Κάθομαι εδώ και λίγη ώρα και περιμένω να έρθει η Kayce, με τα ροφήματα ήδη επάνω στο τραπέζι ώστε να μην μας ενοχλήσει η σερβιτόρα καθώς θα μιλάμε. Της είχα στείλει κάτι λεπτά νωρίτερα μήνυμα ώστε να συναντηθούμε μετά την σχολή μου αλλά το έχω μετανιώσει. Κοιτάω συνέχεια γύρω μου ανήσυχη μήπως και τον δω να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μου όπως και την τελευταία φορά. Δεν έπρεπε να της πω να συναντηθούμε σε καφετέρια. Παίζω με την τύχη μου αυτήν την στιγμή. Αλλά ήταν γαμώτο το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Θυμάμαι που είχε αναφέρει ότι λίγα μέρη ξέρει από εδώ και μέσα σε αυτά ήταν και η καφετέρια που είχαμε συναντηθεί και την πρώτη φορά και ήταν και κοντά στην σχολή. Ακούω το καμπανάκι της πόρτας και κάτασπρη σχεδόν γυρνάω προς τα εκεί. Ανακουφισμένη βλέπω την Kayce και σηκώνω το χέρι μου ώστε να με δει. Θα της ήταν μάλλον δύσκολο να με δει αφού έχω κυλίσει ολόκληρη χαμηλα στην καρέκλα. Ανασηκώνομαι στην θέση μου την στιγμή που βγάζει το μπουφάν της ακουμπώντας το πίσω στην καρέκλα της και με κοιτάει ανήσυχα.
«Jessica, τι έγινε;» Με ρωτάει ενώ την στιγμή που πάει να αφήσει το κινητό στο τραπέζι, κάτι κάνει δεν κατάλαβα τι, της πέφτει το κινητό κάτω στο έδαφος. «Γαμώτο του!» Βρίζει μέσα από τα δόντια της και κάνει λίγο πιο πίσω την καρέκλα ώστε να σκύψει και να το φτάσει.
Μόλις το παίρνει, το πετάει απαλά επάνω στο τραπέζι και με καρφώνει με το βλέμμα της. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου μη ξέροντας πως να το πω. Ξεροκαταπίνω.
«Είναι εδώ.» Λέω με ένα ανέκφραστο ύφος και την βλέπω να κοκαλώνει πριν αρχίσει να γελάει νευρικά.
«Όχι, μου κάνεις πλάκα τώρα. Δηλαδή, ναι ήξερα ότι θα έρθει αλλά...» Λέει μη μπορώντας να το πιστέψει. «Δεν, δεν το περίμενα τόσο νωρίς.» Προσθέτει ψιθυριστά και περνάει τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά της ώστε να τα κάνει πίσω.
«Το ξέρω. Κι όμως, είναι εδώ. Τον είδα και με είδε μάλιστα κι αυτός.» Λέω ξερά και με κοιτάζει φοβισμένη.
«Όχι γαμώτο, όχι!» Ξεσπάει έντονα ενώ με το δεξί της χέρι κοπανάει το τραπέζι τραβώντας τα βλεμμάτων μερικών πελατών. «Πότε έγινε και που;» Ρωτάει έπειτα και σφίγγω το σαγόνι μου.
«Προχθές. Όταν βγήκα το Σάββατο με τα κορίτσια ώστε να πάμε σε κλαμπ.» Της απαντάω και με κοιτάει άφωνη.
«Και γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα;! Μία μέρα μεσολάβησε!» Μου λέει νευριασμένη και συγχυσμένη κάνοντας με να νευριάσω και εγώ.
«Τι γιατί ρε Kayce;! Είχα τα δικά μου να με απασχολούν! Νομίζεις ότι είχα το μυαλό να κάθομαι και να σου στέλνω μήνυμα για τον γαμημένο τον αδερφό σου;!» Την ρωτάω και εγώ επίσης νευριασμένη.
Αυτή ανοίγει το στόμα της για να πει κάτι αλλά στην τελική το κλείνει μετανιωμένη ενώ σφίγγει το σαγόνι της.
«Δεν είναι αδερφός μου.» Γρυλίζει με απέχθεια γι' αυτόν μέσα από τα δόντια της. «Καλά, ναι, έχεις δίκιο. Απλά... πφφ. Δεν θέλω να σε αφήσω να το περάσεις πάλι μόνη σου. Γαμώτο, δεν θα το αντέξω.» Προσθέτει έπειτα σιγανά και κοιτάει κάτω.
Παίρνει στο χέρι της το καλαμάκι και ξεκινάει να απασχολείται με αυτό. Παίρνω μία ανάσα και βρέχω τα χείλη μου με την γλώσσα μου.
«Τέλος πάντων, δεν θέλω να τσακωθούμε τώρα γι' αυτό. Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Οι γονείς μου, μαζί με τον Daniel και την Lily, έχουν τρελαθεί από το άγχος και τα νεύρα. Από την μία μεριά είναι εκείνοι και από την άλλη αυτός και στην μέση εγώ. Και δεν ξέρω πραγματικά τι πρέπει να κάνω!» Ξεσπάω και κλείνω το πρόσωπό μου μέσα στα χέρια μου.
Παρατηρώ μερικούς από τα δίπλα τραπέζια να γυρνάνε και να με κοιτάνε περίεργα λόγω της άγνωστης, προς αυτούς, γλώσσα. Η Kayce σηκώνεται γρήγορα από την θέση της και κάθεται δίπλα μου. Με παίρνει μία πλάγια αγκαλιά την στιγμή που νιώθω ένα καυτό υγρό να κυλάει κατά μήκος του δεξιού μου μάγουλου. Εγώ εμποδίζω να συνεχίσει την διαδρομή του και εισπνέω μία μεγάλη ανάσα.
«Συγγνώμη. Έλα ηρέμησε τώρα και κάτσε να βρούμε μία λύση.» Μου λέει σιγανά και της γνέφω απλά.
Κοιτάω προς την πόρτα και στις μεγάλες τζαμαρίες. Τίποτα. Δεν ξέρω αν είναι πιο πολύ ανησυχητικό και αγχωτικό το τίποτα ή η αναμονή...
«Λοιπόν, θες να... τον βρω εγώ και να... προσπαθήσω να μάθω τι θέλει και που μένει;» Με ρωτάει διστακτικά και γυρνάω να την κοιτάξω απότομα.
«Όχι! Δεν θέλω να έρθεις σε επαφή μαζί του!» Της λέω έντονα με την αβεβαιότητα να καταβάλει τεράστιες προσπάθειες ώστε να μην γίνει εμφανή στην φωνή μου.
«Jessica, σκέψου το λίγο και μην το αρνείσαι! Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι ξέρει ότι βρίσκομαι εδώ! Σιγά μην σκέφτηκε ότι το εισιτήριο του απλά έπαιξε μαζί του κρυφτό μετά την συνάντηση που είχα τότε μαζί του!» Συνεχίζει με το μη καταπληκτικό σχέδιο της και εγώ κουνάω έντονα αρνητικά το κεφάλι μου.
«Όχι, όχι και όχι!» Αρνούμαι κατηγορηματικά και εκείνη ξεφυσάει δυνατά.
«Άκουσε με. Τον ξέρω καλά. Αν μάθει ότι τον ψάχνω, θα με βρει πρώτος αυτός ώστε να μάθει έμμεσα ή άμεσα που βρίσκεσαι. Εγώ μπορώ να τον κοροϊδέψω και αν συνεννοηθούμε καλά με τους γονείς σου πιθανόν κάτι μπορούμε να κάνουμε!» Μου εξηγεί και ξεροκαταπίνω με όλα αυτά που λέει.
«Kayce, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Δεν έχουμε τίποτα εναντίον του! Μόνο περιοριστικά μέτρα ίσως να μπορούμε αν εξηγήσουμε στην αστυνομία την κατάσταση αλλά κι αυτό χλωμό το βλέπω! Δεν καταλαβαίνεις; Είμαστε παγιδευμένοι! Δεν με έχει πλησιάσει ώστε να μπορούμε να κάνουμε κάτι!» Της το εξηγώ από την δική μου την μεριά και την βλέπω να κατεβαίνουν λίγο οι ώμοι της πριν την δω να τσιτώνεται και να κοιτάζει αλλού ενοχλημένη.
«Σκατά!» Λέει θυμωμένη και σταυρώνει τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπό της πριν ακουμπήσει εκεί το σαγόνι της.
Μένουμε για λίγο σιωπηλές χωρίς να λέμε κάτι έχοντας μόνο τα μυαλά μας να δουλεύουν σε γρήγορο ρυθμό.
«Λοιπόν, αρχικά θα κάνουμε μία κουβέντα με τους γονείς σου σχετικά με αυτό που πρότεινα και σίγουρα θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να κάνεις περιοριστικά μέτρα. Δηλαδή, τι φάση; Αστυνομικοί είναι οι δικοί σου και σε αξιότιμες θέσεις κιόλας!» Μου λέει και μένω για λίγο ακίνητη πριν γνέψω.
Δεν είναι ότι δεν θέλω να εφαρμόσουμε το σχέδιο της ή ότι φοβάμαι για την ασφάλεια της — αν και όντως φοβάμαι λίγο και γι' αυτήν, δεν μπορώ να ξέρω τι τρέχει με το μυαλό του — απλά... ένα μικρό μέρος του εαυτού μου φοβάται. Φοβάται μη δω την Kayce ξαφνικά εναντίον μου. Είδα πολλές φορές άτομα που πίστευα ότι με αγαπάνε να πηγαίνουν απέναντι μου και να με κοροϊδεύουν, πρώτος και καλύτερος ο Zac...
~ Αργότερα το απόγευμα ~
«Δεν ξέρω Jessica. Το θέμα είναι πολύ λεπτό. Αυτή η ιστορία έχει παρατραβήξει. Δεν καταλαβαίνω για ποιον γαμημένο λόγο δεν κάθεται στα αυγά του και δεν μένει μακρυά σου! Τι θέλει πια αυτό το καθίκι;!» Προσπαθεί να παραμείνει ήρεμος ο μπαμπάς αλλά δεν τα καταφέρνει φωνάζοντας έτσι στο τέλος.
Η μαμά του πιάνει το χέρι ενώ το βλέμμα της είναι κατεβασμένο κάτω και κοιτάει ανέκφραστη το πάτωμα.
«Γιατί θέλει εκδίκηση προφανώς! Τον βάλαμε φυλακή και έχασε κάποια χρόνια από την ζωή του. Γελοιοποιήθηκε όταν μαθεύτηκε τι έκανε και ότι τον έβαλαν μέσα οι ίδιοι του οι γονείς!» Λέει με αηδία ο Daniel καθώς σηκώνεται από το έδαφος και με πλησιάζει.
Εγώ δεν έχω γυρίσει καθόλου να τους κοιτάξω και απλά παρακολουθώ την βροχή να χτυπάει το παράθυρο με δύναμη. Νιώθω το χέρι του να ακουμπάει απαλά το γόνατό μου και συμμαζεύω ένα αδύναμο δάκρυ που είχε ξεφύγει.
«Jessica;» Ακούω την απαλή φωνή του και χαμηλώνω το κεφάλι μου προς τα κάτω ώστε να τον δω να έχει γονατίσει, ακριβώς μπροστά μου, και να με κοιτάει.
Του χαρίζω ένα μικρό χαμόγελο.
«Είμαι εντάξει.» Του λέω σιγανά χωρίς να πιστεύω ούτε εγώ η ίδια αυτά που λέω. «Τι θα κάνουμε λοιπόν;» Ρωτάω και ξεκινώ να χαϊδεύω το κεφάλι της Lily, η οποία έχει ξαπλώσει ολόκληρη στον καναπέ και χρησιμοποιεί τα πόδια μου για μαξιλάρι.
Η Lily δεν έχει βγάλει άχνα εδώ και ώρα. Το μόνο που κάνει είναι να βγάζει κάτι ενοχλημένους ήχους στην αναφορά εκείνου και που και που να σηκώνει απαλά το κεφάλι της ώστε να με κοιτάξει και να μου φιλήσει το χέρι απαλά.
«Θα εξηγήσουμε για αρχή στην αστυνομία την κατάσταση και βλέπουμε. Αναγκαστικά θα περιμένουμε κίνησή του. Έχουμε δεμένα τα χέρια αυτή την στιγμή.» Απαντάει απογοητευμένος ο μπαμπάς μετά από μερικά λεπτά σιωπής και δαγκώνω το κάτω χείλος μου καθώς στρέφω το βλέμμα μου στο παράθυρο.
Δεν είναι ότι δεν το ήξερα αλλά το να το ακούω από τον μπαμπά, τότε ναι, αυτό είναι αγχωτικό.
«Αυτό που πρότεινε η Kayce;» Ρωτάω προσπαθώντας να έχω μία σταθερή φωνή.
«Δεν ξέρω γλυκιά μου. Μου φαίνεται πολύ διακινδυνευμένο. Μετά απ' ότι έκαναν οι γονείς του δεν θέλω να την μπλέξουμε. Είδες που είχε μπλέξει ο Zac όταν τον βάζαμε στην φυλακή. Από διακινήσεις ναρκωτικών μέχρι και σε συμμορίες ήταν μπλεγμένος! Αν δεν έκανε ότι έκανε δεν θα τα μαθαίναμε ποτέ όλα αυτά γιατί φαινόταν πολύ αξιόλογο άτομο για να κάνει κάτι τέτοιο!» Απαντάει αυτή την φορά η μαμά και κλικάρει εκνευρισμένη την γλώσσα της.
Όντως...
Εγώ δεν απαντάω κάτι και απλά κουνάω αόριστα το κεφάλι μου. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Και γρήγορα...
*************************
⭐️Hi Little Stars⭐️
Τι κάνετε;;❤️
Ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό κεφάλαιο ♥️
-Kisses💋💋