Herkse iyi hafta sonları! Umarım çok iyisinizdir arkadaşlar. Tatil günleri gidiyordur. Sizlere yeni bölüm getirdim, her zaman ki gibi yorumlarınızı merak ettiğim.
'Arkadaşlar bu arada destek olan çok sağolsunlar ama bilmeyenleriniz varsa yeni hikayemiz Nefes'i söylemek istiyorum. Yorumlarınızı merak ediyorum ve hikaye devam ederse sizin sayenizde eder. Yaklaşık 7 bölüm kadar yayınladım. Şimdiden çok ediyorum. İyi ki varsınız♡ '
Sizleri çok seviyorum iyi okumalar♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》
Zeynep'in söylediklerinden sonra yemek diğer çift tarafından durgunlaşsada boğazlarını temizleyip biraz zorda olsa gülümsemiş ve yemeklerine devam etmişlerdi.
Kerem karısına aşkla bakarken kalkıp sarılmak öpmek için zor tutmuştu kendini. Bunu daha sonraya bırakırken şimdilik uzanıp elini tuttu ve öptü. Zeynep ona gülümserken gözlerini kapattı açtı ve öpücük attı belli belirsiz.
Yemeklerini bitirip koltuklara geçtiklerinde ve biraz zaman geçtikten sonra Zeynep onlara döndü.
_ Ben kahve yapayım size, nasıl içersiniz?
_Kızım sen zaten hamilsin otur. Nurgül yapar.
Zeynep Ahmet'e gülümsesede kendisi yapmak istiyordu. Bebeği ona engel değildi ki.
_ Kahvenizi ben yapmak istiyorum, merak etmeyin kendimi yormuyorum.
_ Peki o zaman, ben sade alırım.
Sevimde ona gülümsedi.
_ Bende sade içerim.
Zeynep onlara aynı şekilde karşılık verdi ve kocasına baktığında kızı ile kucağında oynadığını gördüğünde dikkatli ol kendini yorma bakışlarını alabiliyordu. Duygu babasının tepesine çıkarken o kalkmış ve mutfağa geçmişti. Nurgül işini yaparken ona gülümsedi ve cezveyi aldı.
_ Kolay gelsin Nurgül.
_ Sağolun Zeynep hanım, bir şey mi istemiştiniz?
_Hayır hayır. Kahve yapacağım.
_Peki efendim.
Ona bir kez daha gülümsedi ve fincanları da hazırladıktan sonra kısa sürede Kahveleri yapıp doldurduktan sonra yanlarına suları koyup tepsiyi alarak içeri ilerledi. Onlar konuşurlarken ilk önce Ahmet'e geldi ve tepsiyi gülümseyerek uzattı. Ahmet suyu ve kahveyi yanına koyarken karşılık verdi.
_ Eline sağlık kızım.
_ Afiyet olsun.
Sevim'e de dönüp ikram ettikten sonra kocasına geldi ve sıcacık gülümsedi. Kerem gülümseyerek kucağına tırmanmış kızının belini sıkıca kavrayıp kahveyi ve suyu aldı ve karşılık verdi karısına.
_ Eline sağlık güzelim.
_ Afiyet olsun.
Kendisi de bir seferlik olarak düşündüğünden kendisine de yapmıştı. Tepsiyi kenara koyduğunda Ahmet'in beğeni sözleri ile karşılaşmıştı.
_ Gerçekten çok güzel olmuş. Hiç böyle bir kahve içmemiştim.
Diyip aslında yaptığı hata ile karısına döndüğünde Kerem de Zeynep ile birlikte gülmüştü. Kerem'in kahkahası kızını da gülürürken Sevim kafasını iki yana sallamıştı. Ama ardından gülümsemişti.
_Açıkcası bende.
Kerem gülüp başını iki yana sallarken Zeynep de gülümseyerek cevapladı.
_Beğenmenize çok sevindim, afiyet olsun.
_ Ne kadar şanslıyım, bir kez daha görüyorum bende.
Dedi ve doğrulup elini karısının sırtına koyarak yanağından öptü. Zeynep'in hafiften yanaklarını kızarırken yanağını dudağına doğru biraz yatırdı ve ardından yüzündeki gülümseme ile geri çekildi.
_ Duygu hadi kızım in babanın üzerinden biraz.
Duygu annesine çevirdi başını ve onaylamazca iki yana sallayıp daha da sıkı sarıldı babasının boynuna.
_ Hayıy, istemiyoyum annişi.
_ Kalsın kızım benim üstümde. O anca burda rahat ediyor değil mi güzelim.
Duygu bu sefer babasına baktı ve gülümseyerek yine hızlıca cevapladı.
_ Efet!
Kerem onu sıkı sıkı belinden tutarken bir elini ensesine götürdü ve yüzünü kendine çekip sıkıca öptü. Duygu hiç ses çıkarmıyordu onun öpüp sevmesine. Asla. Tam tersine gülüp onun seveceği hareketler yapıp daha da öpmesini sağlıyordu.
_ Ohh!
Demişti odada ki herkesi güldürürken. En sonunda Kerem öpmeye doyamasada Duyguyu yere indirmişti. Kahvesini içerken Duygu gitmemiş bacaklarının arasına girmiş gülerek karnına vuruyordu. Kerem ona gülümserken ellerini tuttu ve öptü.
_ Durum baya ciddi gibi oğlum.
Kerem bu sefer başını annesine çevirdi.
_ Ne konuda anne?
_ Babaya olan aşk konusunda.
_ Çok. Çok ciddi. Çok aşığız biz birbirimize değil mi güzelim?
_ Efet. Seni seviyoyum baba!
Kerem gözleri ışıldıyarak gülerken eğilip saçlarını öptü.
_ Bende seni seviyorum bebeğim.
Onların aşkına aşkla bakıyordu Zeynep. Onlara baktıkça mutlu oluyordu. Onun herşeyleriydi. Kocası kızı bebeği. Ailesiydi. Gerçeğiydi.
Diğerleri içinde onları izlemek gerçekten keyifli ve gülümseten bir manzaraydı. Hiç hayal bile edemedikleri oğulları böyle kızıyla oynuyordu. Karısına kıyamayarak bakıyordu.
_ Kaç aylık bebeğimiz kızım?
Bakışlarını kocası ve kızından çekip Sevim'e yönlendirdi.
_ İki buçuk oldu.
_ Cinsiyete biraz daha var yani.
_ Evet ama az kaldı. Sağlıklı olsun da gerisi önemli değil. Kızımızda olsa çok sevinceğiz oğlumuzda.
_ Açıkcası ben bir de aslan gibi oğlan torun sevmek isterim. Bir prensesimiz var birde aslanımız olsun, soyadımızı devam ettirsin. İstersin değil mi oğlum?
Ahmet'in istekli konuşması ile Keremde dahil olmuştu. İsterdi tabi bir oğlu olsun ama karısının dediği gibi fark etmezdi, sağlıklı olsun yeterdi.
_ Zeynep'in dediği gibi sağlık olsun yeter bizim için, ikisine de çok sevineceğiz ama isterim elbette bir oğlum olsun, soyadımızı yürütsün ama ben ikisinide çok seveceğim. Fark etmez. Yine kız olursa belki diğeri oğlan olur.
Babasını ve annesini bu dedikleri gülümsetirken Zeynep'i yeniden utandırmıştı. Sonra soracaktı bunları kocasına. Koltukta yatmayı hak etmeye başlamıştı sanki.
_ Üçüncüyü düşünüyorsunuz yani?
_ Valla ben dördüncüyü de düşünüyorum anneciğim. Ne güzel hepsi bir arada büyüsün. Bence çok güzel. Değil mi?
_ Güzel tabi oğlum, olmaz mı hiç. Çocuk evin neşesi, huzuru, herşeyi.
Sohbet umduklarından daha güzel ilerlemiş ve geç saate kadar da devam etmişti. Hiç bir sorun yaşamamış eğlenmiş gülmüşlerdi. Kalkacaklarını söyledikleri sırada Sevim aklına gelen şey ile durdu.
_ Bir saniye çocuklar. Hemen geliyorum.
Sevim kalkıp girişe ilerlerken Ahmet'in de aklına gelmişti. Zeynep ve Kerem ise onu onaylayıp beklemeye başlamıştı. Sonunda Sevim elinde kırmızı uzun ince bir kutu ile birlikte gelmiş Zeynep'in yanına oturmuştu. Zeynep ona bakarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
_ Zeynep, kızım... Bak biz sana doğru şeyler söylemedik. Sen oğlumuzun karısı, torunumuzun annesisin. Bizim seni el üstünde tutmamız lazımken çok üzdük çok incittik. Geç belki ama anladık. Kerem'in sana olan kızına olan aşkını gördük. Senin onlara olan koşulsuz sevgini gördük. Hatamızı biliyoruz. İyi başlamadık ama böyle gidecek diye bir şey yok. Sen bizim gelinimizsin. Adettir geline bir şey takılır ama biz sana bir şey veremedik. Eğer izin verirsen hem gelinimize hoşgeldin demek için hemde yanlışımız Özür dilemek için bunu sana vermek istiyoruz.
Zeynep gözleri büyüyerek şaşkınca dinledi karşısında oturmuş elini tutup gözlerine içtenlikle bakan kadını. Bu kadın neler diyordu? Daha aylar öncesinden sanki konuşmamışlardı. Gerçekten şaşırmıştı ama sevinmişti de böyle yaklaşmalarına.
Kocasıda onun gibi şaşırırken başını uzatıp önce annesine ardından babasına baktı ve gerçekten içtenliklerini gördü. Babası ona gülümseyip uzandı ve elini tuttu.
Sevim elindeki kutuyu açtığında içinden ince zarif bir bileklik duruyordu. Özel yapım pahalı birşey o kadar belliydi ki.
_ B- ben bunu almam gerçekten.
_ Neden ? Beğenmedin mi? İstersen değiştirebili...
Zeynep karşısında ki endişelenen kadını daha fazla endişelendirmemek için durdurdu hemen.
_ Yok hayır, aksine çok beğendim ama bu çok değerli... Çok pahalı birşey. Gerçekten zahmet etmişsiniz hiç gerek yoktu. Buraya gelmeniz, bebeğimizi sormanız Duyguyu sevmeniz Keremle aranızı düzeltmeniz yetti zaten. En büyük hediyeyi verdiniz inanın.
Sevim de Ahmet de rahatlarken yüzlerine yeniden gülümseme gelmişti.
_ Sen daha değerlisin kızım. Siz daha değerlisiniz. Bu sadece taş. Sizden hiç bir şey değerli değil. Asıl siz bizi böyle karşıladınız, büyüklük ettiniz.
_ Estağfurullah.
_ Öyle. Bu büyüklüğü siz gösterdiniz. Sen gösterdin. Başkası olsa kocasını bırakmıştı belki bir daha gelmesinler diye. Ama sen ailene çok bağlısın. Aman maşallah diyelim. Aranız hep çok iyi olsun. Herşey için çok teşekkür ederiz. Lütfen kabul et bu ufak hediyemizi. Bizi çok mutlu edersin.
Zeynep önce Sevim'e ardından Ahmet'e ve kocasına baktı. Derin bir nefes alıp gülümsedikten sonra bileğini yavaşça eline uzattı.
_ Siz bizim büyüğümüzsünüz. Kocamın annesi babası çocuklarımın dedesi babaannesiniz. Sonuçta bir aileyiz. Herşeyi yaşayabiliriz. Yaşadık ve bitti. Yeterince kötü şey var zaten bizimde eklememize gerek yok. Bu sefer iyi bir şey kazansın. Biz bir arada olalım. Kocaman bir aile olalım. Tüm kötülüklere inat bir arada olalım.
Yine güzel kalbi ile onları sevindirsede yük altında ezmek zorunda kalmıştı. Bu yük onun iyiliğiydi. Kalbiydi. Kocası kalbi sevgisi üzerinde yükselip aşkla dolarken onlar hem seviniyor hemde o kalp sevgi altında eziliyorlardı...................