YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

19.BÖLÜM

Bir pazartesi gününden herkese merhaba arkadaşlar. Nasılsınız ? İyinisinizdir umarım. Hikayemizde değişecek yerler var arkadaşlar hep birlikte göreceğiz bu yüzden şimdiden bir spoiler veremiyorum♥
Sizleri çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

_ Ufuk toplantıya gireceğim şimdi. Ne kadar sürer bilmiyorum. Çıktıktan sonra haber bekle benden. Malların girişini ne yap ne et engelle. Sakın senin olduğunu anlamasınlar. Çok dikkat et.

_ Merak etmeyin efendim. Daha önce ki yoldan halledeceğim. Siz toplantıdan çıkana kadar bitmiş olur büyük bir ihtimalle.

" Kerem Ufukla konuştuktan sonra girdi toplantı odasına. Herkesle el sıkışıp oturdu koltuğuna. Yine soğuk buz gibi bir adam vardı karşılarında. "

_ Öncelikle hepiniz hoşgeldiniz....

" Kerem toplantının bitmesini istiyordu bir an önce. En son konuşma yapıldıktan imzalar atıldıktan sonra yüzünde yine zafer ifadesi vardı çünkü yine en iyi işlerden bir tanesini almıştı hemde çok fazla uğraşmadan. Başkalarına gitmiyorlardı ve bu Kerem'in gururunu yükseltiyordu. Görüştükten sonra dosyayı alıp odadan çıktı ve kendi odasına geçerken elindeki dosyayı Yasemin'in önüne bıraktı. "

_ Şaşırdık mı Yasemin?

_ Tabii ki yine hayır Kerem bey.

" Yasemin artık onun geliş şeklinden söyleyiş tarzından anlıyordu toplantının iyi geçtiğini işi aldığını. "

_ Dosyayı hazırla hemen bu iş çok önemli. Hazırladıktan sonra eve yolla evde çalışacağım.

_ Peki hemen başlıyorum.

" Kerem aynı ifade ile odasına girdi ve telefonubu alıp camın önüne geçti. "

_ Ne yaptın Ufuk?

_ Giriş engellendi efendim. Bilinmedik bir şekilde yerleri ihbar edilmiş. Polis basmış ve tutuklanmışlar.

_ Yaa, öyle mi olmuş? Kim ihbar etti acaba çok merak ettim şimdi? Tüh, çok da üzüldüm.

" Kerem'in yüzündeki ifade daha da yayılırken yağmurdan buğulanan cama yansıyordu. "

_ Öyle olmuş efendim. Dediğim gibi kimin yaptığı belli değil.

_ Tamam Ufuk. Ellerine sağlık. Onların içeriden çıkması araştırması bulması epey oyalar onları. Bak şimdi keyfim daha da yerime geldi. Ben bir şey olursa ararım seni. Sen eve geç bende geleceğim.

"Kerem'in bugün tüm neşesi üzerindeydi. Olaylar istediği gibi gelişiyordu hiç bir aksaklık yoktu. Şirketten çıkıp yağan yağmuru aldırmadan bindi arabaya. Eve vardığında kapı açıldı ve park edip Ufuğun yanından geçerken omzuna vurup geçti. İçeri girdiğinde bu sefer kapıyı Zeynep açmamıştı veya içeriden çocuk sesi gelmiyordu. O mükemmel kokular vardı ama kendileri yoktu. Montunu alan Nurgül'e döndü. "

_ Zeyneple Duygu nerdeler Nurgül?
_ En son odalarındaydılar efendim.

_ Tamam. Sen bir şeyler hazırla bana. Çalışacağım. Birde şirketten dosya yolladılar mı?

_ Evet efendim geldi çalışma odanızda.

"Başını sallayıp üst kata çıktı. Odasına girmeden Zeynep'in kapısını çaldı ama ses gelmeyince yavaşça aralayıp içeriye girdi. Sesszilik burada da mevcuttu çünkü Zeynep ve Duygu uyuyordu sarılarak. Kerem gülümseyerek biraz ilerledi ve yatağın üzerine oturup ikisine baktı. Eli Duygu'nun saçlarına gitti ve okşadı. Gözleri annesine kayınca eli emin olmasada yanağına koydu. Yüzündeki ifade dondu sadece. Elini oynatmadan geri çekti. Yapmamalıydı. Kolunu yatağa yaslayıp izledi onları bir süre. Çok benziyorlardı. Duygu'nun saçları kumral gibi olsada aynı Zeynep gibi kıvırcıktı. Kaşı gözü ağzı burnu aynı Zeynepdi. Yüzündeki gülümseme ile onları izlerken Duygu'nun gözlerini aralaması ile ona odaklandı. Sesini aralayıp öyle konuştu. "