The Man Behind The Mask( Completed)

CHAPTER 4

James POV

I close my eyes to relax for a while, "F*ck" napahilot ako sa aking sentido. Sumakit na ang ulo ko sa dami ng mga papilis na binabasa at pinirmahan ko. Gabundok sa dami, at wala pa ako sa kalahati. Siguradong late na naman ako matapos nito, buti nalang at wala akong naka schedule na meeting ngayon.

I press the entercom connected to my secretary.
"Bring me a cup of coffe now." Agad kong sabi sa secretary ko pagkasagot nito.
"Ok Sir in a while." After few minutes I heard a knock from my office door. "Come in." Sabi ko.

"Here's your coffee Sir." Agad niyang nilapag ang tasa ng kape sa mesa ko at lumabas na.

I already sip my cup of coffee and It makes me feels good and relax. And I continue reading and signing the papers.

Kakatapos ko lang sa panghuling folder when my phone ringing randomly. Tiningnan ko muna ang caller before I take the call.

"Yes, WHAT!? OK I'm coming now." Napatayo ako sa narinig ko sa kabilang linya. I hung up the call, then I call my secretary and order her..
"Prepare my private plane immidiately I'm going back to Philippines now." I get out from my office.

"Cancel all my meetings and tel them I have emergency, just email me the important files and reports." Bilin ko sa kanya at nagmamadali na akong sumakay sa private elevator ko paakyat sa rooftop ng building.

Nakahanda na ang chopper at ang piloto pagdating ko, chopper ang gagamitin ko papuntang airport. Kung saan nandon ang private plane na sasakayan ko.

I WASTE no time, agad akong bumaba sa private plane ko pagkalapag nito sa NAIA. At lumipat na sa isa pang chopper, sampong minuto lang ang itinagal namin sa himpapawid. Sa hilipad ng rooftop ng SCC lumapag ang chopper.

Mabilis akong sumakay sa elevator and I press the L bottom. Nagulat pa ang mga guardya na nakakalat pagkakita sa akin.
"Good Morning Sir James." Pero agad nila akong binati, tanging tango lang ang naging tugon ko sa kanila. Its already three thirty five in the morning. Pakalabas ko ng building my sasakyan ng naghihintay sa akin na magdadala sa akin sa hospital.

"Mom, Dad!" Nakita ko silang nakaupo habang yakap ni Dad si Mom sa labas ng operating room. Agad ko silang nilapitan at niyakap agad ako ni mommy.

"James ang kapatid mo." Humagolgol na sabi sa akin ni mommy. Tinapik lang ako sa balikat ni daddy.

"Don't worry mom, he will be OK. His strong, his a fighter, he can survive. Trust HIM mom and trust your son too." Sabi ko sa kanya sabay hagod sa likod ni mommy, at iginiya ko siya paupo. Maya't maya lumabas na sa O.R ang Dr.

"The patient is already out of danger now, Ililipat na lang siya sa ICU ngayon. Doon muna siya para mamonator ng maigi hangang sa maging stable at pwede ng ilipat sa private room. Sa klase ng tinamo niya sa aksedinte. Its really a miracle that he survived from it. "

"Thank you Doc." Sabay pa naming sabi sa Dr. bago ito umalis.

Inilipat na rin ang kapatid ko sa ICU
"Fuck shit!" Hindi ko napigilang magmura at naikuyom ko ang mga kamay ko. Parang dinurog ang puso ko pagkakita ko sa kanya. Nakabinda mga braso at mga binti at ang ulo. Apat na nurse ang nagtulong tulong magdala sa kapatid ko sa loob ng kwarto.

"Ang anak ko Hon, James ang kapatid mo. Oh God." Napahagulgol na naman ng iyak si mommy pagkakita sa kapatid.

"Hon, he will be okey. Our son is a fighter." Alo naman ni dad Kay mom.

Nakalabas na ang tatlo, ngunit ang isang nurse ay hindi pa agad lumabas. Napansin kong tiningnan muna niyang mabuti ang pasyente niya. Na parang tinitiyak kung maayos na ito, isang sulyap pa muna bago ito lumabas.