MERABA ARKADAŞLAR.ŞİMDİ SİZE GAYET İÇİME SİNEN YİNE ÇOĞUNLUKLA ZEYKER DİYALOĞUNUN OLDUĞU Bİ BÖLÜM YAZDIM.İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ. HİKAYEME OLAN İLGİ HERGÜN GİTTİKÇE ARTIYOR VE BU BENİ Bİ YANDAN SEVİNDİRİRKEN Bİ YANDAN DA SORUMLULUKLARIMIN ARTTIĞINI HİSSEDİYORUM.UMARIM BEKLENTİNİZİ KARŞILIYORUMDUR.NEYSE ÇOK LAKLAK YAPTIM HİKAYEMİZE DÖNELİM.İYİ EĞLENCELER.
"Benim daha iyi bir fikrim var " Diyip dudaklarına yapışalı sanırım beş altı dakika oluyor.Allahım ben ne ara böyle azgın bi insan oldum hiçbi fikrim yok yani . Durup durup birbirimizi öpüyoruz , gülüyoruz. Keremin yaptığı itiraftan sonra bende huysuzluğu bıraktım gayet uslu uslu duruyorum yanında.
"Kerem artık cidden gitmeliyim . Gizlice çıktım evden" dedim Kerem saçlarımı okşarken.Ne ara bu kadar samimi olduk hiçbi fikrim yok , ama muhtemelen yağan yağmurun da bunda bi etkisi vardır.Böyle ıslak vücutlar falan filan.Neyse sapığa bağlamıycam şimdi.
"Iııağ , okey . Tamam şey sen gir , ben bekliyorum yani ıı sonra görüşürüz , ararım tamam." Ay Kereem senin şu iki kelimeyi bi araya getiremeyişin ne ara bu kadar tatlı gelmeye başladı bana ? Hiçbir fikrim yok cidden.İstemsizce gülümsedim.
"Tamam , giriyorum ben" diyip el sallayarak kapıya doğru yürüdüm.Anahtarı çıkarmak için cebime yöneldim ama anahtar almamıştım ki . Siktir yaaaa. Lan napıcam şimdi. Bu halde bi de zile basıp evi ayağa mı kaldırıcam. Kapının önünde mal mal bunları düşünürken , Kerem durumu çakmış olucak ki , bana seslendi.
"Bir sorun mu var?" Büyük biir sorun var hem de Kerem.Oflayarak yanına gittim.Allahım mutluluğum neden hep bu kadar kısa sürüyor benim ya. 10 dakika mutlu olsam , yarım saat mutsuz geçiyo.
"Anahtarlarımı ... Unutmuşum..."
"Eee kapıyı çal" Ay ben bunu nası düşünemedim Kereeem , çok sağol ya. Allahım bu çocuk beni öldürüceek.
"Çok zekisin cidden ama kapıyı falan çalamam "
"Neden?"
"Çünkü uyuyorlar"
"Eee?"
"Kerem sen gerizekalı mısın ? Benim dışarıda ne bok yediğimi sormazlar mı sence bana ? Ağzıma sıçarlar"
"Aa senin ağzından böyle kaka şeyler çıkar mıydı?"
"Bende daha neler var canım , sen bilmiyorsun. Neyse bi fikrim var ama yardımın lazım " Evet Ajan Zeynep iş başında , muhteşem planım aklınızı başınızdan alıcak kızlar.
"Dinliyorum" dedi ve kollarını bağlayıp arabaya yaslandı.Dinle Kerem bey dinle.
"Bak şimdi benim odam , yani şu gördüğün ikinci kattaki sağda pencere var ya heh orası , oradan içeri girebilirim.Yani çıkarken pencereyi açık bırakmıştım , öyle hatırlıyorum. Oradan girebiliriiiim." Allahım ben nası böyle zeki bir insanım yaa , valla kendimle gurur duyuyorum. Aşırı şanslıyım da ayrıca.O pencereyi açık bırakmam tamamen şans.
"Eee oraya nası çıkıcaksın"
"Heh işte burda devreye sen giriyorsun.Şimdi sen arabanı benim penceremin altına çekiyosun , sonra arabanın üstüne çıkıyoruz ve beni pencereye uzatıyorsun.İşte bu kadar basiiit.Hadi sen arabayı çek bende pencerenin orda bekliyorum"
"Hey hey , benim arabamın üstüne mi çıkıcaz? Birlikte hemde ? Senin benim arabamla bir sorunun mu var kızım ? Arabanın tavanını mı çökertmek istiyorsun ? Yo yo hayatta olmaz.Zili çal " Ay ne kıymetli arabaan varmış seninde beee.Allahım zaten tonla paran vardır , gider tamir ettirirsin yani ammaa abarttın.Neyse kadınsal güçlerimi kullanıp , olayı böyle halledicem artık . Elimi Keremin yanağına koyup , vücudumu onunkine yaklaştırdım.
YOU ARE READING
Hayalperest
FanfictionBir tarafta liseli bir kız ... Bir tarafta aşırı karizmatik ünlü bir oyuncu . Bu iki insanın yolları bi noktada kesişir ve o günden sonra herşey tamamen değişir. Bir ölçek dram ve bol miktarda eğlenceyle hazırlanmış , muhteşem bir ZeyKer hikayesi :)
