HELLOOO sa kung sino mang nakaabot hanggang dito! Kung nababasa mo pa 'to, CONGRATULATIONS! It's either matiyaga kang tao, mahal mo yung author, o sadyang napakaganda talaga ng taste mo sa mga kwento. Charot. BWAHAHAHA.
What I mean to say is kung nababasa mo 'to, THANK YOU! Mahal na mahal ko kayoooo. Hehehe. At please, sa mga nagbabasa diyaan! Paramdam naman kayooo. Para alam ko kung kanino magdededicate. Hihihi. THAANKS! ALABYUU! GOD BLESS! :""">
***
“Okay, class. Magpapa-practical ako. Since this is a music class, malamang may kinalaman sa music ang ipapagawa ko sa inyo,” bungad ni ma’am.
Tss. Yan na naman si ma’am eh. Every year! -__-
Every year siyang nagpapa-practical sa music, arts, o kaya PE. Nakakaasar na nga ehh. Lagi nalang ganito! Tch.
Okay pa naman ako sa music at arts. Pero pagdating sa PE, tinatakasan ko nalang siya. Ano naman alam ko sa mga sports na yan? Tss.
“By pairs ito. At dahil mahal ko kayo, you may choose your own partner,” dagdag pa ni ma’am.
“YEEEAH!” sigaw ng buong klase.
O.o?
May biglang kumalabit sakin.
“Partner nalang tayo? (^_^)” sabi ni Zac.
“Kfine,” sabi ko. May choice ba ako? Eh wala namang ibang pwedeng piliin diba?
Buti sana kung nandito si Josiah. -__-
“YAAAY!ヽ(^。^)丿”
O_O Mygoodness. Si Zac ba yun?! TCH! Parang bata!
“Okay, since we’re talking about popular music, magprepresent kayo ng kahit anong popular music. It has to be something that the majority of the class knows. BUT! I want you to use your creativity and make it something new. You can change the genre, or maybe make a medley. Basta kailangan bago; your own version. Gets?” explain ni ma’am.
“Yes ma’am.”
“Alright. I’ll give you the rest of the time to prepare for your presentation.”
OHYEAH. Free time. Bwahahaha.
“Uy!”
(-___-) May epal sa buhay ko.
“Bakit?”
“A-Ahh... Ano kasi eh... Eh, wala akong alam sa music. Hehe. (^_^)\/” sabi ni Zac.
“Okaaay. So anong balak mong gawin?”
“Um... Magpractice? Hehehe.”
“Ok fine. Hiram lang ako ng gitara sa music room. Mag-isip ka na ng kanta.”
“OKAY! (^_^)”
Tch. Problema ba ng taong yun? Aish.
Ayun. Buti nalang bukas ‘tong music room. Pwede naman kasing humiram ng instruments anytime, kasi may logbook naman. At sobra-sobra ang tiwala ng mga teacher sa mga estudyante. Bwahahaha!
Hmm? Parang may tao?
O_O
“Josiah!”
Napatingin siya sakin. Gulat na gulat.
Pero dumaan lang siya sa harap ko, at lumabas na parang walang nangyari.
Langya ang sakit talaga.
Ilang inches lang ang pagitan namin kanina, pero nagawa niya parin akong hindi pansinin.
Paano niya nagagawa yun? Ang sakit dre.
Tch. Makaalis na nga lang dito! Lalo lang akong naaasar.
Kinuha ko na yung isang gitara, nagsulat sa logbook at bumalik na sa classroom.
“Oh, anyare sayo?” tanong ni Zac pagkaupo ko sa tabi niya.
“Wala ka na dun.”
“Tch. Sungit.”
“Tse. Ano, nakaisip ka na ng kanta?”
“Oo! (^__^)”
Ang saya mo. -__-
“Okay. Anong kanta?”
Lumapit ako para tignan yung papel na sinusulatan niya kanina. Pero bigla niyang tinago.
Eh?
“Mamaya na! Dalawa siya eh. Pinaghalo ko. Hehehe. Mamaya mo nalang tignan ‘pag tapos na. (^__^)”
“Osige. Gandahan mo ha!”
“Oo naman. (^__^) Mag-gita-gitara ka muna diyan.”
Okfine. Pagbigyan. Tutal sabi niya wala siyang alam sa music, baka ito lang maitulong niya. Kaya hinayaan ko nalang siya.
Naglaro-laro muna ako sa gitara habang hinihintay si Zac.
“Alright, class. See you next meeting,” biglang sabi ni ma’am.
Eh? Tapos na ang klase?
“Huy! Ano na? Ang tagal mo naman! -__- Tignan mo oh, umalis na si ma’am!” sabi ko kay Zac na nagsusulat parin.
“Eh! Patapos na ako!”
“Tch. Pinakuha-kuha mo pa ako ng gitara. (-__-)”
Nakita ko tuloy si Josiah. Nasaktan tuloy ulit ako.
“Mamayang uwian nalang tayo magpractice,” sabi ni Zac.
“E-Eh? Kailangan na ba nating magpractice?”
“Oo naman! Para matignan din natin kung ok ‘tong nagawa ko. (^__^)”
“Okay! Fine! Mamayang uwian! Tch,” sabi ko. Kung sabagay, wala din naman akong gagawin. “Oh, andiyan na si sir!”
Tinago ko muna yung gitara sa tabi ng upuan ko para makinig (kunwari) kay sir.
At sa wakas, ay dumating din ang uwian.
Dinala ako ni Zac sa may bleachers. Oo, ang parehong bleachers kung saan nagkaaminan kami ni Josiah.
‘Di ko maintindihan kung nananadya ba ‘tong si Zac o ano eh. ‘Pag ang iprepresent pa namin ay yung dinedicate na song sakin ni Josiah, papatayin ko na talaga ‘to.
Aish. Bakit ba dito pa?
Naaalala ko pa yung araw na yun. Nung inakala kong makikipag-“break” sakin si Josiah, pero yun pala, gusto na niyang maging totoo ang pagiging kami.
Miss ko na talaga siya.
“Oh, eto na yung ginawa ko. (^__^)” biglang sabi ni Zac, at saka inabot yung papel na hawak niya.
Let Me Get Over You Getting Over Me
Yun ang title.
“Pinaghalong Let Me Be The One at I’ll Never Getting Over You... Get Over... Never... Getting Over... Me.”
Eh?!
Ano daw?!
“Baka I’ll Never Get Over You Getting Over Me!” sigaw ko sakanya.
Gagawa na nga lang ng medley, mali pa yung title. -__-
Buti alam kong tugtugin ‘tong dalawang kanta.
“Osige, subukan natin ha,” sabi ko at saka tumugtog.
*play Let Me Get Over You by AJ Rafel and Yeng Constantino*
Somebody told me you were leavin’
I didn’t know
Somebody told me you’re unhappy
But it doesn’t show
Somebody told me that you don’t want me no more
So you’re walkin’ out the door
T-Teka. Parang nanlamig ang buong katawan ko habang kumakanta.
Nobody told me you’ve been cryin’
Every night
Nobody told me you’d been dyin’
But didn’t want to fight
Nobody told me that you fell out of love from me
So I’m settin’ you free
Para namang sinasaksak ‘tong puso ko.
Let me be the one to break it up
So you won’t have to make excuses
We don’t need to find a set up where
Someone wins and someone loses
We just have to say our love was true
But has now become a lie
So I’m tellin’ you I love you one last time
And goodbye
Bakit ba ganito ‘tong kantang ‘to? Aish. Nanlalamig talaga buong katawan ko.
I hear you’re taking the town again
Havin’ a good time
With all your good time friends
I don’t think that you think of me
You’re on your own now
Now I’m alone and free
Oo, mukha ngang ‘di na niya ako naiisip. At eto ako, nag-iisa.
I know that I should get on with my life
But a life lived without you could never be right
Dahil hindi ako makamove-on sa buhay ko kung wala siya.
As long as the stars shine down from the heaven
As long as the river runs to the sea
I’ll never get over you getting over me
Langya naman ‘to. Parang bala kung tumama. Tagos pa sa puso.
Oh, no matter what I do
It feels like a lifetime to live through
I can’t go on like this,
I need your touch
‘Cause you’re the only one
I’ve ever loved
Josiah... Ikaw lang ang minahal ko ng ganito.
Ang sakit.
Langhiya, ang sakit talaga. Paano niya ba nagawang makapag-move on?
Habang ako, hirap na hirap.
‘Di ko namalayang tumutulo na pala ang luha ko sa sobrang sakit. Umiiyak na naman ako.
Let me be the one to break it up
So you won’t have to make excuses
We don’t need to find a set up where
Someone wins and someone loses
We just have to say our love was true
But has now become a lie
So I’m tellin’ you I love you one last time
Basang-basa na ang mukha ko dahil sa mga luha ko
Pero wala akong pakialam.
Dahil sobrang sakit talaga.
Let me be the one to break it up
So you won’t have to make excuses
We don’t need to find a set up where
Someone wins and someone loses
We just have to say our love was true
But has now become a lie
So I’m tellin’ you I love you one last time
(I’ll never get over you)
So I’m tellin’ you I love you one last time
(I’ll never get over you)
And goodbye...
Is it really goodbye, Josiah?
Pinunasan ko ang mga luha ko. At naalala kong may kasama nga pala ako dito.
“Hayop ka, Zac. Sakit naman nitong ginawa mo. Ha-ha-ha,” sabi ko sakanya at pinilit na tumawa.
Pero wala eh. Lalo lang akong naiyak.
Ang sakit lang kasi talaga.
I’ll never get over him.
Pinapanood lang ako ni Zac, at hinahayaan nalang. Wala man siyang gawin o sabihin, nakikita ko yung lungkot sa mga mata niya.
“Kailangan mo ng yakap?” bigla niyang tanong, tapos binukas ang mga braso niya.
Yakap?
Siguro nga kailangan ko niyan ngayon.
Tumango ako at lumapit sakanya.
Unti-unti kong naramdaman ang mga braso niyang bumabalot sa akin.
At dahil dun, nakaramdam ako bigla ng pag-aalaga. Lalo lang tuloy akong naiyak.
“B-Bakit ganun, Zac?” tanong ko habang patuloy ang pag-iyak ko. “Minahal ko naman siya eh. Todo-todo pa ang pagmamahal ko sakanya. Pero bakit niya ako tinalikuran?!”
“Ni hindi manlang siya nagpaalam. Zac, sobrang sakit. Di ko ata makakayanan ang ganitong sakit.”
Ang tahimik. Hindi umiimik si Zac. Ang naririnig ko lang ay ang paghikbi ko.
Hindi ko na malaman kung anong gagawin ko.
Gusto kong takasan ang sakit na ‘to. Pero ‘di ko alam kung paano.
Gusto kong maging manhid. Kahit ngayon lang.
Kahit ngayon lang ako maging manhid.
Malaman ko lang kung pano ko ‘to malalagpasan.
“Maybe it’s time to move on,” biglang bulong ni Zac.
“I can’t move on. Hindi ko kaya,” agad kong sagot. “I’ll only move on... when he himself pushes me away.”