(Multimedya: Aslı)
ASLI ÇEVİK
Ertesi sabah uyandığımda odada sadece Metehan vardı. ''Neredeler?'' diye sordum Metehan'a. ''İşleri olduğu için gittiler. Sana da çok geçmiş olsun dediler.'' dedi. Aklıma gelen şeyle Metehan'a sordum. ''Senin ve onların nasıl haberi oldu ve onlar neden o kadar süre benim için hastanede kaldılar?'' dedim.
''Evde oturuyorken sen aradın. Cevapladıktan sonra sen olmadığını anladım. Telefondaki kadın senin trafik kazası geçirdiğini söyledi ve son aramada ben olduğum için beni arayıp hastanenin adını söyleyip kapattı. Bende hemen hastaneye geldim. Sonra ııı-- şey oldu, biz Demir ile birbirimize numaralarımızı vermiştik. O da ne yapıyorsun demek için aramıştı herhalde. Bende hastanedeyim Aslı trafik kazası geçirdi deyince onlarda toplanıp gelmişler. Onlar geldikten sonra senin ailenin gelemeyeceğini işleri olduğunu söyledim. Onlarda o zaman Aslı yalnız kalmasın belki çıktıktan sonra bir şeye ihtiyacı olur diye kaldılar.'' dedi anladığımı belirtircesine kafamı salladım. Ama aklıma yatmayan bazı şeyler vardı. Hem ben iki gün boyunca uyudum. Neden bu kadar uzun süre hiç tanımadıkları bir kızı beklesinler ki.
Zaten sabah kalktığımda hala dün gece gerçekten duyup duymadığıma emin olmadığım sözler dönüyordu. ''Metehan ben ne zaman çıkacağım?'' ''Doktor bugün kontrollerinden sonra bir sıkıntı çıkmazsa çıkabileceğini söyledi.'' dedi. Zaten nedense Metehan'da sanki benden bir şey saklıyormuş gibi bir hava var. Neyse yakında çıkar kokusu.
Şuanda hastaneden çıkmış Mete'nin evine doğru gidiyoruz. Eve varınca direk beni içerdeki koltuğa uzattı. Hayır yani sanki kendi ayaklarım yok. Yürümeyi unuttum lan.
''Metehan biz birimizden asla bir şey saklamayız değil mi?'' diye sordum çünkü eğer gözlerini kaçırıp cevap verirse kesin yalan söylüyordur. Bu onun bir tür yalan söyleme mekanizması gibiydi ne zaman yalan söylese böyle yapardı.
''Yoo niye bir şey saklayalım ki, saklanacak bir şey mi var?'' dedi gözlerini kaçırarak. Aha şimdi yaktım çıranı Mete.''Yoo sadece merak ettim.'' dedim bende onu taklit ederek. Ama sorun şu ki Mete benden ne saklıyor?
Aradan yaklaşık 3-4 saat geçtikten sonra kapı çalınca Mete'ye döndüm. ''Birini mi bekliyorsun?'' dedim. ''Hayır.'' dedi o da. Kapıya gidip açtı ve içeri gelenlerle minik çaplı bir şok geçirdim.
AYAZ ATABEYLİ
''Abi şimdi sen diyorsun ki bana dedi ki 1 hafta sonra benim için yabancıdan bir farkınız kalmayacak.'' dedim. Abim biz uyuduktan sonra Aslı'yla olan konuşmalarını anlatıyordu. Ben aslında onun haklı olduğunu düşünüyorum çünkü daha bizim kardeşimiz olduğunu bilmeden kucağımıza atlamasını, gitmeyin demesini bekleyemezdik. Gerçi öğrendikten sonrada yapacağı muamma ama.
''Bence geç bile kaldık artık öğrenmeli. Hem babamda zarfı gönderen adamları bulamadı. Gidip her şeyi anlatalım.'' dedi Araz abim. Annemde ''Evet ben artık kızıma doya doya sarılmak, öpüp koklamak istiyorum. '' dedi ağlamaklı bir sesle. Bende onlara katıldığımı belirtircesine konuştum. ''Evet bence de çok uzadı bu iş.'' dedim.
''Tamam.'' dedi babam ve devam etti. ''Hadi kalkın gidiyoruz.'' dedi. Babam ne yani hemen şimdi mi? ''Demediniz mi yeter artık. O zaman bende zaten kızımı yanımda istediğime göre hadi bakalım.'' dedi ve kapıya doğru ilerlemeye başladı.
Babamın peşinden ilk giden çığlık ata ata giden Demir oldu. ''Allah sonunda be. Kardeşimi almaya gidiyoruz.'' dedi onun bu haline güldüm ama yine de içimde bir yerlerde ya bizi istemezse diye bir şüphe var. Hayır canım biz onun ailesiyiz ve o bizi ister sonuçta kim ailesini istemez ki.
Hepimiz heyecanla arabalara doluşmuş, Mete'nin evine doğru gidiyorduk. Dün Aslı uyuduktan sonra Kaan abim apar topar bizi eve getirdi. Aslında haklıydı zaten o kadar süre orada kalmamız zaten şüphe çekiciydi ama hiç birimiz Aslı'yı bırakmak istememiştik. Ama Kaan abim artık şüphe çekeceğini söyleyince bizde mecburen gelmiştik eve. Zaten şu Mete'ye de ayrı bir kıl oluyorum ya da kıskanıyorum bilmiyorum ama Aslı'nın onda kalacağını duyunca bir an gidip Aslı'nın kolundan tutup evimize getirmek istemiştim ama bunu yapmak ne kadar mantıklıydı orası tartışılır.
Sonunda araba durunca hepimiz arabadan indik. Artık hepimize bariz heyecan ve korku yayılmıştı. Güzelim sonunda geliyoruz. Kavuşuyoruz. Hep beraber Mete'nin evine doğru çıkmaya başlamıştık. Mete'nin evinin kapısına gelince herkesin nefesini tuttuğunu fark ettim. Kimse kapıyı çalmak için bir hareket yapmayınca bir adım öne çıkıp kapıyı çaldım. Yaklaşan adım sesleriyle iyiden iyiye gerildim. Kapı açılınca Metehan ilk şaşırmıştı ama sonra ne için geldiğimizi anlamış gibi kenara çekildi. Hepimiz salona geçince Aslı ilk şaşırdı ama hemen kendini toparlayıp gülümsedi. ''Hoş geldiniz.'' dedi. Acaba bu kız kendinin ne kadar güzel güldüğünün farkında mıydı? Aklıma başkalarının da bu gülümsemeyi gördüğü gelince sinirlendiğimi hissettim.
Herkes oturmuş sessizlik içinde birazdan olacakları bekliyordu. Sonunda babam konuşunca Aslı gözlerini babama çevirdi.
''İlk olarak birazdan anlatacaklarımdan sonra belki çok sinirleneceksin, kırılacaksın, üzüleceksin ama senden tek istediğim sonuna kadar dinle.'' Aslı hiçbir şey anlamadığı için boş boş bakıyordu. Acaba birazdan tüm hayatının bir yalandan ibaret olduğu anladığında da böyle bakabilecek miydi? Babam derin bir nefes alıp konuşmaya devam etti.
''Bundan 17 sene önce biz son çocuğumuzu bekliyorduk ama bir farkla çünkü bu sefer doğacak çocuğumuz bir kız olacaktı. Yalnızca ben değil koca bir Atabeyli ailesi doğacak ilk kız Atabeyli'yi bekliyordu. Sonunda beklenen o gün geldi. Benim ve abilerinin güzeli sonunda aramıza gelmişti. Ama bizim mutluluğumuzu ve benle eşimin aşkını kıskanan bir kişi bizden intikam almak için daha doğduğu ilk gece kaçırmıştı onu. 4 sene boyunca en ufak bir umudun peşinden gidiyordum. Sonra bir haber geldi kızın öldü diye. Gidip belki 10 defa test yaptırdım ama sonuç hep aynıydı o benim kızımdı. Ben ona daha dokunmaya kıyamazken o ölmüştü. Yıllarca kendimi suçladım. Ama sonra bir mektup geldi bize tüm bunları yaşatan kişiden. Kızın yaşıyor tüm bilgileri Kaan verdim diye. Biz ilk inanmak istemedik ama sonra bir umut araştırdık. DNA testleri yaptırdık sonuç olumluydu. Bu kız benim kızımdı ve yaşıyordu. İlk gidip anlatmaya korktum uzaktan gizliden gizliye izledim, sonra çocuklarım dayanamayıp kızımın hayatına girdiler ama artık dayanamadık çünkü kızımın bizi bir yabancı olarak görmesi çok ağırdı ve artık her şeyi öğrenme vakti gelmişti. Sen benim kızımsın Aslı. Biliyorum geçen yılları geri alamam ama yaralarımızı beraber sarıp, senle uzun bir gelecek yaşamak istiyoruz. Lütfen bizi affet.'' diyerek sözlerini tamamladı.
Etrafa göz gezdirdiğimde annem hıçkırarak ağlıyordu. Abilerim ve Demir sessizce Aslı'dan cevap bekliyordu. Babamsa gözünden akmak isteyen yaşlarla savaş veriyordu. Aslı ise dağılmış duruyordu ama çıkıp da bağırıp çağırmıyordu ya da hesap sormuyordu. Sadece sessizce ağlıyordu. Bu görüntü canımı acıtıyordu ama o beklenmedik bir şey yapıp gidip anneme sarıldı. Artık ikisi de birbirine sarılarak ağlıyorlardı.
Sonunda sakinleştiklerinde annem ''Özür dilerim kızım. İstemezdik böyle olmasını ama oldu işte. Lütfen bizi affet çünkü bu hikayede yanan hepimizdik.'' dedi Aslı bir şey söylemedi. Sonra ayağa kalktı ve başka bir odaya doğru ilerledi. Biz tam peşinden gidecekken Metehan bizi durdurup ''Bırakın biraz kendini toplasın. Yaşadıklarını hazmetsin.'' dedi. ''Ya kendine zarar verirse.'' dedim. ''O kendine zarar verecek kadar güçsüz bir kız değil.'' dedi. Haklıydı. Susup oturduk yerimize.
''Hadi gidelim hem Aslı yalnız kalıp düşünsün ne yapacağını. Ama Metehan ona ilet en kısa zamanda aynı evin çatısı altında olacağız.'' dedi babam. Gitmek istemiyordum ama başka çarem yoktu.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Evet yeni bölümle karşınızdayım. Sonunda Aslı gerçekleri öğrendi. Ne diyorsunuz, ne yapacak sizce?
Geçenlerde bir yorum okudum kitabımın, bir okuyucum kitapta Aslı'nın gözlerden duygu okuduğuna dair bir şeyler söylemişti. Bende bu duruma açıklık getirmek isterim, benim gözlere çöken hüzün ve kıskançlık derken kastettiğim şey yüz ifadeleri. Yani nasıl ki sen karşında olan bir insanın yüz ifadesinden hangi duyguda olduğunu çıkara biliyorsan bu da öyle bir şey. Orada kendimi tam ifade edemedimse kusura bakmayın.
Ve son olarak hayalet okuyucularıma sesleniyorum, lütfen oy verip yorum yapın.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Günümü aydınlatan ve değer katan, tüm okuyucularıma iyi mutlu sağlıklı günler dilerim.