19|Gecenin Başlangıcı:Çıplak Kerem

23.3K 512 42
                                    

Haftasonu gelicek olan uzun bölüm öncesinde bu bölümle idare edersiniz umarım :))) Herkese iyi eğlenceler :))

"Araba...Çalışmıyor..." dedi ve inip arabanın ön kaputunu açtı.O birşeylerle uğraşırken , ben korkudan tırnaklarımı yiyiyordum.Hava gittikçe kararıyor lan , annem şimdi arasa ne diyicem ben.Burada otobüs falan da yok tabii.Allahın dağına getirdi bizi pis kas yığını.Ne bok yicez şimdi?

Arabayı karıştırması bi işe yaramamış olucak ki , kaputu hızlı bir şekilde kapatıp , lastiğin olduğu kısma güçlü bir tekme savurdu.

"Arabasını...Sikeyim"

İki üç dakika böyle söylendikten sonra kapıyı açıp , yanıma oturdu. Nolur bizi burdan kurtarıcak bi yol bulduğunu söyle Kerem.Valla kalpten gidicem şimdi.

"Ee napıcaz şimdi ?" dedim titreyen sesimle.Allahım nası bi belaya bulaştım ben yani anlayamıyorum.Her günüm olaylı , ekşınsız dakikam geçmiyor ya.

"Napıcaz , tamir ettiricez Zeynep.Ama ne kadar sürer hiçbir fikrim yok cidden.Anneni arayıp haber ver bence" dedi . Ay bir de ne kadar rahat söylüyor , anneni ara haber ver.Sanki otuz yaşında iş kadınıyım.Annemi arıyıp , anne Keremle birlikte okulu ekip Silivriye geldim , işte burda lahmacun , aşk maşk derken saat olmuş yedi , neyse çıktık apar topar işte bindik arabaya , aaa araba bozulmuş.Neyse şimdi Keremleyim sen merak etme mi diyicem kadına.Ağzıma sıçar.

"Kerem , saçmalama arayamam annemi falan. Seninle birlikte buraya geldiğimi duysa keser beni.Babamı saymıyorum bile.Kerem noluur bi yolunu bul.Dönmemiz lazım.Şimdi." Bul bi yol ya.Sen koskoca Kerem Bürsinsin yani , çağır birini gelsin alsın bizi.Çok mu zor ?

"Valla güzelim , birini arayıp bizi aldırsak , bu arabayı burada bırakamam kusura bakma "

"O zaman sen burada kal , beni alsınlar."

"Tek başına gitmene izin veremem Zeynep."

"Nedenmiş ?"

"Ya başına birşey gelirse yolda ?"

"Başıma senden daha kötü ne gelebilir ki ?"

"Heağğ öyle mi ?"

"Öyle."dedim ve kapıyı açıp dışarı çıktım.Güneş artık iyice batmış , hava da git gide kararıyordu.Bomboş köy yolunda ilerlemeye başladım.Kerem de hemen arabadan inip peşimden geldi.

"Aptal mısın , gel buraya ! Kurda kuşa yem olucaksın" Kolumu tutup , beni geriye doğru çekti.

"Sen de beni evime götür " Dirseğimle savuşturdum hemen onu.

"Kızım delirtme beni , sanki ben bozdum arabayı." Biz böyle tartışırken birden arka cebimde çalan telefonumun sesini duydum.Nolur annem olmasın , nolur annem olmasın.ANNEM. Ne kadar şomağızlıyım ben ya. Annem arıyor.Açıp açmamak konusunda büyük bir savaş verdikten sonra telefonu açtım.

"Annecim?"

"Kuzum nerdesin ? Evde misin?"

"Iı ya hayır. "

"Zeynep bizim Antalyadaki yazlığa hırsız girmiş , ne var ne yok dağıtmış.Teyzen aradı söyledi.Biz babanla oraya gidiyoruz bakalım artık nolucak.Melis arkadaşında kalıcakmış.İstersen halanlara git sende."

HayalperestWhere stories live. Discover now