" အမေတို့က ရုတ်တရက်ကြီးမြို့ကိုတက်လာပြီတဲ့ ခဏနေရင်ရောက်မယ်ပြောတယ် "
ရှိုင်းက ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်မှရှုပ်ပွနေသည့်စာအုပ်တွေအား သေချာပြန်စီရင်း ခွန်းသန့်အားစကားလှည့်ပြော၏။
" ခင်ဗျားအဘွားကောပါတာလား "
" ဟုတ်တယ် အမေကလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်တုန်းက ငါ့နဲ့ပတ်သတ်ပြီးမကောင်းတဲ့အိမ်မက်,မက်လို့တဲ့လေ အဲ့တာနဲ့ငါ့ကိုစိတ်ပူလို့လာကြည့်တာ "
" ရှိုင်းဌေးက အိမ်ရဲ့အချစ်ခံလေးဖြစ်နေတာပဲ "
" လာပါဦး အချစ်ကလေးကိုလည်းပြန်လည်မျှ၀ေပေးချင်လို့ "
ရှိုင်းက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းရင်းခွန်းသန့်ရှိန်၀ါအား ပွေ့ဖက်ပေးဖို့လှမ်းခေါ်၏။ခွန်းသန့်ကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့်ရှိုင်းထံချဥ်းကပ်လာသည်။
" အမေတို့ရှေ့ကျရင် စကားကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောဦးနော် အမေကအပြောအဆိုမတတ်ပေမယ့် စိတ်ရင်းကောင်းပါတယ် "
ရှိုင်းက ခွန်းသန့်ရဲ့ပခုံးကိုအသည်းယားစွာဖြင့် ခပ်ဖွဖွကိုက်ရင်းသတိပေးစကားဆိုလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် ခွန်းသန့်က ပေကပ်ကပ်ဖြင့်မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေ၏။
" ခင်ဗျားအမေကို ကျုပ်တို့အကြောင်းဖွင့်မပြောသေးဘူးလား "
ခွန်းသန့်က မစောင့်ဆိုင်းနိုင်တော့သည့်ပုံစံဖြင့်ဂျစ်တိုက်လာတာမို့ ရှိုင်းက သက်ပြင်းချကာ ခွန်းသန့်ရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
" ဖွင့်ပြောဖို့ကနည်းနည်းစောအုံးမယ်ထင်တယ် ငါကတော့အရင်ဆုံးမင်းနဲ့ငါ့အမေနဲ့ကိုဒီထက်ပိုပြီးရင်းနှီးမှုရစေချင်တယ် ဒါကလည်းမင်းအပေါ်ကိုငါ့မိသားစုက ပိုပြီးချစ်ပေးနိုင်အောင်လို့ပါ "
" ခင်ဗျားရည်းစားက အဲ့လောက်တော့အထာနပ်ပါတယ် "
" အဲ့ခင်ဗျားတွေ ကျုပ်တွေနဲ့ သိပ်ကိုရင့်ထန်နေတာနော် အလုပ်အားတဲ့နေ့မှအချိုးပြင်ပေးဦးမယ် "
" ဒါဆိုမောင်လို့ခေါ်လေ အချိုးကပြင်စရာမလိုပဲတစ်ခါတည်းအပိုးကျိုးသွားမှာ "
" သိပ်တတ်နေတယ်ဟုတ်လား "
" လုပ်ပါဦး ထူးချင်လို့ "
ခွန်းသန့်က ပြုံးစိစိဖြင့်ရှိုင်းကိုစနောက်ကာ အစီအရီထပ်ထားသည့်စာအုပ်တွေအား ပြန်ဖွပစ်၏။
" ဘာလုပ်တာလဲ ငါသေချာစီထားတဲ့ဟာကို "
ရှိုင်းက စာအုပ်တွေကိုပြန်စီဖို့လုပ်တော့ ခွန်းသန့်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့်ပိတ်ရပ်ကာ ကွယ်ထား၏။
" ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါ "
" ဘာလဲကွာ "
" မင်းမရှုပ်နဲ့ "
" ဒါဆို kissပေး "
" ဘာkissမှမပေးဘူး "
ရှိုင်းက ခွန်းသန့်နဖူးအားလက်၀ါးဖြင့်ခပ်ဖွဖွရိုက်ရင်း ရှောင်ထွက်ဖို့ကြံ၏။သို့ပေမယ့် ခွန်းသန့်ကရှိုင်းရဲ့ခါးကိုလှမ်းဆွဲကာ တင်းကျပ်နေအောင်ပွေ့ဖက်ထား၏။ ရှိုင်းကခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်တာမို့ ခွန်းသန့်ကပို၍အသည်းယားတာဖြစ်သည်။
" ဆန်းရှိုင်း "
ခွန်းသန့်အသံက တိမ်၀င်သွားကာတစ်စုံတစ်ခုကိုပြောဖို့တွန့်ဆုတ်နေပုံရ၏။ ရှိုင်းက ခေါင်းကိုအသာညိတ်ပြရင်းခွန်းသန့်ရဲ့ပါးပြင်ကို ညင်သာစွာပွတ်ပေးသည်။ ထိုအပြုအမူကို ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါကသဘောကျတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
" ပြောလေ ငါနားထောင်ပေးဖို့အသင့်ရှိပါတယ် "
ရှိုင်းက ခွန်းသန့်ရဲ့ပခုံးကိုပြန်လည်ပွေ့ဖက်ကာ ပြုံးပြလိုက်တော့ခွန်းသန့်က ရှိုင်းရဲ့လက်ဖမိုးကိုဖိကပ်နမ်းလာသည်။
" အနာဂတ်မှာခင်ဗျားကျွန်တော့်ကို ဘယ်လောက်ထိချစ်ပေးနိုင်မလဲဆိုတာကြိုမသိနိုင်ပေမယ့် ခင်ဗျားနဲ့တော့မ၀ေးချင်ဘူး ကျွန်တော့်မှာခင်ဗျားပဲရှိတာ "
စနောက်မည်ဟုထင်ထားသော်လည်း ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါကအတည်ပေါက်ပြောလာတာမို့ ရှိုင်းကခပ်ကြောင်ကြောင်လေးနားထောင်နေမိသည်။
" အကယ်၍လေ....အကယ်၍ရွေးချယ်ရခက်တဲ့အခိုက်အတန့်တွေနဲ့ကြုံတွေ့ခဲ့ရင်တောင် ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုမစွန့်ခွာသွားပါဘူးဆိုတဲ့ကတိပေးနိုင်မလား "
" ငါကဘာလို့မင်းကိုစွန့်ခွာရမှာလဲ ငါကမင်းကိုအရင်စချစ်ခဲ့တဲ့သူပါခွန်းသန့်ရယ် အခုကောဘယ်အရာတွေကမင်းကိုဒီလိုအတွေးမျိုးတွေ၀င်တဲ့အထိ အနှောင့်အယှက်ပေးနေတာလဲ "
ရှိုင်းက ခွန်းသန့်မျက်၀န်းတွေအားစေ့စေ့ကြည့်ကာမေးလိုက်တော့ ခွန်းသန့်ကထိုအကြည့်တွေအားလွှဲရှောင်သွားသည်။
" ဆန်းရှိုင်းရဲ့အချစ်ကလေးမဖြစ်နိုင်တော့မယ့်နေ့ကို အကြောက်ဆုံးပဲ "
ခွန်းသန့်ကမျက်လွှာချကာ ငြိမ်သက်သွားတာမို့ရှိုင်းကပို၍ပူလောင်ရသည်။ ဘယ်အရာကများ ထိုအမျိုးသားရဲ့အတွေးတွေကို ၀င်ရောက်နှောင့်ယှက်နေပါသလဲ။ မကောင်းတဲ့ခံစားချက်တွေအား အချစ်ကလေးနဲ့ကင်း၀ေးစေချင်တာဖြစ်သည်။
" မောင် "
" ရှိတယ်ဗျ "
" ငါကအချစ်ကလေးကိုအများကြီးချစ်တယ်နော် "
" ကျွန်တော်လည်းခင်ဗျားကိုအများကြီးချစ်တယ်.....ကိုကို "
အသံတုံးတိဖြင့်ခေါ်ဆိုလိုက်သော ကိုကိုနာမ်စားအောက်၌ရှိုင်းမသိမသာပြုံးလိုက်မိ၏။ အချစ်ကလေးက စိတ်အလုံးစုံကိုပျော်ရွှင်စေပါရဲ့။
××××
" အမလေး မောလိုက်တာအေ ရေတစ်ခွက်ပေးစမ်းပါဦးရှိုင်းဌေးရယ် "
ဒေါ်စန်းဌေးက ရှိုင်းတိုက်ခန်းထဲစ၀င်သည်နှင့် တစ်ခုပြီးတစ်ခုတောင်းလာတာဖြစ်သည်။ ခွန်းသန့်ကတော့ ပေကပ်ကပ်ဖြင့်ဒေါ်စန်းဌေးအား မသိမသာအကဲခတ်၏။ သူ့တစ်ယောက်လုံးမြင်တာတောင် ဒေါ်စန်းဌေးကမသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာမို့ ပိုစိတ်တိုရသည်။
" အယ် မောင်ရှိန်၀ါလည်းရောက်နေတာလား အဘွားကမင်းကိုသတိတွေရနေတာကွယ် "
ဘွားကြူကဖော်ဖော်ရွေရွေဖြင့်နှုတ်ဆက်လာတာမို့ ခွန်းသန့်ကပြန်လည်ပြုံးပြကာခေါင်းညိတ်ပြသည်။
" ဟုတ်တယ်အဘွား ကျွန်တော်ကလည်းအဘွားကိုလွမ်းလို့လာတွေ့တာ "
" မောင်ရှိန်၀ါက ရှိုင်းဌေးအိမ်ကိုဒီလိုပဲမကြာခဏလာတတ်သလား "
ဒေါ်စန်းဌေးကစကားဖြတ်ပြောလာတာမို့ ခွန်းသန့်ကချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ရင်း ချေပစကားပြန်ပြောဖို့ပြင်ရသည်။ဒေါ်စန်းဌေးမေးပုံက သူ့အားမကြည်ဖြူသည့်ပုံစံပေါက်နေတာကြောင့် ခွန်းသန့်၏အရွဲ့တိုက်ချင်စိတ်တွေကလည်းထိန်းမရပေ။
" အခုတလောဒီရပ်ကွက်မှာ လူဆိုးသူခိုးတွေထကြွနေတယ်အန်တီ အဲ့တာကြောင့်ကျွန်တော်ကအန်တီ့သားဆီကို မကြာခဏလာလည်တာပါ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့တာ၀န်ကလည်းကျွန်တော့်မှာရှိတယ်လေ မတော်လို့အန်တီ့သားတစ်ခုခုဖြစ်ရင်အန်တီပဲရင်ကွဲရမှာမလား အန်တီရင်ကွဲရမယ့်အဖြစ်ကိုကျွန်တော်မကြည့်ရက်တာမို့ ဒီလိုမျိုးမကြာခဏလာကြည့်ပေးနေတာပါ အဓိက,ကတော့ အန်တီ့ကြောင့်ပါ အန်တီ့မျက်နှာကြောင့်အန်တီ့သားကိုစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ "
" အို...မောင်ရှိန်၀ါကစိတ်ထားကောင်းလိုက်တာ အဘွားမြေးကတော့မောင်ရှိန်၀ါလိုသူတော်ကောင်းလေးနဲ့တွေ့ရတာကံကောင်းတာပါပဲ "
ဘွားကြူကတော့သူ့ကိုကြည်ဖြူတာမို့ ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါကဟက်ဟက်ပက်ပက်ပြန်ရယ်ပြရင်း ဒေါ်စန်းဌေးအနားကိုကပ်သွား၏။
" ဒါနဲ့အန်တီ့ကိုတစ်ခုမေးရအုံးမယ် "
ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါက ဒေါ်စန်းဌေးထိုင်နေသည့်ထိုင်ခုံဘေးတွင်၀င်ထိုင်ရင်း တစ်စုံတစ်ခုအားစပ်စုချင်သည့်ပုံစံဖြင့် မျက်မှောင်တွေကိုကုတ်လိုက်၏။
" မေးလေ "
" တစ်မျိုးတော့မထင်ပါနဲ့ ဆန်းရှိုင်းစည်သူကအန်တီ့သားအရင်းလားဗျ "
" ဟယ် ငါ့သားမဟုတ်လို့ဘယ်သူ့သားဖြစ်ရမှာလဲ ငါနဲ့ကိုစည်သူဌေးနဲ့ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား "
" အန်တီပြောလို့သာယုံရတာပါ တကယ်တော့အန်တီ့မှာသားရှိမှန်းလုံး၀ယုံချင်တာမဟုတ်ဘူး "
" ဘာလို့တုန်း "
" ဘာလို့ဆို အန်တီ့ကိုကြည့်ရတာကလေးအမေနဲ့မတူပဲ အခုထိနုပျိုနေလို့လေ "
" အမလေးဟယ် "
ဒေါ်စန်းဌေးကကျေနပ်သွားသည့်ပုံစံဖြင့် ခွန်းသန့်လက်မောင်းကိုတဖြန်းဖြန်းရိုက်ကာ ရယ်နေ၏။ ဆန်းရှိင်းကတော့ စကားအလှတွေဖြင့်ချဥ်းကပ်နေသည့်အချစ်ကလေးရဲ့အပြောတွေကြောင့် ခေါင်းငုံ့ကာကြိတ်ပြုံးလိုက်သည်။
" အန်တီအရင်တစ်ခါထည့်ပေးလိုက်တဲ့ အုန်းထန်းလျက်နဲ့ကြာဇံမရွေးလည်းကျွန်တော်စားလိုက်ရပါတယ် ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့အရသာမတွေ့ဘူး "
" ဟယ် ဘာဖြစ်ရပြန်ပြီလဲမောင်ရှိန်၀ါရယ် "
" ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့အရသာတွေ့တာ အန်တီကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတဲ့ဟင်းတွေပဲရှိလို့လေ "
" အယ်တော့ "
ဘွားကြူနဲ့ဒေါ်စန်းဌေးက လူကြီးပီပီအသံကျယ်ကျယ်နဲ့အော်ရယ်ရင်း ပွဲကျနေ၏။ ခွန်းသန့်ကတော့ ဂုဏ်ယူနေသည့်အနေအထားဖြင့် ရှိုင်းအားလှမ်းကြည့်ကာမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ မှတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်၏။ ဒေါ်စန်းဌေးက အမြှောက်အလွန်ကြိုက်သည်ဟူ၍။
×××××
" ကယ်ကြပါဦး လူတစ်ယောက်ကျွန်တော့်နောက်ကိုလိုက်နေလို့ပါ "
ပတ်၀န်းကျင်ကိုအကူအညီတောင်းကာ ပြေးလွှားနေသော်လည်းလူမနေသည့်အရပ်ဖြစ်နေတာကြောင့် ထိုလူရဲ့အကူအညီတောင်းသံကအချည်းနှီးပင်။ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ သူ့နောက်လိုက်လာသည့်သူစိမ်းအမျိုးသားက ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။ ခြေဦးတည့်ရာပြေးလာတာမို့ ဘယ်ဆီဘယ်၀ယ်ရောက်နေမှန်းလည်းမသိပေ။ အချိန်အားဖြင့်မှောင်ရီပျိုးစဖြစ်နေပြီမို့ လွတ်လမ်းကိုသာလျှင်ည,မမှောင်ခင်ရှာမှဖြစ်တော့မည်။
တီ တီ
မျက်စိတဆုံး၌မြင်ရသည့် ကားမီးရောင်ကထိုလူအတွက်နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ပင်။ ထိုကားနှင့်သာလမ်းကြုံလိုက်သွားနိုင်လျှင် အသက်ဘေးမှလွတ်ကောင်းနိုင်ရဲ့။
" ဒီမှာလူရှိပါတယ် "
တစ်ဖက်ကားထဲမှကားမောင်းသမားမြင်ရအောင် လမ်းလည်ခေါင်၌သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ၀ေ့ရမ်းကာအချက်ပြလိုက်၏။ ကံကောင်းသည်ဟုဆိုရမည့်အတိုင်း တစ်ဖက်ကားကသူရှေ့တည့်တည့်ကိုစိုက်စိုက်မြိုက်မြိုက်မောင်းလာပေးသည်။ တုန်ယင်နေသည့်ခြေထောက်တွေက လမ်းဘေးတွင်ရပ်သွားသည့်ကားထံသို့တရှိန်ထိုးပြေးကာ အကူအညီတောင်းမိ၏။
" ကျွန်...ကျွန်တော့်ကိုလမ်းကြုံခေါ်သွားပေးလို့မလားခင်ဗျာ လူတစ်ယောက်ကကျွန်တော့်နောက်ကိုလိုက်နေလို့ပါ "
" ရပါတယ် တက်ပါ "
ကားမောင်းသမားထံမှခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် အေးစက်နေသည့်လက်တွေက ကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ကာချက်ချင်း၀င်လိုက်မိ၏။ ကားသမားက သူ့အားခေါင်းလှည့်ကြည့်ကာပြုံးပြသည်။ ကားထဲမှမီးရောင်ကြောင့် ထိုကားသမားရဲ့မျက်နှာကိုလည်းရှင်းလင်းစွာမြင်ရတာဖြစ်သည်။ ပြုံးလိုက်တိုင်းပေါ်လာသည့် ပါးချိုင့်တစ်ဖက်ကထိုလူနှင့်မလိုက်ဖက်တာမျိုးမဟုတ်။
" ဟိုရှေ့ရောက်ရင်ဘယ်ဘက်လမ်းကိုနည်းနည်းလောက်ကွေ့လိုက်ပါခင်ဗျ အဲ့နားလေးမှာတင်ကျွန်တော့်ကိုချပေးခဲ့လို့ရပါတယ် "
" ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့နာမည်က? "
" ကျွန်တော့်နာမည်က လင်းခန့်ပါ "
လမ်းချိုးအကွေ့၌ကားမောင်းသမားက ကားကိုထိုးရပ်ပေးသည်။ လင်းခန့်က၀မ်းသာအားရဖြင့်ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်း ကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်၏။ သို့ပေမယ့် တံခါးလော့ချထားတာမို့ ကားတံခါးကမပွင့်ပေ။ ဘေးနားကလူကိုလှမ်းကြည့်တော့ ဖိုင်တွဲတစ်ခုထဲမှဓာတ်ပုံအား သူ့မျက်နှာနှင့်ယှဥ်ကာတိုက်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။
အခြေအနေကထူးဆန်းတာမို့ လက်သီးကိုဆုပ်ရင်းအကဲခတ်လိုက်တော့ ထိုလူ့အနား၌ရွှံ့ပေနေသည့်ဓာတ်မီးတစ်လက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုအရာကြောင့်လင်းခန့်၏မျက်လုံးတွေက အဆမတန်ပြူးကျယ်သွားရ၏။ ထိုဓာတ်မီးက လွန်ခဲ့သောနာရီပိုင်းခန့်ကသူ့နောက်လိုက်လာသည့် သူစိမ်းအမျိုးသားထံတွင်တွေ့ခဲ့ရတာကြောင့်ဖြစ်သည်။ဂျာကင်အင်္ကျီ၀တ်ထားကာ ဦးထုပ်ဆောင်းထားတာမို့ထိုလူရဲ့မျက်နှာကိုသေချာမတွေ့ခဲ့ရပေ။ အကြောင်းအရာကိုဆက်စပ်ပြီးစဥ်းစားကြည့်ပါက သူ့နောက်လိုက်လာသည့်အမျိုးသားနှင့်ယခုကားမောင်းသမားက တစ်ယောက်တည်းသာဖြစ်လိမ့်မည်။
" ခင်ဗျားက.... "
" ဓာတ်ပုံထဲကလူနဲ့တော့တူသားပဲ ဒါဆိုရင်အခုကစပြီးမေးခွန်းလေးတွေစမေးကြမလား "
" ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ ဘာအကြောင်းကြောင့်ကျုပ်နောက်ကိုလိုက်နေတာလဲ "
လင်းခန့်ကကြောက်လန့်စွာဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင်မေးလိုက်တော့ တစ်ဖက်လူက ဂရုမစိုက်သည့်ပုံစံဖြင့်သားရေလက်အိတ်နှစ်ဖက်ကို တည်ငြိမ်စွာဖြင့်၀တ်ပြသည်။
" နောက်တစ်ခေါက်ပြန်တွေ့စရာအကြောင်းမရှိတော့ဘူးဆိုပေမယ့် ငါ့နာမည်ကအဲရိုး "
လင်းခန့်က အဲရိုးရဲ့ပခုံးကိုတွန်းကာ ကားတံခါးကိုအတင်းဆွဲဖွင့်တော့ အဲရိုးကလင်းခန့်လည်ပင်းကိုသူ့လက်မောင်းကြား၌ ဆွဲညှစ်ထားသည်။
" ခွန်အားသုံးရအောင်မလုပ်ချင်နဲ့ ဒီအတိုင်းငါမေးတာကိုပဲဖြေပေး "
အဲရိုးက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာပြောလာတာမို့ လင်းခန့်ကအတင်းရုန်းကန်မနေတော့ပဲငြိမ်သက်နေလိုက်၏။
" မြို့တော်၀န်နဲ့ပတ်သတ်တဲ့ အသံဖိုင်ကဘယ်မှာရှိနေလဲ "
" မြို့...မြို့တော်၀န်ကကျွန်တော့်ကိုသတ်ဖို့ ခင်ဗျားကိုလွှတ်လိုက်တာလား "
" ဘာလို့အပိုစကားတွေပြောနေတာလဲ ငါမေးတဲ့မေးခွန်းအတွက်အဖြေပဲလိုချင်တာလေ "
" အဲ့အသံဖိုင်က ကျွန်တော့်ဆီမှာမရှိတော့ပါဘူး "
" ဒါဆိုဘယ်သူ့ဆီမှာရှိနေလဲ "
" ကျွန်တော်လည်းသေချာမသိပါဘူး အဲ့အသံဖိုင်ကလွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်လောက်တည်းကပျောက်သွားတာပါ "
" ငါ့ကိုအတိအကျသေချာပြောပြ "
" တကယ်တော့အဲ့အသံဖိုင်က ဦးအောင်ထိုက်ဆီမှာရှိခဲ့တာပါ ဒါပေမယ့်သူတို့အချင်းချင်းစကားများရင်း အဲ့အသံဖိုင်ကပျောက်သွားတယ်ပြောတယ် ကျွန်တော်ကဒီအတိုင်းမြို့တော်၀န်ဆီကပိုက်ဆံလိုချင်လို့ခြိမ်းခြောက်ခဲ့ရုံပါ နောက်တစ်ခါလည်းအခုလိုမျိုးမလုပ်တော့ပါဘူး ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါ "
" အဲ့အသံဖိုင်ကပျောက်သွားတယ်ဆိုတော့ အဲ့နေ့ကဦးအောင်ထိုက်နဲ့အတူဘယ်သူတွေရှိခဲ့တာလဲ "
" ကျွန်တော်ကြားမိသလောက်တော့ အဲ့နေ့ကဦးအောင်ထိုက်နဲ့သူ့တပည့်၀ေယံတို့စကားများကြရင်းအဲ့အသံဖိုင်က ပျောက်သွားတယ်လို့သိရပါတယ် နောက်ပြီးသူတို့နဲ့အတူကောင်မလေးတစ်ယောက်လည်းရှိခဲ့တယ်လို့သိရပါတယ် ကောင်မလေးနာမည်တော့မသိပေမယ့် မသန်စွမ်းလေးပါ "
" မသန်စွမ်းလို့ပြောလိုက်တာလား "
" ဟုတ်ကဲ့ ကောင်မလေးကမသန်စွမ်းလေးပါ တွဲလို့ကူကျောင်းကပါပဲ "
လင်းခန့်ရဲ့စကားအဆုံး၌ အဲရိုးကသဘောပေါက်သွားသည့်ဟန်ပြုံးလိုက်မိ၏။ ထို့နောက်အသက်ရှုကျပ်အောင် သူ့လက်မောင်းဖြင့်ဖိကပ်ထားသည့်လင်းခန့်အား လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
" ငါသိချင်လောက်တဲ့အတိုင်းအတာထိပြောပြပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပဲ ဒီတစ်ခါတော့မင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်မယ် နောက်တစ်ခါမြို့တော်၀န်ကိုထပ်မဆက်သွယ်နဲ့ "
" ကျေး....ကျေးဇူးပါခင်ဗျာ နောက်တစ်ခါဘယ်တော့မှမဆက်သွယ်တော့ပါဘူး ကျွန်တော်နှုတ်ပိတ်ပြီးနေပါ့မယ် "
" သွားတော့ "
အဲရိုးရဲ့အမိန့်ရသည်နှင့် လင်းခန့်ကကားအပြင်သို့အမြန်ပြေးထွက်ကာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်လမ်းကြားထဲ၀င်သွား၏။ အဲရိုးက လင်းခန့်လမ်းလျှောက်လို့အဆင်ပြေအောင်ကားမီးထိုးပေးရင်း လေလိုင်းမှသီချင်းသံအားအသံကျယ်စွာဖွင့်လိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှစတော်ဘယ်ရီအရသာပီကေအား အရသာခံကာ၀ါးရင်း ပတ်၀န်းကျင်အားအကဲခတ်လိုက်၏။ လမ်းတစ်လျှောက်၌မှောင်မှဲနေပြီး လူနေသည့်ရပ်ကွက်ထဲရောက်ဖို့အတော်လေးလမ်းလျှောက်ရအုံးမှာဖြစ်မည်။ လမ်းကျဥ်း၏တစ်ဖက်၌ချုံပုတ်တွေကထူထဲစွာရှိနေပြီး လူအရပ်တစ်ရပ်စာလောက်ရှည်လျားနေတာဖြစ်သည်။
" အဟက် "
အဲရိုးက လေလိုင်းမှလာနေသည့်သီချင်းအားခပ်တိုးတိုးလိုက်ဆိုရင်း ကားကိုအရှိန်တင်ကာမောင်းပစ်၏။ ထို့နောက် လင်းခန့်ဆီသို့ဦးတည်ကာ တွန့်ဆုတ်ခြင်းမရှိပဲလင်းခန့်ကိုကားဖြင့် တစ်ဖက်ချုံပုတ်ထဲသို့ဆွဲပွတ်ပစ်သည်။ လင်းခန့်ကထိုချုံပုတ်ထဲပျောက်ကွယ်သွားမှသာ အဲရိုးကပါးစပ်ထဲမှပီကေအားကားအပြင်သို့ထွေးထုတ်ရင်း ဆက်မောင်းသွားသည်။
" ကောင်းကောင်းသွားတော့ ငှက်ကလေးရေ "
28.9.23
Grey
××××××
" အေမတို႔က ႐ုတ္တရက္ႀကီးၿမိဳ႕ကိုတက္လာၿပီတဲ့ ခဏေနရင္ေရာက္မယ္ေျပာတယ္ "
ရႈိင္းက ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွရႈပ္ပြေနသည့္စာအုပ္ေတြအား ေသခ်ာျပန္စီရင္း ခြန္းသန္႔အားစကားလွည့္ေျပာ၏။
" ခင္ဗ်ားအဘြားေကာပါတာလား "
" ဟုတ္တယ္ အေမကလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္တုန္းက ငါ့နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးမေကာင္းတဲ့အိမ္မက္,မက္လို႔တဲ့ေလ အဲ့တာနဲ႔ငါ့ကိုစိတ္ပူလို႔လာၾကည့္တာ "
" ရႈိင္းေဌးက အိမ္ရဲ႕အခ်စ္ခံေလးျဖစ္ေနတာပဲ "
" လာပါဦး အခ်စ္ကေလးကိုလည္းျပန္လည္မွ်၀ေေပးခ်င္လို႔ "
ရႈိင္းက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္းရင္းခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါအား ေပြ႕ဖက္ေပးဖို႔လွမ္းေခၚ၏။ခြန္းသန္႔ကလည္း အလိုက္သိစြာျဖင့္ရႈိင္းထံခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
" အေမတို႔ေရွ႕က်ရင္ စကားကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာဦးေနာ္ အေမကအေျပာအဆိုမတတ္ေပမယ့္ စိတ္ရင္းေကာင္းပါတယ္ "
ရႈိင္းက ခြန္းသန္႔ရဲ႕ပခုံးကိုအသည္းယားစြာျဖင့္ ခပ္ဖြဖြကိုက္ရင္းသတိေပးစကားဆိုလိုက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ခြန္းသန္႔က ေပကပ္ကပ္ျဖင့္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန၏။
" ခင္ဗ်ားအေမကို က်ဳပ္တို႔အေၾကာင္းဖြင့္မေျပာေသးဘူးလား "
ခြန္းသန္႔က မေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္ေတာ့သည့္ပုံစံျဖင့္ဂ်စ္တိုက္လာတာမို႔ ရႈိင္းက သက္ျပင္းခ်ကာ ခြန္းသန္႔ရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
" ဖြင့္ေျပာဖို႔ကနည္းနည္းေစာအုံးမယ္ထင္တယ္ ငါကေတာ့အရင္ဆုံးမင္းနဲ႔ငါ့အေမနဲ႔ကိုဒီထက္ပိုၿပီးရင္းႏွီးမႈရေစခ်င္တယ္ ဒါကလည္းမင္းအေပၚကိုငါ့မိသားစုက ပိုၿပီးခ်စ္ေပးႏိုင္ေအာင္လို႔ပါ "
" ခင္ဗ်ားရည္းစားက အဲ့ေလာက္ေတာ့အထာနပ္ပါတယ္ "
" အဲ့ခင္ဗ်ားေတြ က်ဳပ္ေတြနဲ႔ သိပ္ကိုရင့္ထန္ေနတာေနာ္ အလုပ္အားတဲ့ေန႔မွအခ်ိဳးျပင္ေပးဦးမယ္ "
" ဒါဆိုေမာင္လို႔ေခၚေလ အခ်ိဳးကျပင္စရာမလိုပဲတစ္ခါတည္းအပိုးက်ိဳးသြားမွာ "
" သိပ္တတ္ေနတယ္ဟုတ္လား "
" လုပ္ပါဦး ထူးခ်င္လို႔ "
ခြန္းသန္႔က ၿပဳံးစိစိျဖင့္ရႈိင္းကိုစေနာက္ကာ အစီအရီထပ္ထားသည့္စာအုပ္ေတြအား ျပန္ဖြပစ္၏။
" ဘာလုပ္တာလဲ ငါေသခ်ာစီထားတဲ့ဟာကို "
ရႈိင္းက စာအုပ္ေတြကိုျပန္စီဖို႔လုပ္ေတာ့ ခြန္းသန္႔ကသူ႔ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ပိတ္ရပ္ကာ ကြယ္ထား၏။
" ခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါ "
" ဘာလဲကြာ "
" မင္းမရႈပ္နဲ႔ "
" ဒါဆို kissေပး "
" ဘာkissမွမေပးဘူး "
ရႈိင္းက ခြန္းသန္႔နဖူးအားလက္၀ါးျဖင့္ခပ္ဖြဖြ႐ိုက္ရင္း ေရွာင္ထြက္ဖို႔ႀကံ၏။သို႔ေပမယ့္ ခြန္းသန္႔ကရႈိင္းရဲ႕ခါးကိုလွမ္းဆြဲကာ တင္းက်ပ္ေနေအာင္ေပြ႕ဖက္ထား၏။ ရႈိင္းကခႏၶာကိုယ္ျပည့္ျပည့္ေလးျဖစ္တာမို႔ ခြန္းသန္႔ကပို၍အသည္းယားတာျဖစ္သည္။
" ဆန္းရႈိင္း "
ခြန္းသန္႔အသံက တိမ္၀င္သြားကာတစ္စုံတစ္ခုကိုေျပာဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနပုံရ၏။ ရႈိင္းက ေခါင္းကိုအသာညိတ္ျပရင္းခြန္းသန္႔ရဲ႕ပါးျပင္ကို ညင္သာစြာပြတ္ေပးသည္။ ထိုအျပဳအမူကို ခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါကသေဘာက်တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
" ေျပာေလ ငါနားေထာင္ေပးဖို႔အသင့္ရွိပါတယ္ "
ရႈိင္းက ခြန္းသန္႔ရဲ႕ပခုံးကိုျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ကာ ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ခြန္းသန္႔က ရႈိင္းရဲ႕လက္ဖမိုးကိုဖိကပ္နမ္းလာသည္။
" အနာဂတ္မွာခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာႀကိဳမသိႏိုင္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတာ့မ၀ေးခ်င္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္မွာခင္ဗ်ားပဲရွိတာ "
စေနာက္မည္ဟုထင္ထားေသာ္လည္း ခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါကအတည္ေပါက္ေျပာလာတာမို႔ ရႈိင္းကခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနားေထာင္ေနမိသည္။
" အကယ္၍ေလ....အကယ္၍ေ႐ြးခ်ယ္ရခက္တဲ့အခိုက္အတန္႔ေတြနဲ႔ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုမစြန္႔ခြာသြားပါဘူးဆိုတဲ့ကတိေပးႏိုင္မလား "
" ငါကဘာလို႔မင္းကိုစြန္႔ခြာရမွာလဲ ငါကမင္းကိုအရင္စခ်စ္ခဲ့တဲ့သူပါခြန္းသန္႔ရယ္ အခုေကာဘယ္အရာေတြကမင္းကိုဒီလိုအေတြးမ်ိဳးေတြ၀င္တဲ့အထိ အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနတာလဲ "
ရႈိင္းက ခြန္းသန္႔မ်က္၀န္းေတြအားေစ့ေစ့ၾကည့္ကာေမးလိုက္ေတာ့ ခြန္းသန္႔ကထိုအၾကည့္ေတြအားလႊဲေရွာင္သြားသည္။
" ဆန္းရႈိင္းရဲ႕အခ်စ္ကေလးမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မယ့္ေန႔ကို အေၾကာက္ဆုံးပဲ "
ခြန္းသန္႔ကမ်က္လႊာခ်ကာ ၿငိမ္သက္သြားတာမို႔ရႈိင္းကပို၍ပူေလာင္ရသည္။ ဘယ္အရာကမ်ား ထိုအမ်ိဳးသားရဲ႕အေတြးေတြကို ၀င္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ေနပါသလဲ။ မေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြအား အခ်စ္ကေလးနဲ႔ကင္း၀ေးေစခ်င္တာျဖစ္သည္။
" ေမာင္ "
" ရွိတယ္ဗ် "
" ငါကအခ်စ္ကေလးကိုအမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္ေနာ္ "
" ကြၽန္ေတာ္လည္းခင္ဗ်ားကိုအမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္.....ကိုကို "
အသံတုံးတိျဖင့္ေခၚဆိုလိုက္ေသာ ကိုကိုနာမ္စားေအာက္၌ရႈိင္းမသိမသာၿပဳံးလိုက္မိ၏။ အခ်စ္ကေလးက စိတ္အလုံးစုံကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေစပါရဲ႕။
××××
" အမေလး ေမာလိုက္တာေအ ေရတစ္ခြက္ေပးစမ္းပါဦးရႈိင္းေဌးရယ္ "
ေဒၚစန္းေဌးက ရႈိင္းတိုက္ခန္းထဲစ၀င္သည္ႏွင့္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေတာင္းလာတာျဖစ္သည္။ ခြန္းသန္႔ကေတာ့ ေပကပ္ကပ္ျဖင့္ေဒၚစန္းေဌးအား မသိမသာအကဲခတ္၏။ သူ႔တစ္ေယာက္လုံးျမင္တာေတာင္ ေဒၚစန္းေဌးကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမို႔ ပိုစိတ္တိုရသည္။
" အယ္ ေမာင္ရွိန္၀ါလည္းေရာက္ေနတာလား အဘြားကမင္းကိုသတိေတြရေနတာကြယ္ "
ဘြားၾကဴကေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြျဖင့္ႏႈတ္ဆက္လာတာမို႔ ခြန္းသန္႔ကျပန္လည္ၿပဳံးျပကာေခါင္းညိတ္ျပသည္။
" ဟုတ္တယ္အဘြား ကြၽန္ေတာ္ကလည္းအဘြားကိုလြမ္းလို႔လာေတြ႕တာ "
" ေမာင္ရွိန္၀ါက ရႈိင္းေဌးအိမ္ကိုဒီလိုပဲမၾကာခဏလာတတ္သလား "
ေဒၚစန္းေဌးကစကားျဖတ္ေျပာလာတာမို႔ ခြန္းသန္႔ကေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္း ေခ်ပစကားျပန္ေျပာဖို႔ျပင္ရသည္။ေဒၚစန္းေဌးေမးပုံက သူ႔အားမၾကည္ျဖဴသည့္ပုံစံေပါက္ေနတာေၾကာင့္ ခြန္းသန္႔၏အ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္စိတ္ေတြကလည္းထိန္းမရေပ။
" အခုတေလာဒီရပ္ကြက္မွာ လူဆိုးသူခိုးေတြထႂကြေနတယ္အန္တီ အဲ့တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ကအန္တီ့သားဆီကို မၾကာခဏလာလည္တာပါ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔တာ၀န္ကလည္းကြၽန္ေတာ့္မွာရွိတယ္ေလ မေတာ္လို႔အန္တီ့သားတစ္ခုခုျဖစ္ရင္အန္တီပဲရင္ကြဲရမွာမလား အန္တီရင္ကြဲရမယ့္အျဖစ္ကိုကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ရက္တာမို႔ ဒီလိုမ်ိဳးမၾကာခဏလာၾကည့္ေပးေနတာပါ အဓိက,ကေတာ့ အန္တီ့ေၾကာင့္ပါ အန္တီ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္အန္တီ့သားကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာ "
" အို...ေမာင္ရွိန္၀ါကစိတ္ထားေကာင္းလိုက္တာ အဘြားေျမးကေတာ့ေမာင္ရွိန္၀ါလိုသူေတာ္ေကာင္းေလးနဲ႔ေတြ႕ရတာကံေကာင္းတာပါပဲ "
ဘြားၾကဴကေတာ့သူ႔ကိုၾကည္ျဖဴတာမို႔ ခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါကဟက္ဟက္ပက္ပက္ျပန္ရယ္ျပရင္း ေဒၚစန္းေဌးအနားကိုကပ္သြား၏။
" ဒါနဲ႔အန္တီ့ကိုတစ္ခုေမးရအုံးမယ္ "
ခြန္းသန္႔ရွိန္၀ါက ေဒၚစန္းေဌးထိုင္ေနသည့္ထိုင္ခုံေဘးတြင္၀င္ထိုင္ရင္း တစ္စုံတစ္ခုအားစပ္စုခ်င္သည့္ပုံစံျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ေတြကိုကုတ္လိုက္၏။
" ေမးေလ "
" တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္ပါနဲ႔ ဆန္းရႈိင္းစည္သူကအန္တီ့သားအရင္းလားဗ် "
" ဟယ္ ငါ့သားမဟုတ္လို႔ဘယ္သူ႔သားျဖစ္ရမွာလဲ ငါနဲ႔ကိုစည္သူေဌးနဲ႔ရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသား "
" အန္တီေျပာလို႔သာယုံရတာပါ တကယ္ေတာ့အန္တီ့မွာသားရွိမွန္းလုံး၀ယုံခ်င္တာမဟုတ္ဘူး "
" ဘာလို႔တုန္း "
" ဘာလို႔ဆို အန္တီ့ကိုၾကည့္ရတာကေလးအေမနဲ႔မတူပဲ အခုထိႏုပ်ိဳေနလို႔ေလ "
" အမေလးဟယ္ "
ေဒၚစန္းေဌးကေက်နပ္သြားသည့္ပုံစံျဖင့္ ခြန္းသန္႔လက္ေမာင္းကိုတျဖန္းျဖန္း႐ိုက္ကာ ရယ္ေန၏။ ဆန္းရွိင္းကေတာ့ စကားအလွေတြျဖင့္ခ်ဥ္းကပ္ေနသည့္အခ်စ္ကေလးရဲ႕အေျပာေတြေၾကာင့္ ေခါင္းငုံ႔ကာႀကိတ္ၿပဳံးလိုက္သည္။
" အန္တီအရင္တစ္ခါထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အုန္းထန္းလ်က္နဲ႔ၾကာဇံမေ႐ြးလည္းကြၽန္ေတာ္စားလိုက္ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႔အရသာမေတြ႕ဘူး "
" ဟယ္ ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲေမာင္ရွိန္၀ါရယ္ "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႔အရသာေတြ႕တာ အန္တီကိုယ္တိုင္ခ်က္ေကြၽးတဲ့ဟင္းေတြပဲရွိလို႔ေလ "
" အယ္ေတာ့ "
ဘြားၾကဴနဲ႔ေဒၚစန္းေဌးက လူႀကီးပီပီအသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ေအာ္ရယ္ရင္း ပြဲက်ေန၏။ ခြန္းသန္႔ကေတာ့ ဂုဏ္ယူေနသည့္အေနအထားျဖင့္ ရႈိင္းအားလွမ္းၾကည့္ကာမ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္၏။ ေဒၚစန္းေဌးက အေျမႇာက္အလြန္ႀကိဳက္သည္ဟူ၍။
×××××
" ကယ္ၾကပါဦး လူတစ္ေယာက္ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကိုလိုက္ေနလို႔ပါ "
ပတ္၀န္းက်င္ကိုအကူအညီေတာင္းကာ ေျပးလႊားေနေသာ္လည္းလူမေနသည့္အရပ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ထိုလူရဲ႕အကူအညီေတာင္းသံကအခ်ည္းႏွီးပင္။ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ေနာက္လိုက္လာသည့္သူစိမ္းအမ်ိဳးသားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ေျခဦးတည့္ရာေျပးလာတာမို႔ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ေနမွန္းလည္းမသိေပ။ အခ်ိန္အားျဖင့္ေမွာင္ရီပ်ိဳးစျဖစ္ေနၿပီမို႔ လြတ္လမ္းကိုသာလွ်င္ည,မေမွာင္ခင္ရွာမွျဖစ္ေတာ့မည္။
တီ တီ
မ်က္စိတဆုံး၌ျမင္ရသည့္ ကားမီးေရာင္ကထိုလူအတြက္ေနာက္ဆုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပင္။ ထိုကားႏွင့္သာလမ္းႀကဳံလိုက္သြားႏိုင္လွ်င္ အသက္ေဘးမွလြတ္ေကာင္းႏိုင္ရဲ႕။
" ဒီမွာလူရွိပါတယ္ "
တစ္ဖက္ကားထဲမွကားေမာင္းသမားျမင္ရေအာင္ လမ္းလည္ေခါင္၌သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၀ေ့ရမ္းကာအခ်က္ျပလိုက္၏။ ကံေကာင္းည္ဟုဆိုရမည့္အတိုင္း တစ္ဖက္ကားကသူေရွ႕တည့္တည့္ကိုစိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေမာင္းလာေပးသည္။ တုန္ယင္ေနသည့္ေျခေထာက္ေတြက လမ္းေဘးတြင္ရပ္သြားသည့္ကားထံသို႔တရွိန္ထိုးေျပးကာ အကူအညီေတာင္းမိ၏။
" ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလမ္းႀကဳံေခၚသြားေပးလို႔မလားခင္ဗ်ာ လူတစ္ေယာက္ကကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကိုလိုက္ေနလို႔ပါ "
" ရပါတယ္ တက္ပါ "
ကားေမာင္းသမားထံမွခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ေအးစက္ေနသည့္လက္ေတြက ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာခ်က္ခ်င္း၀င္လိုက္မိ၏။ ကားသမားက သူ႔အားေခါင္းလွည့္ၾကည့္ကာၿပဳံးျပသည္။ ကားထဲမွမီးေရာင္ေၾကာင့္ ထိုကားသမားရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလည္းရွင္းလင္းစြာျမင္ရတာျဖစ္သည္။ ၿပဳံးလိုက္တိုင္းေပၚလာသည့္ ပါးခ်ိဳင့္တစ္ဖက္ကထိုလူႏွင့္မလိုက္ဖက္တာမ်ိဳးမဟုတ္။
" ဟိုေရွ႕ေရာက္ရင္ဘယ္ဘက္လမ္းကိုနည္းနည္းေလာက္ေကြ႕လိုက္ပါခင္ဗ် အဲ့နားေလးမွာတင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်ေပးခဲ့လို႔ရပါတယ္ "
" ဟုတ္ပါၿပီ ဒါနဲ႔နာမည္က? "
" ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က လင္းခန္႔ပါ "
လမ္းခ်ိဳးအေကြ႕၌ကားေမာင္းသမားက ကားကိုထိုးရပ္ေပးသည္။ လင္းခန္႔က၀မ္းသာအားရျဖင့္ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္း ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္၏။ သို႔ေပမယ့္ တံခါးေလာ့ခ်ထားတာမို႔ ကားတံခါးကမပြင့္ေပ။ ေဘးနားကလူကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဖိုင္တြဲတစ္ခုထဲမွဓာတ္ပုံအား သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ယွဥ္ကာတိုက္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
အေျခအေနကထူးဆန္းတာမို႔ လက္သီးကိုဆုပ္ရင္းအကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ထိုလူ႔အနား၌႐ႊံ႕ေပေနသည့္ဓာတ္မီးတစ္လက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထိုအရာေၾကာင့္လင္းလန္႔၏မ်က္လုံးေတြက အဆမတန္ျပဴးက်ယ္သြားရ၏။ ထိုဓာတ္မီးက လြန္ခဲ့ေသာနာရီပိုင္းခန္႔ကသူ႔ေနာက္လိုက္လာသည့္ သူစိမ္းအမ်ိဳးသားထံတြင္ေတြ႕ခဲ့ရတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဂ်ာကင္အက်ႌ၀တ္ထားကာ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတာမို႔ထိုလူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာမေတြ႕ခဲ့ရေပ။ အေၾကာင္းအရာကိုဆက္စပ္ၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ပါက သူ႔ေနာက္လိုက္လာသည့္အမ်ိဳးသားႏွင့္ယခုကားသေမာင္းသမားက တစ္ေယာက္တည္းသာျဖစ္လိမ့္မည္။
" ခင္ဗ်ားက.... "
" ဓာတ္ပုံထဲကလူနဲ႔ေတာ့တူသားပဲ ဒါဆိုရင္အခုကစၿပီးေမးခြန္းေလးေတြစေမးၾကမလား "
" ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္က်ဳပ္ေနာက္ကိုလိုက္ေနတာလဲ "
လင္းခန္႔ကေၾကာက္လန္႔စြာျဖင့္ တုန္တုန္ယင္ယင္ေမးလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္လူက ဂ႐ုမစိုက္သည့္ပုံစံျဖင့္သားေရလက္အိတ္ႏွစ္ဖက္ကို တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္၀တ္ျပသည္။
" ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေတြ႕စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္ ငါ့နာမည္ကအဲ႐ိုး "
လင္းခန္႔က အဲ႐ိုးရဲ႕ပခုံးကိုတြန္းကာ ကားတံခါးကိုအတင္းဆြဲဖြင့္ေတာ့ အဲ႐ိုးကလင္းခန္႔လည္ပင္းကိုသူ႔လက္ေမာင္းၾကား၌ ဆြဲညႇစ္ထားသည္။
" ခြန္အားသုံးရေအာင္မလုပ္ခ်င္နဲ႔ ဒီအတိုင္းငါေမးတာကိုပဲေျဖေပး "
အဲ႐ိုးက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္သာေျပာလာတာမို႔ လင္းခန္႔ကအတင္း႐ုန္းကန္မေနေတာ့ပဲၿငိမ္သက္ေနလိုက္၏။
" ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အသံဖိုင္ကဘယ္မွာရွိေနလဲ "
" ၿမိဳ႕...ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္ဖို႔ ခင္ဗ်ားကိုလႊတ္လိုက္တာလား "
" ဘာလို႔အပိုစကားေတြေျပာေနတာလဲ ငါေမးတဲ့ေမးခြန္းအတြက္အေျဖပဲလိုခ်င္တာေလ "
" အဲ့အသံဖိုင္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာမရွိေတာ့ပါဘူး "
" ဒါဆိုဘယ္သူ႔ဆီမွာရွိေနလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္လည္းေသခ်ာမသိပါဘူး အဲ့အသံဖိုင္ကလြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ေလာက္တည္းကေပ်ာက္သြားတာပါ "
" ငါ့ကိုအတိအက်ေသခ်ာေျပာျပ "
" တကယ္ေတာ့အဲ့အသံဖိုင္က ဦးေအာင္ထိုက္ဆီမွာရွိခဲ့တာပါ ဒါေပမယ့္သူတို႔အခ်င္းခ်င္းစကားမ်ားရင္း အဲ့အသံဖိုင္ကေပ်ာက္သြားတယ္ေျပာတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကဒီအတိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ဆီကပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့႐ုံပါ ေနာက္တစ္ခါလည္းအခုလိုမ်ိဳးမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ "
" အဲ့အသံဖိုင္ကေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုေတာ့ အဲ့ေန႔ကဦးေအာင္ထိုက္နဲ႔အတူဘယ္သူေတြရွိခဲ့တာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ၾကားမိသေလာက္ေတာ့ အဲ့ေန႔ကဦးေအာင္ထိုက္နဲ႔သူ႔တပည့္၀ေယံတို႔စကားမ်ားၾကရင္းအဲ့အသံဖိုင္က ေပ်ာက္သြားတယ္လို႔သိရပါတယ္ ေနာက္ၿပီးသူတို႔နဲ႔အတူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္ ေကာင္မေလးနာမည္ေတာ့မသိေပမယ့္ မသန္စြမ္းေလးပါ "
" မသန္စြမ္းလို႔ေျပာလိုက္တာလား "
" ဟုတ္ကဲ့ ေကာင္မေလးကမသန္စြမ္းေလးပါ တြဲလို႔ကူေက်ာင္းကပါပဲ "
လင္းခန္႔ရဲ႕စကားအဆုံး၌ အဲ႐ိုးကသေဘာေပါက္သြားသည့္ဟန္ၿပဳံးလိုက္မိ၏။ ထို႔ေနာက္အသက္ရႈက်ပ္ေအာင္ သူ႔လက္ေမာင္းျဖင့္ဖိကပ္ထားသည့္လင္းခန္႔အား လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
" ငါသိခ်င္ေလာက္တဲ့အတိုင္းအတာထိေျပာျပေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပဲ ဒီတစ္ခါေတာ့မင္းကိုလႊတ္ေပးလိုက္မယ္ ေနာက္တစ္ခါၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကိုထပ္မဆက္သြယ္နဲ႔ "
" ေက်း....ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွမဆက္သြယ္ေတာ့ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ပိတ္ၿပီးေနပါ့မယ္ "
" သြားေတာ့ "
အဲ႐ိုးရဲ႕အမိန္႔ရသည္ႏွင့္ လင္းခန္႔ကကားအျပင္သို႔အျမန္ေျပးထြက္ကာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္လမ္းၾကားထဲ၀င္သြား၏။ အဲ႐ိုးက လင္းခန္႔လမ္းေလွ်ာက္လို႔အဆင္ေျပေအာင္ကားမီးထိုးေပးရင္း ေလလိုင္းမွသီခ်င္းသံအားအသံက်ယ္စြာဖြင့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွပီေကအား အရသာခံကာ၀ါးရင္း ပတ္၀န္းက်င္အားအကဲခတ္လိုက္၏။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ေမွာင္မွဲေနၿပီး လူေနသည့္ရပ္ကြက္ထဲေရာက္ဖို႔အေတာ္ေလးလမ္းေလွ်ာက္ရအုံးမွာျဖစ္မည္။ လမ္းက်ဥ္း၏တစ္ဖက္၌ခ်ဳံပုတ္ေတြကထူထဲစြာရွိေနၿပီး လူအရပ္တစ္ရပ္စာေလာက္ရွည္လ်ားေနတာျဖစ္သည္။
" အဟက္ "
အဲ႐ိုးက ေလလိုင္းမွလာေနသည့္သီခ်င္းအားခပ္တိုးတိုးလိုက္ဆိုရင္း ကားကိုအရွိန္တင္ကာေမာင္းပစ္၏။ ထို႔ေနာက္ လင္းခန္႔ဆီသို႔ဦးတည္ကာ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းမရွိပဲလင္းခန္႔ကိုကားျဖင့္ တစ္ဖက္ခ်ဳံပုတ္ထဲသို႔ဆြဲပြတ္ပစ္သည္။ လင္းခန္႔ကထိုခ်ဳံပုတ္ထဲေပ်ာက္ကြယ္သြားမွသာ အဲ႐ိုးကပါးစပ္ထဲမွပီေကအားကားအျပင္သို႔ေထြးထုတ္ရင္း ဆက္ေမာင္းသြားသည္။
" ေကာင္းေကာင္းသြားေတာ့ ငွက္ကေလးေရ "
××××××
28.9.23
Grey