LET OP! DIT HOOFDSTUK IS NIET LANG! IK GA SINTERKLAAS VIEREN.
Pov Jayden.
Ik word wakker met iemand op mijn arm.
Meredith is terug!
Ik kijk naar het meisje in mijn armen. Ze heeft blond haar.
Wacht, blond? Dat is Meredith niet!
Ik kom snel overiend. Het meisje wordt wakker. "Hey schat." zegt ze glimlachend.
"What de...!" roep ik naar haar.
Ik weet niet meer wat ik doe en ik pak haar vast. Ik zet mijn demon-tanden in haar nek en ik zuig al haar bloed uit haar lichaam.
Haar gegil en gehuil stopt al snel.
Ik gooi haar lichaam op de grond. Als ik realiseer wat ik heb gedaan, schiet ik naar de andere kant van de kamer.
Shit shit shit! Wat heb ik gedaan?!
Mijn teleoon geeft een melding. Ik loop er naar toe en pak hem op. Een filmpje begint zich af te spelen.
Mensen rennen door de gangen. Je hoort iemand schreeuwen en huilen. Een grote deur gaat open. Er ligt een meisje op de grond.
Degene die filmt gaat dichterbij staan. Het is Meredith.
"Ik ga de dokter waarschuwen!" roept hij naar degene die flimt. "
Lorenzo, til haar op en breng haar naar de ziekenkamer." zegt hij.
Merdith wordt opgepakt door Lorenzo, de filmer.
Meredith wordt wakker. Het duurt een seconde en dan begint ze hevig adem te halen. "Help me, het doet zo pijn...." kan ze er nog net uit krijgen. Ze kreunt dan pijnlijk. Haar ogen rollen naar boven en dan vallen haar ogen dicht. "
Nee, Meredith! Je moet wakker blijven!" roept Lorenzo.
Haar ogen gaan weer open. "Jayden, jullie moeten Jayden helpen. Hij gaat de verkeerde kant op... Hij... Jayden!" fluistert ze. Dan vallen haar ogen dicht. Even is het stil.
"NEE! MEREDITH!" Lorenzo begint hard te rennen. Ze komen bij de ziekenkamer. "
ZE HEEFT GEEN HARTSLAG MEER!" roept hij.
Het beelt begint te crashen. "Nee nee." fluister ik. Ik sla een keer tegen mijn mobiel. Het helpt niks.
Ze heeft geen hartslag meer...
Ze heeft geen hartslag meer...
Mijn hart bonkt heel snel. Ik kan niet meer normaal denken.
Is ze dood? Is dit mijn schuld? Wat heb ik gedaan?
Ik hoor Tendai mijn naam roepen. Ik kom uit mijn trans en ren naar beneden. "Meredith.... Ze had een...." ik kan mijn zin niet afmaken.
Lorenzo staat in de kamer.
"Ik ben hier alleen om iets te vertellen. Ik wil niet vechten." zegt hij.
Tendai en Phealana komen bij mij staan.
"Meredith ligt nu in de ziekenkamer. We hebben haar hart weer aan de praat kunnen krijgen. Ze ligt in een coma. We weten niet of ze wakker word. En dat, dat ligt aan Jayden." zegt Lorenzo. "Als jij niet meer met wildvreemde naar bed gaat, haalt ze het wel."
In een flits is Lorenzo weg.
Emma komt binnen lopen. "WHAT DE FÜCK HEB JIJ GEDAAN?! JE MATE IS WEG EN JIJ N**KT GELIJK MET EEN ANDER?!" schreeuwt ze naar me.
"Ik was dronken." zeg ik zacht. "EN DAT IS JE FÜCKING EXUUS?" schreeuwt Emma. Ze loopt op me af en slaat me in mijn gezicht.
Tendai en Phealana huilen in elkaars armen.
"Jayden. Ik wil dat je gaat." zegt Tendai terwijl er een traan over haar wang loopt. Phealana staat op en duwt me naar de deur.
Als we voor de deur staan zegt ze: "Ik heb een manier gevonden om je wolf en demon terug te vinden."
Ik kijk meteen op. "Ik wil ze niet geven, maar zo vind je Meredith sneller." zegt ze dan. Ze houd haar handen op. Ik leg mijn handen in die van haar. Ze sluit haar ogen. "Omnaben Libras Sigalis Tribum." zegt ze en dan opent ze haar ogen.
"Ga nu naar het bos want je gaat weer transformeren." zegt ze en dan gooit ze de deur dicht. Ik begin te rennen.
Even later komt Emma naast me rennen. "Ik wil niet dat je weer terug gaat naar de oude jij. Je vermoordt dan iedereen in je pad. Ik heb vaak gezien wat je deed. Je kan dat niet weer doen." zegt ze.
Ik zucht. "Ik heb haar vermoord. Dat meisje. Ik zoog al het bloed uit haar lichaam." zeg ik. "Dit is de eerste keer, sinds Meredith, dat ik iemand heb vermoord. De stem is terug."
Flashback
Ik gooi het lichaam van de man op de grond.
"Goedzo, nou kijk naar de vrouw. Haar bloed is veel zoeter. Drink haar. Drink haar alles." zegt de stem.
Ik kijk naar de vrouw. Mijn ogen glijden over haar lichaam. Ze is zanger.
"Ik kan dat niet doen. Ze is zwanger." zeg ik terug.
"Dus. De baby is toch nog niet levend op aarde." zegt de stem.
Mijn gedachtes zijn gelijk omgedraaid. Ik loop naar de vrouw en zet mijn tanden in haar nek. Ze gilt om genade. Ze schreeuwt om het leven van haar baby. Het boeit me niks. Mijn gevoelens zijn weg. Uit. Ik zucht tevreden en gooi het lichaamnaast de man. Een klein meisje opent de deur. "Mama? Papa?" zegt ze zacht. En dan ziet ze mij. Ze kijkt bang.
"Ach wat schattig, als haar hoofd eraf ligt is het nog beter." zegt de stem. "Kom op het is kinderbloed. Je weet hoe vers dat is."
Ik loop naar het meisje. Ze stapt achteruit. "Wil je weer bij je mama zijn?" vraag ik aan haar. Ze knikt. "Kom dan maar hier." zeg ik.
Ze loop zachtjes naar me toe. Ik pak haar hoofd en ruk hem eraf.
5 minuten later.
Ik kijk tevreden naar de lichamen. Ik heb ze perfect op de bank gezet. Naast elkaar als een gezellige familie. Ze hebben hun hoofd allemaal in hun handen.
"Zo, wat een gezellige boel. We maken een goed team." zegt de stem.
Ik grijns en loop het huis uit.
Eind flashback
Pov Meredith
Ik loop in een weiland. Ik weet niet waar maar er staat een vrouw in de verte. Ik begin te rennen maar het lukt niet goed. Ik heb een grote wit met blauwe jurk aan.
"Hallo!" roep ik. De vrouw draait zich om.
Wacht.... Is dat Elisabeth?
"Elisabeth?" fluister ik.
"Meredith?" hoor ik de vrouw zeggen. Ik hap naar adem en ik pak de voorkant van mijn jurk vast. Ik til het op en begin te rennen. Ze komt mijn kant op lopen. Als ik vlak bij haar ben spring ik in haar armen.
"O mijn god. Ik weet niet eens waarom ik dit doe of waarom ik hier ben." zeg ik lachend.
Elisabeth kijkt me glimlachend aan en een traan stroomt over haar wang. "Je bent zo groot." zegt ze lachend. Ze kijkt me aan van top tot teen. "Je bent zo mooi. Je hebt ook de ogen van je vader...." zegt ze er zachtjes achter aan.
Ik glimlach.
"Hoe kan dit? Jij was toch... dood?" zeg ik zacht. "Je ligt in coma, schat." zegt Elisabeth voorzichtig.
Ik hap naar adem.
"Ik ben dus de maangodin en ik ben zeg maar de doorgang naar de hemel of de hel. Mensen komen hier als ze dood gaan." zegt Elisabeth.
"Wacht.... Ik ga dood?" zeg ik zacht.
Elisabeth schud haar hoofd. "Je bent ik coma. Je bent half dood en half levend. Ik weet het, het is raar." zegt ze. "Ben je hier helemaal alleen?" vraag ik.
Elisabeth schud haar hoofd. "Ik ben hier met alle maangodinnen. Mijn moeder, haar moeder, en ook weer haar moeder. We komen ze samen. Maar hier word je zeg maar niet ouder. Ik ben daarom nu net iets ouder dan dat jij ben." legt ze uit.
"Ik wil graag dat je mijn moeder ontmoet." zegt Elisabeth dan. Een wit licht ontstaat naast haar. Dan ineens staat er een vrouw naast haar. Ze lijkt erg op Elisabeth.
"Oh my, jij bent mijn kleindochter." zegt ze. Ze trekt me meteen in een knuffel. Ik lach en omhels haar.
"Hoi, ik ben Meredith." zeg ik.
"Ik heb je hele leven mee gekregen. Wij zien namelijk alles, waar we op focussen." zegt ze. Mijn mond valt open. "Jullie weten alles?" vraag ik. Ze knikken lachend. "Wow..." fluister ik.
Ik realiseer me ineens dat ik eigenlijk in coma lig. "Hoe kwam ik eigenlijk in coma?" vraag ik.
Elisabeth kijkt me raar aan. "Weet je dat niet meer?" vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd. "Nou uhm.... Je mate, Jayden, hij sliep met een ander meisje. Je hart stond stil hier door. Hij is wel hartbroken maar iedereen is boos op hem. Ik snap dat ook..." vertelt Elisabeth, maar ik onderbreek haar.
"Wacht. Wie is Jayden?" vraag ik.
______
Meredith weet niks meer over Jayden!!!!! Wat erg!!!! Hoe gaan ze dit oplossen?