Papunta kami sa hallway nagayon as always laging may sigawan, bulungan at iba pa. Ang sasama rin ng mga tingin nila sa akin.
"Bakit kasama nanaman nila yang babae na iyan?!" rinig ko isa sa mga bumubulong. Bakit inggit ka ba?
Kung magiging bampira talaga ako pero wag naman sana, ibubuka ko talaga ang mga bibig nila gamit ng kamay ko para masira rin mga pag mumukha nila.
"Kadiri yung mukha akala kung sino!" FYI! Mas nanakadiri yung mukha mo, try mo kaya tumingin sa salamin para malaman natin kung sino mas nakakadiri.
"Tss hindi naman pang prinsesa yung mukha!" hindi nga ako prinsesa but I'm more confident that i'm beautiful than you.
"Sige Kira una na kami ha? Tawagin mo nalang kami pag may kailangan ka." hindi ko namalayan na nasa room na pala kami nila Master Jacob. Tumango nalang ako sa kanya at ngumiti. Ang bait talaga ni Jacob.
"Sige po." nahuli ko naman nakatingin saakin si Master Ace pero umiwas ako ng tingin. Para kasi akong nilalamig sa mga titig niya. Jeez, ano bang meron sa lalaking to?
Mas lalo ako nagulat nang hindi pa siya pumapasok sa room nila. Lumapit siya sa akin at hinawakan bigla ang necklace na binigay nila.
"M-May kailangan pa po ba kayo Master?" may halong takot na sabi ko. Mas lalo ako nanigas ng hinawakan niya nag leeg ko. Ramdam ko ang lamig ng kamay niya sa collarbone ko.
"Don't ever take this off, do you understand?" ma-awtoritad na sabi niya. Tumango ako ng mabilis.
"O-Opo." At pilit iniiwasan ang tingin ko sa kaniya at dahil sobra lapit niya.
"Good, so that everyone will know that you're our slave and..." napayuko nalang ako pero hinintay ko ang kasunod na sasabihin niya. Hindi niya pa rin inaalis ang hawak niya sa leeg ko.
Nilapit niya ang labi niya sa aking tenga kaya napahinto ako sa paghinga.
"You're mine." saka niya inalis ang kamay niya sa leeg ko saka na siya tumalikod. Napahawak ako sa leeg ko habang hinihingal. Normal pa ba ito? Normal pa ba ang nararamdaman ko at normal pa ba ang ganitong pakikitungo niya saakin?
Gusto ko magsalita tungkol sa pakikitungo niya sa akin dahil hindi naman ganito ang ibang prinsipe sa akin kaso lang parang may pumipigil sa akin na magsalita hindi kaya dahil nagugustuhan ko? Agad ako umiling.
Bawat salita niya may ibang epekto sa akin, Parang mga ilang segundo lang mapapaluhod na ako. I'm his? Alam ko na slave nila ako at hindi lang siya ang nagmamay-ari sa akin pero bakit parang inaangkin niya ako? Kumabog agad ang dibdib ko.
Napatingin ako sa paligid. Nakahinga ako ng maluwag na walang maski bampira nakakita sa akin kundi lagot ako neto.
Lumakad ako papasok ng room namin marami rin bulungan ang sumalubong sa akin. Hindi ko nalang sila pinansin at dumeresto na ako sa upuan ko. Kahit kung patulan ko sila wala ako laban sa mga bampira.
May lakas sila, bilis at kaya nila makita ang mga malalayong bagay.
Hindi ko pa rin nakakalimutan ang mga sinabi ni Ace sa akin. Ano ibig niyang sabihin?
"Hi!" Ay kalabaw! Nagulat ako ng may magandang babae na nasa harapan ko.
"Hi? Me?" tanong ko. Ngumiti siya at tumango.
"What's your name? By the way, my name is Katelyn." nilahad niya ang kamay niya kaya binigay ko na rin ang kamay ko para makipag shake hands.
"Kira Rhianne." pagpapakilala ko. Ang lamig ng kamay niya. I can feel the different aura. Maybe she's a vampire too?
"Oh I almost forgot! This is my sister. Her name is Kate." pagpapakilala niya sa cute niyang kapatid. Ngumiti ako sa Kate.
"Hi! Can you be my friend? Ikaw lang kasi ang nahahalataan namin na tahimik lang. Ayaw namin kasi sa mga plastik na kaibigan katulad ng mga iba diyan." pagtataray at pag paparinig na sabi ni Kate. Lalo lumakas ang mga bulungan.
Napatawa nalang ako ng sinaway siya ng kapatid niya. "Of course, no problem." nakangiti na sabi ko.
Mga ilang oras na rin kami nag tawanan kasama sila. Ang sarap din pala kausapin at makipag kwentuhan sa kanila. Mawawala talaga sa isipan mo na mga bampira sila.
Bea's POV
Matagal na ako naka amnesia pero minsan may mga naalala ako. Nandito ako sa CR nag sasalamin at tinitignan yung dalawang tusok sa leeg ko.
According sa doctor ko, dahil sa trauma kaya nawala ang mga alaala ko pero hindi lahat nawala. Baka mga years or months mawawala na rin amnesia ko.
Hindi ko pa rin matandaan kung saan galing ang sugat sa leeg ko. I miss my best friend so bad, bakit ba kasi siya nag laho bigla?
Tumalikod na ako sa salamin sa Cr ng napahawak ako sa lababo. Sumasakit ang ulo ko! Napayuko ako dahil sa sakit.
Lumuhod si Kira sa harapan ng apat na lalaki.
"Please wag niyo idamay kaibigan ko ako na lang!" nag mamakaawa si Kira.
"Ace, I think we should consider this, Ace. Hindi ka ba naawa sa magiging kinabukasan ng mga nito?" sabi nung isa.
"Tss, stand up!" Sigaw ng isang lalaki na may madilim na aura.
"Mabubuhay kaibigan mo sa isang kondisyon..."
"Ano yun?" Tanong ni Kira. Kita ko ang takot at kaba sa mukha niya.
"Magiging alipin ka." sabi ng isa nilang kasama. Sumigaw ako para pigilan si pero inunahan na ako ng matinding takot at kaba.
Wala na ako masyado naintindihan sa mga nangyayari dahil rin sa taranta.
Lumapit ang isang lalaki na kanina pa naka ngisi sa akin. Napa-atras ako pero agad niya ako hinablot sa bewang at nilapit ang labi sa aking tenga.
"Don't worry baby girl, it won't hurt that much.." Nakangising sabi niya. Naginginig ako at nanigas sa kinatatayuan ko.
Nilapit niya ang labi sa aking leeg at dinampian ako ng halik sa leeg bago ko naramdaman ang dalawang matulis na bagay sa aking leeg kaya napsigaw ako sa sakit.
"AHHH!" Sigaw ko bago ako kainin ako ng kadiliman at ang huling naramdaman ko ang pagsalo sa akin.
Nagising na lang ako nasa kama na ako, nasaan ako? Nahihilo rin ako. Gusto ko ulit humiga dahil sa hilo na nararamdaman ko.
"Salamat naman sa Diyos! Gising ka na Bea!" nag aalala na sigaw ni Tyler. Nasaan ako?
"Ah!" napahawak ako sa ulo ko. Wait? Bakit nasa hospital ako.
"Masakit ulo mo? Wait lang... oh." abot niya sa akin ng tubig ininom ko yun. Naka dalawang baso pa ako. Napatulala ako sa binatana at pilit inaalala ang nangyari pero sumakit lang aking ulo.
"May naalala ka ba?" tanong sa akin ni Tyler. Natigilan ako sa sinabi niya.
"Wala... A-Ano ba nangyari?"
End of the flashback
Napahawak ako sa dibdib ko at nangilid ang luha ko. Habol hininga ako at tumingin sa salamin. Tumingin ako sa marka sa aking leeg at kinuyom ang kamao ko.
They're monsters... And they took my best friend!
~~••~~
Follow me on my social media accounts!
Twitter: yeshrheyy
Fb: Yeshrheyy
Tiktok: yeshrheyy__
Thank you for reading! ❤