The Man Behind The Mask( Completed)

CHAPTER 45

Bumalik na kami sa opisina namin after naming maglunch. Actually it's already a late lunch. Kaya medyo late na rin kaming nakabalik sa department namin.

"You three girls follow me in my office now." as she called us.

And we already expected na sesermunan kami ng Dept. Head namin dahil sa pagiging late namin. But to our surprised, it never happen. But instead,I saw a sempaty and understanding looks in her face.

"We're so sorry for being late Ma'am. May nangyari po kasi hindi inaaasahan kanina." Agad na sabi ni Kris pagkapasok namin.

"Don't worry Miss Reyes itinawag na sa akin ng secretery to the CEO na malilate kayo. So kumusta? Hindi ba kayo pinagalitan ni Sir? Ginawa niyo naman ba ng maayos ang ipinagawa niya sa inyo? Hindi niyo naman siguro ipinahiya ang Dept. Natin." Mahabang sabi nito sa amin.

Nagkatinginan nalang kaming tatlo. Kung ganon iba ang alam ni Mrs. Ramos. "Hindi po Ma'am! Hindi po namin magagawa iyon." Mabilis namang sabi ni Marie.

"Good, mas  maigi na iyong malinaw. Sige na bumalik na kayo sa mga trabaho niyo. And you Miss Alcantara, Mr. Smith want you to his office now."

Natigil ang paglabas ko ng marinig ko ang tawag sa akin ni Mrs. Ramos. Parang alam ko na kung bakit niya ako ipinatawag.

"Ok po Ma'am." Nasabi ko nalang.

"Diyos ko, akala ko masasabot na tayo. Buti nalang nashampoo with condetioner lang pala tayo." Muntik pa akong matapilok sa sinabing iyon ni Kris.Abnoy talaga itong babaing ito.

Tuloy nabatukak ito ni Marie. "Abnormal ka talagang babae ka!"

"Aray! Naman Marie! Kung makabatok ka sa akin para bang ako lang ang abnoy. Sakit non ah, infearness. Ano ba yang kamay mo? May laman ba yan? Mukha kasing made of pure bones and skin lang. Ang sakit, pakiramdam ko nahiwalay ang ulo ko sa katawan ko. Pakihanap nga." Sira  ulo talaga itong kaibigan ko.

Babatukan na naman sana uli ito ni Marie. "Abnornal ka talaga! Sasakit ang ulo ko sayong babae ka." Nang gigil na sabi pa nito.

"Ang kapal ng buhok mo sa baba! Ulo mo pa ang sasakit eh ako nga itong binatukan mo. Ano yon, connected?" Hirit ulit nito.

"Ay! iwan ko sayong babae ka. Sha dalhin mo na nga yan sa mental institution ng matsik na ang utak niyan. Ng maikabit ng maayos ang turnilyo masiyado ng maluwag." Tuloy pa rin sa pag-aasaran ang dalawa, hindi na nahiya ang lalakas pa ng boses ng mga ito.

"Hoy! sinong maluwag? Hindi ako maluwag noh, masikip pa ito. Baka sayo ang maluwag na." Hindi pa rin ito nagpapatalo.

"Excuse me! hindi rin ako maluwag noh."

"Kung hindi ako at hindi rin ikaw? eh di si----" sabi pa ni Kris pero pinutol ko na ito.

"Sino? Don't tell me na ako?" Sunod sunod namang tumngo ang mga ito. "Ewan ko sa inyong dalawa pareho kayong mga special child.  Kaya huwag na kayong magtulakan. Nakakahiya oh, ang iingay niyo pinagtitinginan na kayo." Sabi ko pa sa kanila sabay lingon sa paligid namin.

Lahat nakatingin at puro nakangisi, dahil sa kalukuhan nitong dalawa kong kasama.

"TAYO" Sabay pang sabi ng dalawa. "

"Isinali pa talaga ako."

"Dapat lang! Hindi buo pag kame lang." SAbay ulit nilang dalawa.

Naiiling na lang ako saka ko sila tinalikuran. Alam kung hindi pa rin ito matitigil kung hindi ako aalis. I know them very well, hirap na itong patigilin kapag nagsimula nang umandar sa pagluwag ang mga turniyo nito sa utak ng mga ito.

Kaya ang ginagawa ko minsan, tinataliikuran na lang lalo na pag oras pa ng trabaho. Ok lang pag sa free time sinasabayan ko sila.

"Oy saan ka pupunta ha at tumatakas ka pa?" Habol nila sa akin.

"Sa ASAWA KO, bakit may angal?" Natigil akong bigla ng marealize ko kung anong sinabi ko.

"Wala." Sabay pa rin nilang sabi. "Asawa ko daw." Narinig ko pang pang-aasar ni Kris.

HIhirit pa uli sana ang mga ito. Pero mabilis ko na itong iniwan at lumabas na ng opisina. Upang puntahan ang 'asawa ko'. Maswerte talaga ako sa mga kaibigan. Palagi nila akong napapatawa.

Lalo na pag nandito si Mike. Malakas din ang hangin non sa utak. Ilang araw ko na rin itong hindi nakikita. Ang pagkakaalam ko, nasa bakasyon ito. Namiss ko rin ang lokong iyon.

Nag-aabang na ako sa pagbukas ng elevator nang mapansin kong parang may nakasunod na naman sa akin. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng kaba.

Kaya dahan dahan kong iniikot ang tingin ko sa paligid papra masiguro kung may nakasunod ba. Pero wala. Napabuntong hininga na lang ako.

Guni guni ko lang siguro iyon.

Agad akong pumasok sa loob ng elevator ng bumukas ito at solo ko ito. At mabilis na pinindot ang pinakataas na numero kung saan ang opisina ng asawa ko.

Mabilis rin akong lumabas at tinungo ang pinto kung saan ang aking asawa.  Wala si Charry sa pwesto niya. Kaya dumiretso na ako. I knock first bbefore I open the door.

Nagulat pa ako ng makita ko ang isa sa mga kaibigan niya. Agad namang tumayo ang asawa ko pagkakita sa akin.  Saka mabilis ako nitong nilapitan at niyakap ng mahigpit medyo matagal din.
Para naman akong ipinapako sa kinatatyuan ko.

"You scared me to death babe." Mahinang sabi nito, saka hhinawakan ang mukha ko. Akmang hahalikan na ako nito ng may biglang maggsalita.

"Hey! I'm still here dude." Nahihiya naman akong napayuko na lang. Parang wala itong narinig.

"KUmusta kana? Ok ka na ba? May masakit ba sayo? Oh God, pinag-alala mo ako sweety." Nag-aalalang sabi nito.

He still giving me smack on my lips. Pakiramdam ko nagsiakyatan lhat ng dugo ko sa mukha ko. Alam kong ang pula na ng mga pisngi ko.

"Ehemm, tama na muna ang lambingan ninyo. Mamaya niyo na lang sa bahay ituloy iyan. I need to talk to her first, bro." Sabi nito ng hindi pa rin ito pansinin ni James.

Saka lang parang natauhan ang asawa ko. Inakay naman ako nito sa upuan upang makaupo. and he sat beside me, nakaakbay pa ito sa akin habang nakahawak naman sa kamay ko ang isang pa. At pinisil pisil ito.

"Ano bang pag-uusap natin?" Tanong ko sa kanya, nagugluhan pa rin ako.

"It's about what happened to you this morning Sha. You need to be carefull." Nagulat ako sa sinabi nito sa akin.

"Hanggat hindi pa natin nakikilala ang taong may tangka sayo. But don't worry, meron na akong itinalagang mga taong magbabantay sayo. Nasa paligid mo lang sila. Laging nakasunod at nakamasid sayo kahit saan ka man magpunta." Dagdag pa nito.

Naalala ko naman ang mga napapansin ko kanina pa. Iyon siguro ang mga itinalaga ni Arthur. Agad naman akong napanatag sa narinig ko. Marami pa siyang mga sinabi sa akin. Ngayon ko lang din nalaman na isa pala itong agent. At ito mismo ang may-ari.

Hindi na ito nagtagal pa. Agad na itong nagpaalam sa amin pagkatapos ako nitong kausapin. Nang makatangap ito ng report sa isa sa mga tauhan nito.

Kaya kami na lang dalawa ng asawa ko ang naiwan sa loob.