YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

13.BÖLÜM

Öncekle herkese merhaba. Nasılsınız iyi misiniz diye sormayacağım çünkü iyi değiliz. İyi olmayacağız. İyi olmamıza izin verilmeyecek. İnanın ne bu bölümü atmak ne de birşeyler yazmak istedi canım. İleride şöyle bir dönüp ardımıza baktığımızda bize güzel anılar, yaşanmışlıklar bırakılmıyor arkadaşlar. Hayatını kaybedenler sınırlı değil; onların aileleri de onlarla birlikte gitti. Yok yere suçsuzken hiç ummadıkları bir anda geldi başlarına bu olay. Hız kesmeden devam eden bu lanet olayın içinde hiç bir şey yapılası gelmiyor. Söylenecek sözleri hep yarıda bırakıyorlar! Hayatını kaybeden herkesin mekanı cennet olsun. Allah ailelerine kuvvet, sabır versin. Çok Üzgünüz! #Ankara

Sizden ricam ne olursa olsun kendinize çok dikkat edin. Şu an ki durumumuzda yolda yürüken bile başımıza bir şey gelebilir. Lütfen kendinize çok çok dikkat edin. Hüzünlü, çaresiz olsakta; İyi okumalar ♥ hepinizi çok seviyorum♥》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Kerem'in kızını kucağına almasına izin verdikten sonra inip hızlıca kapıya ilerlediler. Zeynep Kerem elini zile koyunca derin bir nefes aldı. Kapı açıldığında genç bir kadın vardı karşılarında. Zeynep yüzündeki şaşkınlığın sebebini az da olsa biliyordu. Kerem içeri girerken o da girdi ve kadına gülümsedikten sonra takip etti. Kerem'in evine benziyordu burasıda ama biraz daha küçüktü ve açık renklerle dizayn edilmişti. Kerem'in evi ise daha çok koyu renklerden oluşuyordu. Biraz daha ilerlemeye devam ettikten sonra karşılarında orta yaşlarda bir adam ve bir kadın gördüler. Zeynep biraz dikkat ettiğinde Kerem'in ikisine de pek fazla benzemediğini düşündü. Kerem'in onlara biraz daha yaklaşması ile kendisi de daha fazla durmadan ilerledi.

Karşısıdaki tanımadığı insanlara dikkat ettiğinde onların bir kendisine bir Duyguya baktığını gördü. Şaşırmaları gayet normaldi. Bir den ortaya çıkıp 'Bizim çocuğumuz var evlenmek istiyoruz' demişlerdi. Kızına baktığında Kerem'e iyice sokulmuş olduğunu gördü.

_ Evet. Hiç zaman kaybetmeden tanıştırayım sizi.

Kerem ilk önce eli ile Zeynep'i göstererek devam etti.

_ Zeynep. Zeynep bunlarda annem ve babam.

Daha sonra elini Duygu'nun karnına yavaşça koydu ve ondan çıkan kıkırtıyı dinledi. Bu onu gülümsetmişti.

_ Bu minik prensesde Duygu.

Kerem Duyguya bakıp gülümsedikten sonra başını kaldırıp annesine ve babasına baktı. Sevim de Ahmet de Zeynep'e şaşırsalarda, Duyguya bakakalmışlardı. Kerem'in kucağında ki bebeğe mi baksalar yoksa yanında ki kadına mı baksalar bilemediler. Kucağındaki çocuk onların torunuydu. Oğullarının kızıydı. Zeynep onların bu durumunu anlarken bir kaç adım atarak Kerem'in tam yanında durdu ve elini önce Sevim'e uzattı.

_ Merhaba, Zeynep ben.

Sevim şaşkınlığını hâlâ üzerinden atamazken gözlerini zoraki Duygu dan çekti ve Zeynep'e çevirdi. Gözlerini kırpıştırdıktan sonra elini sıktı. Kendi anlamasa da içinde ki şaşkınlık sesine yansıyordu.

_ Merhaba, Sevim bende.

_ Çok memnun oldum.

Zeynep elini kibarca çektikten sonra kendisine bakan Ahmet'e döndü ve bu sefer ona uzattı elini.

_ Zeynep, memnun oldum.

_ Ahmet bende, bende memnum oldum.

Zeynep gülümseyerek elini çektikten sonra başını Kerem'e çevirdi ve onun da kendisine baktığını görünce bakışlarından anlamadı pek bir şey. Kerem yeniden annesine ve babasına döndü yüzünde nadir görülen o gülümseme ile.