mı ? Şimdi mi?"
"Yani gel ... Hadi dans edelim" diyerek elimden tutup , sahnenin ortasına götürdü.Aaah şimdi bayılıcam arkadaşlar ruhuma bir el-fatiha okutabilir miyiz ?Yıllar sonra tekrar sevdiğim adamın kollarındayım , tam şuan zamanı durdurabilir miyiz?Zaten çalan şarkı da beni şimdi ağlatıcak , bir şarkı bu kadar mı bizi anlatabilir ?
"Sonuna kadar geldim aşkın , kavuşamadım ben sana
Yetişemedim ben sana anlatamadım derdimi , ağla gönlüm ağla "
Kerem yavaşça elini belime dayayıp , bedenlerimizi birleştirirken ben de ürkek bir şekilde elimi omzuna koydum.-multimedya-Yıllarca bunun hayalini kurup , hiç ummadığın anda , birdenbire herşeyin bu kadar hızlı olması tamamen mucizeydi bence.Cidden acaba hala beni düşünüyor muydu ? Özlüyor muydu ? Hayır canım ne münasebet , adam nişanlanmış Zeyno saçmalama.Of ya da siktir et , nişanlansa nolucak ki kalede kaleci var diye şut çekmiycek miyim ?
"Sen gittiğinde çok canım acımıştı" diye fısıldıyor kulağıma.Kaşlarımı kaldırıp suratına bakıyorum hemen.Aah hala aynı şekilde bakıyor bana , hala babam beni onun kollarından çekerken ki gibi bakıyor.Gerçekten aşık olabilir mi hala bana ? Lütfen olsun.Çünkü ben onu çok seviyorum.
"Benim canım hala acıyor " dedim gözlerim dolmuş bir şekilde yarım yamalak gülümserken.Napıyım artık daha fazla susmak istemiyorum ,daha fazla beklemek , ertelemek istemiyorum hiçbir şeyi.Bu yaşıma geldim , sevdiğim adam karşımda , bana hala aşık gibi bakıyor ...Ne diye bekliyeyim ki ?Beynim sussa , kalbim susmaz zaten.
"Bekledim inan seni hergün dayanamadım sevgisiz
Yaşayamadım ben sensiz anlatamadım derdimi , ağla gönlüm ağla"
Kerem sessizliğini koruyup , burnunu hafifçe saçıma dayıyor.Ya diyorum işte tam burda , şuan , şöyle kalalım . Hiçbir şey bozmasın bu anı.Ama tabi kadınlık hormonlarım rahat vermiyor ki hemen patlatıveriyorum bombayı.
"Nişanlanmışsın , tebrik ederim." Hiç kızmayın valla söylemesem içimde kalırdı , ya ben o kadar acı çekiyim , mal gibi posterlerle konuşıyım.Adam manitasına yüzük taksın, yalnız o kadın da burda bir yerdeyse direkt imha edicem.Banane ya , ben sevdiğim adamı kimseyle paylaşamam.Anlam veremiyorum kendime ama ben Keremin yanında on dakika dursam bile direkt kendime geliyorum.Silkeleniyorum hemen , onun yanında yaşadığımı hissediyorum.Yaşamak istiyorum.
"N-ne nişanlanması ?"
"Gazetede gördüm ... " diyorum kafamı sallayıp.Hayır Kerem , tabiki senin tüm çıkan haberlerini tek tek takip edip , saatlerce baştan okumuyorum.Aaa o kadar manyağa mı benziyorum ben ? (!)
"Biz nişanlı değiliz ... Yüzük görünce parmağında uydurmuşlardır."
"Siz?" diyip kaşımı kaldırıyorum.Bizmiş ... Nerde o kız ya nerde ? Kesin bu demiştir nişanlandık falan birşeyler uydurmuştur hatta gizliden gizliden.
"Zeynep , biz ciddi değiliz yani , takılıyoruz öyle . Şey gibi değ..."
"Açıklama yapmana gerek yok" diyorum gayet düz bi ses tonuyla.Geldiğim gibi tribimi de atarım yani napıyım.Hem sevgiliyiz diyor , hem ciddi değiliz diyo...Anlamadım yani ciddi değilsen neden sevgilisin , ihtiyaçlarını karşılamak için mi ? Pis Bürsin.Lanet olsun ama hala çok seviyorum ya.
"Yazık ettin yazık kendinden çok bana
Gücüm kalmadı artık her yokluğunda "
"Zeynep , ben kimseyi seni sevdiğim gibi sevemem.Sevmedim de . Sen benim çıkmaz sokağımdın." Sokağındım , artık değilim.Benim sessizliğim karşısında Kerem elini hafifçe kalçama indirerek , beni kendine bastırıyor.Heey canım sen beni çılgınlıklara mı sürüklüyorsun ?
"Hala öylesin.Sen benim en büyük zaafımsın" diyip beni kendine biraz daha bastırdığında , sıkıca omzunu sıktım.Bıraksam pistte sevişicez zaten.İyi fikir , bunu bir ara yapmalı bence.
"Aylar geçsede yıllar geçse de , bir ömür böyle sürse de
Ben seni unutamam "
"Kerem ... " diyen sarışın kadına dönüp , ters bir bakış atıyorum . İşte bu kadın ... Zavallıya acıyorum aslında , evet acıyorum. Kerem ona her baktığında beni görüyor , beni hayal ediyor.Evet öyle.
"Bu hanım kim ? Tanıdık mı?" diyip yanımızda şapşal şapşal gülümseyen kadına daha fazla dayanamayıp elimi Keremin omzundan bir hışımla çekerek çıkışa doğru gidiyorum hemen.Lütfen , daha fazla o görüntüye dayanamazdım yani.Tanıdıkmıymış , hee memleketten akrabasıyım ... Aptal.
Elbisemin eteklerinden tutarak , kapıya doğru koşarken topuğum kırılıyor tabi çünkü dünyanın en şanssız insanı benim kızlar . Bunu da tekrar hatırladıktan sonra küfrederek ayakkabımı çıkartıyorum ve ağlayarak topallaya topallaya kaldırımın kenarına oturuyorum.Lanetlenmiş gibiyim cidden.Boktan bi sebep yüzünden sevdiğim adamdan ayrı kalıyorum , nişanlandı sanıp bileklerimi kesicek kıvama geliyorum , bu yüzden İstanbula dönmüyorum hatta.Ama o geçmiş karşıma sen benim çıkmazımsın diyor.Lan o zaman ben neden orada acı çektim , niye bir kez olsun gelmedin , aramadın beni ? Şimdi geçmiş karşıma sen benim çıkmaz sokağımsın diyorsun , o çıkmazda kaybol Kerem.Ya da vazgeçtim sen kaybolma da şu sevgili bozuntusu kaybolsun.Topuğum da kırıldı zaten.Bileğim desen o da acıyor.Allahım al canımı ya , tamam bak yapamıyorum işte okey. Dayanamıyorum buna.Bu boktan hayata dayanamıyorum ben.Deli gibi ağlamaya devam ederken , Keremin yanıma geldiğini fark ediyorum.Sanki yıllar önce ilk tanıştığımızda ben arabadan indikten sonra geri dönüp beni almaya geldiği gün ki gibi hissediyorum tekrar.Ama bu daha da canımı sıkıyor.Daha da ağlamaya başlıyorum.Kaybettiğim yıllar canımı acıtıyor , canım çok yanıyor.
"Zeynep ? N-noldu?"
"Kerem git başımdan" diyip kafamı çeviriyorum.Nolursun git , altı senedir yoktun git , ben yine odama giderim , posterinle konuşurum.En yakın arkadaşım evlenir , çocuk yapar , kardeşim sevgilisiyle tatile çıkar , sonra dönüp bana heyecanla nasıl bir evlenme teklifi aldığını anlatır.Ben saçmasapan defterlere hikayemizi yazarım.Her yazdığımda tekrar tekrar ağlarım.Ben zaten yeterince acı çekmişim ki , sen şimdi gitsen burdan daha ne kadar canım yanabilir ?
"Zeynep niye ağlıyorsun söylesene ?"
"Kerem , nolursun git" diyorum başımı sallayıp.
"Gitmiycem Zeynep , anlat noldu ?" Sen bilirsin diyerekten ayağa kalkıp , ne hissediyorsam söylemeye başlıyorum.Yeter artık , içimde tuta tuta ne kadar dayanabilirim ki ? Ya birine bağıra çağıra anlatıcam ne hissettiklerimi , ya da içime gömüp beni yiyip bitirmesine izin vericem.Ben birinci yolu seçtim.
"Noldu biliyor musun ? Sevdiğim adamdan ayrılıp Allahın cezası bi ülkeye gittim , sırf o yapmaktan hoşlanıyor diye oyunculuk eğitimi aldım , sırf onu biraz olsun daha az özlemek için odamın her yerini onun resimleriyle donattım.Hayatımın en güzel zamanlarını ağlayarak geçirdim Kerem... Gençliğimi...Karşılığı ne oldu biliyor musun ? Karşılığı bu işte.Dönüp geriye baktığımda , sevdiğim adamın bensiz kurduğu hayatı gördüm.Gazetelerde boy boy fotoğraflarını , röportajlarını...Kerem Bürsinin yeni sevgilisi manşetini gördüm ... Çok saçma!" diyorum bana yaklaşan Keremi hışımla ittirerek."Çok saçma!Senden nefret etmem , kin beslemem gerekirken hala sana aşığım.Ço-çok saçma ! Lanet olsun çok saçma!" diyip başımı ellerimin arasına alarak delirmiş gibi ağlamaya başlıyorum.Evet , yaşadığım herşey psikolojimi yerle bir etti . Ne düşüneceğimi , ne yapıcağımı bilmiyorum.
"Ama ... Derler ya bir ilişkide her zaman bir taraf daha çok sever diye ... Bu ilişkide de o aptal benmişim..." dedim acıyan bileğimi umursamadan içeriye doğru yürümeye başlarken.Bileğimin acısı , kalbimin burukluğu yanında bir hiçti zaten , kendime bile zaman zaman itiraf edemediğim herşeyi Keremin suratına suratına söylemenin bu kadar acıtıcağını hiç düşünmemiştim.Çok acıtıyormuş.
"Zeynep , orda dur çünkü yanılıyorsun. Ben senden asla vazgeçmedim"
"Ha-ha!Eminim öyledir" diyorum hafifçe kafamı arkaya çevirip."Eğer öyle olsaydı , bulurdun beni."
"Nerden biliyorsun bulmadığımı ?" Kuşkuyla tek kaşımı kaldırıp Kereme şüpheci bir bakış fırlattıktan sonra ' ya akşam akşam git başımdan' dercesine tekrar yürümeye devam ettim.
"Bunu sen istedin" diyip beni zorla kucağına alarak çekeleye çekeleye köşedeki arabasına bindirdi.Yeni arabası.Siyah bir Range Rover.
***
"Ya sen gerizekalı mısın ha ? Düğün daha yeni başladı sen beni nereye götürdüğünü zannediyorsun Kerem ? Çabuk dur!"
"Görmen gereken şeyler var!"
"Ben görüceğimi gördüm . Hem sevgilin seni merak eder şimdi kızı da tek başına bıraktın."
"Zeynep!Kes sesini! Hiçbir şey bilmiyorsun tamam mı ? Sadece kendin acı çektin sanıyorsun , sadece kendin ağladın , üzüldün zannediyorsun değil mi ? Sen benim herşeyimdin , ailemdin , evimdin , arkadaşımdın... Sence seni kaybetmek beni hiç üzmedi mi ? Sence ben , sen gittiğin gibi günümü gün edip , gezip dolaştım mı ? Rahat rahat yaşadığımı mı zannediyorsun ? Sen yokken yaşamak değildi ki o.Yaşıyor gibi yapmaktı , öyle göstermekti.Asla yaşamak değildi."
"Ben bunları duymak istemiyorum Kerem , yoruldum artık anlıyor musun ? Çok yoruldum.Sana aşık olmaktan yoruldum.Yıllar önce de aklım almıyordu , hala da aklım almıyor.Bir insan , bir başkasını nasıl bu kadar sevebilir ?" diyip koltuğa yaslandım.Gerçekten aklım almıyor , ben sana nasıl bağlandım.
"Göstericem , nasıl sevilirmiş göstericem" diyip vitesi arttırarak gaza yüklendi.Göster bakalım Bürsin nasıl sevilirmiş.
***
"Kerem , niye geldik buraya ? Ya ne göstericeksen sonra gösterirsin diyorum , kardeşimin düğününü kaçırıyorum farkında mısın?"
"Bu daha önemli , gel " diyip bileğimden tutarak , merdivenlerden çekelemeye başlıyor.
"Ya dur , aptal mısın ? Ayağım acıyor" Göz ucuyla ayak bileğime bakıp , beni tekrar kucağına alıyor hemen.Kerem Bürsin Taşımacılık , her zaman her yerde.Keremin Etilerdeki villasının merdivenlerinden apar topar çıktıktan sonra Kerem ceketinin cebinden bir anahtar çıkartıp çatıkatındaki odanın kapısını açıyor.
"Ben senden asla vazgeçmedim Zeynep." Beni yavaşça sağdaki koltuğa koyduktan sonra , odanın içinde dolaşıp anlatmaya devam ediyor.
"Baban seni alıp götürdükten sonra , ben gelemediğim için peşine bir adam taktım.Her anını , her saniyeni bilicek biri." Tavanda dahil odanın heryerinde olan fotoğraflarıma ürkekçe bakıp , kaşlarımı çatıyorum , noluyor lan burda.
"Her zaman takip etti seni , her gün çektiği resimleri , videoları yollayarak senden haberler verdi.Bu odayı tamamen sana ayırdım Zeynep , hergün yorgun argın eve döndüğümde uyumak yerine gelip senin fotoğraflarını , videolarını izledim.Çünkü beni uyumak değil , sen dinlendiriyorsun.Bir tek - ama bir tek sen iyi geliyorsun bana."
"Peki bir tek ben varsam , o aptal kız kim Kerem?" dedim yavaşça ayağa kalkarken.O şıllık kim açıkla o zaman , madem bir tek ben varım senin için , o kız kim ?
"O benim sevgilim değil Zeynep , kuzenim. Sevgilim gibi tanıttık çünkü sürekli muhabirlerin bana hayatında yeni biri varmı , hayatında aşk varmı diye sormasından sıkılmıştım.Ağızlarını kapatmak içindi." diyip yanıma yaklaştı."Ben senden asla vazgeçmedim , vazgeçmem."
"Kerem ... Ben anlayamıyorum ..."
"Boşuna zorlama Zeynep , çünkü bende anlamıyorum.Tüm gece burada oturup fotoğraflarınla konuşmak ne kadar saçma biliyor musun? Ya burada oturup fotoğrafınla konuşuyorum , fotoğraflarla ... Nasıl bir acizlik bu ? Nasıl bir yalnızlık?"
"Benim ki gibi bir yalnızlık ... Senin posterinle konuşmam kadar saçma işte..." diyip omuz silkiyorum.
"Zeynep , şimdi seni çok seviyorum desem ..." diyip tek kaşını kaldırıyor ."Çok seviyorum , hayatıma gir , bir daha da asla çıkma desem ne dersin?"
"Hoşbulduk derim"
-Arkadaşlar evet bu bölümle artık bol salya sümüklü , ağlamalı ZeyKere yavaştan veda edin :) Çünkü uzunca bir süre çiftimize eğlenceli sahneler yazmayı planlıyorum.Zira çok acı çektiler :) Zaten pek güzel dram yazdığımı da zannetmiyorum . Bu arada Zeynebimizin iç sesine bu bölüm çok yer vermedim çünkü biraz diyalog ağırlıklı olması gerekiyordu , artık diğer bölüme inşallah.Neyse şimdi pamuk eller klavyeye bakalım ne düşünüyorsunuz :) Yazabilmişmiyim bu bölümü :)