My Best Boy Girl Friend [Completed]

Chapter forty one

Amber's POV

Almost half hour na akong naandito sa kotse ko. Gusto ko lang magrest ng kaunti bago ako magdrive. Grabe sobrang nakakapagod ang araw na to. Ganito na pala talaga kapag nagwowork na.

<riiiiinnng!>

"yoboseyo?"

"dongsaeng where are you?"

"here at the parking lot. waeyo?"

"Are you with someone?"

"Aniyo."

"Going somewhere?"

"Aniyo."

"Then meet us here."

"Where?"

"Krystal's house."

"Why kuya? us? Sino po kasama mo?"

"Hintayin ka na lang namin dito okay? Ingat ka ha? I love you."

*toooooot*

I don't have any idea kung anung meron. Ayoko mag isip. Masyado nang stress ang utak ko. Basta pupunta na lang ako muna dun.

Donghae's POV

"Mr. Lee we thank you for accepting our offer and it is our pleasure to meet you."

"No problem Mr. Fortejo. It was also my pleasure."

"So I guess we have to leave. We will just call you after a few days."

I just nod.

Nakakapagod na araw. Nakakastress din ng sobra.

Kung may higit pang word o mas matinding word pa sa sobra sobrang kalungkutan, yun ang nararamdaman ko ngayon.

Napahiga ako sa sofa sa loob ng office ko. Paano ko sasabihin to sa kanila? Hindi ko alam.

Lutang ang isip ko. Hindi ako makapag isip ng maayos. Pero hindi kaya na mabuti na din to para makalimot ako?

Sige tutuloy na talaga ako. Hindi lang para sa business pero para na din siguro sa sarili ko.

Tinawagan ko si Krystal para masabi ko sa kanya. And she decided to come with me. My sister and I was very close to each other and her decision is what I expected.

Umuwi na ako. Gusto ko na makapagpahinga. Parang feeling ko pagod na pagod ako. Nadedepressed ako. Gusto ko muna mapag isa at makapag isip isip.

Pero anong dinatnan ko sa bahay? Nako ewan.

"Why all of you guys are here?"

"It's because of me Kuya. Diba mas maganda kung malaman na agad nila? Diba kuya?"

"Know what?" -Judz

Lumapit ako sa kanila. Andun sila lahat sa sofa. Including her. I was also surprise kasi andun na agad sya, na kung hindi ako nagkakamali ay nasa work pa din dapat sya hanggang ngayon.

"Can I catch my breath first?"

Pero sa totoo lang, nagiisip ako ng paraan kung paano ko sasabihin sa kanila to.

Pero siguro naman magiging masaya sila para sa akin. Kasi may bago akong gagawin. Para sa trabaho ko.

"Ano na ba yun? Kinakabahan na ako e." -Amber

Nagulat ako ng kaunti. Kasi bigla siyang nagsalita.

"I need to go to Korea."

"Ahem! Kuya! Correction! WE!"