My Best Boy Girl Friend [Completed]

Chapter fifty

Hi guys! So this will be the last chapter of my story and then the Epilogue. Maraming maraming salamat sa lahat ng nagbasa ng story ko. Sa mga tinapos at hindi, sa mga nagabang at hindi. Sobrang maraming thank you. Sana po suportahan nyo yung next story ko. I am going to upload my next story, kasabay nito. So try to check it out. Yun lang.

Sana magustuhan nyo po yung chapter na to and don’t forget to vote po if you like this chapter. Thanks a lot! – katzomi

Amber’s POV

Yes! Andito na ako sa Korea. Naglalakad na ako papasok sa loob ng unti unti kong maramdaman na patahimik ng patahimik at biglang nawala yung mga kasabay kong passengers sa likod. Ang weird. Tapos walang katao tao sa airport.

Oh my g. Sobrang kinakabahan ako. Bakit ganito? Anong nangyayare? Parang zombie apocalypse lang. Nakakatakot. Nasan na ang mga tao? Nasan na ang mga staff ng airport? Nasan na ang susundo? Anong nangyayare?

Andito ako sa gitna ng pinaka lobby ng airport. Paikot ikot ang tingin ko. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayare. Nang makita ko sila kuya, at ang barkada na nakapila na para bang bibili ng ticket para sa movie theatre. At may bitbit sila na mga bagay na hindi ko maintindihan kung bakit. At papalapit sa akin.

Una si bhezt Judz.

“Anong nangya…”

Inabot nya sa akin ang pulang rosas. Pero made of plastic lang sya. Hindi ko na natapos ang pagsasalita ko dahil biglang may nagsalita.

“Red roses for you. Kapag dumating yung araw na namatay na yan at nalanta, that means, wala na rin ang pagmamahal ko sayo.”

I was like what’s this? Jaw dropped. Is he…

And then si Ate Andrea naman ang lumapit. May dala naman syang spoon and fork. Which makes me grin a little.

“Ako ang kutsara at ikaw and tinidor.”

Tapos biglang lumapit si Krystal may dalang posporo at inabot sa akin. At nagsalita syang muli.

“Dahil match tayo.”

At napasmile naman ako ng bongga dun. Ang corny nya. Medyo nagbublur na yung paningin ko. Kasi medyo naiiyak na ako.

And then turn na ni kuya Philip. Binigay nya naman sa akin ang hawak nyang kimchi? AS IN? KIMCHI. At ano naman ang ieexplain nya dito.

“Spicy Kimchi para sayo. Parang pagmamahal ko. Ipaparamdam ko sayo ang init at anghang ng pagmamahal ko, hindi sobra, hindi kulang, sapat lang.”

Napangiti ako. Ang corny nya talaga. Nasan na ba sya? Gusto ko syang kurutin sa pisngi sa mga pinaggagagawa nya.

Bigla akong natauhan at nawala sa iniisip ko nang si kuya Henry na ang lumapit.

Inabot nya ang keys. Keys? For what?

“You’re the key. You unlocked my heart.”

Tapos biglang bumulong si kuya.

“keep those keys. It’s important.”

Tapos si Ivan ang last. Parang kinakabahan syang lumapit sa akin at ibinigay sa akin and I guess ay last object na. Dahil wala nang natira na magaabot sa akin.

This time bunch of blue roses. Seriouslyyy?! Blue rosesss?! How come. I can’t believe this.

And lots of chocolate. Mukhang tataba na naman ako lalo nito ahhh. Wow naman.

“My best like boy friend..”

Naputol yung sinabi nya kasi parang nagchoke sya. At nagtawanan ang lahat. Halatang kinakabahan sya.

And then he continues.

“My like boy bestfriend. Can I upgrade what we had? Can you be my GIRLFRIEND?”

Talagang diniin nya yung girlfriend.

Am I dreaming? Sobrang saya ko. I want to kiss and hug him at this moment. Pero nasan ba sya? He wants me to be his girlfriend pero wala sya dito? What the he**?!

Bigla ulit syang nagsalita.

“Amber can you be my GIRLFRIEND?”

At feeling ko wala syang balak na lumabas hanggat hindi ako sumasagot. Tumingin tingin ako sa paligid.

“You idio*! Will you please..! Magpakita ka nga. Oo naman I’d love to!”

Sigaw ko. And then nakita ko sya. Ang layo nya pero malinaw na malinaw ko syang nakikita. He is walking towards me.

I want to cry. Gusto kong tumakbo at lumapit sa kanya para yakapin sya. Pero hindi ako makagalaw. I was stocked where I am standing. Unti unti na syang lumalapit.

At habang paiksi ng paiksi ang  distansya naming, lalong palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko. Parang gusto na nyang lumabas sa dibdib ko. Namumutla ba ako sa kaba?

Kinuha nila Ivan at kuya Philip yung mga hawak ko. At nakalayo na sila bago makalapit sa akin si Donghae.

Hinawakan nya ang mga kamay ko. And then nagsalita sya. Take note may microphone pa din sya.

“Amber, I don’t want to be your boyfriend anymore.”

What the he**?! Is he serious?? If I am not mistaken, wala pang 10 minutes, nung tinanong nya ako na gusto nya akong maging girlfriend, tapos ayaw nya na agad? Wow naman ang bilis nya magsawa. Ano to laro??

Baka naman ginugood time lang ako nito?

Pero bago pa man ako magsalita ay nagsalita na sya.

“Lahat naman okay sayo. Pero may isa akong gusting baguhin sayo. And then magiging Masaya na ako. Sana ikaw din.”

Ano to, mind game? Hindi ko na po sya maintindihan.

“Your surname.”

I was like. Huhhh?! I don’t get it.

“Donghae I don’t ge…”

I was like.. Nanlaki ang mga mata ko. I am such an idiot. Hindi ko agad nagets. He pulled a small box. Then open it in front of me. Showing an elegant and looks like expensive diamond ring.

If I am dreaming right now, can anyone wake me up. I hope it’s not.

Natulala ako ng mga ilang Segundo. I was still in shock. Hindi ko alam ang isasagot ko.

His face was still nervous. Is he serious? Kinakabahan sya? At kahit konti wala talaga syang idea na OO ang isasagot ko?

Bigla akong nagulat sa isinagot ko.

“How many babies do you want?”

A big smile started to form into his face. I extended my hand like I want him to put the ring on me.

It was like, OMG! Naging boyfriend ko sya less than 10 minutes, and then agad agad he proposed?! This is amazing! I was never expecting thisss!

Agad syang tumayo at niyakap ako.

“Amber I love youuu so muchhh.” He whispered

“You know what, why whispering? Everybody still hear you.”

He chuckled.

“I love you more Donghae. I was waiting for this for a very long time. I love you ever since.”

The hug gets tighter. Then he let go when suddenly a huge crowd comes out and a giving a round of applause.

Whhhaaat?

All this time they were hiding somewhere? This man goes through a lot. And he’s really lucky.

Hindi nasayang ang effort nya.

But I guess I am luckier. Cause I have him. And someone like him loves me.