My Best Boy Girl Friend [Completed]

Chapter forty nine

Hi guys! Uhmm meron pa bang nagbabasa at nagaantay ng update ko dito kasi sobrang tagal na nung huli kong update. I guess it is almost a year. Sana meron pa. So naisip kong tapusin na tong story na to and nagbabalak po ako na gumawa ng panibago. At sigurado ako na marami ang magugustuhan yun. “SANA” Anyways, sana magustuhan nyo to. It will be the second to the last chapter.

Don’t forget to spread the message na nagupdate na ako nito, at please do not forget to vote. Thanks Godbless –katzomi

 Amber's POV

I am so excited for tomorrow. Sa wakas after a week ay makakasunod na ako sa kanila sa Korea. Makikita ko na sila. Makikita ko na siya. Miss na miss ko na sya sobra. Can’t wait to see him. Pero bakit ganun? Bakit parang kinakabahan ako?

***

Things are packed perfectly, and I am ready to go. Thanks sa friend ni mama at may nag drive para sa akin papuntang airport. Sobrang excited na ko. Sobra. Pero parang may bumabagabag talaga sa akin. Hindi ako mapakali.

Biglang nagring yung phone ko.

“Hello?”

Si kuya Philip pala.

“Hello bunso? Ano nasan ka na?”

“Kuya excited much? I am on my way to the airport. Don’t worry that much. Okay? Alam ko namiss mo ako. Eto na makikita mo na ako later. Just wait okay?

“Yeaah yeaaah I admit. Okay. Please take care and arrive safely okay? Bye. Love you.”

“Okay kuya. Love you too. Bye.”

Then he cut the line. Sino kaya ang susundo sa akin? Nervous much. I guess I am thinking much na. So I better relax na lang kasi wala to matutulong sa akin. I’m coming KOREA! J

Donghae’s POV

Kulang na lang lumubog yung daan sa kakapabalik balik ko sa paglalakad sa information area ng airport. Sobra ang kaba ko. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung ano ba ang magiging reaksyon na. I wanna die right now. Ayoko ng ganitong feeling. Sobrang tense.

“Kuya will you please stop? Nakakairita ka dyan. Pabalik balik ka! Natatae ka ba ha? Try mong umupo at kumalma okay? Relax! KALMA!”

Hindi na ako nakapagsalita sa sinabi ng kapatid ko. Oo nga naman try ko kaya umupo at magpahinga at kumalma at magisip at ihanda ang sarili ko. Kaya ko to. Kailangan mapa OO ko sya. Hindi ko alam e. Nako naman.

“Donghae kumalma ka lang. Hindi makakatulong sayo kung magiging ganyan ka. Baka kapag nadama mo mabuti ang tense di mo madeliver ng ayos yung speech mo. Kalma ka nga naman okay?”

“Oo nga bro. Tama si Philip. Kalma lang. At alam ko na positive naman ang kakalabasan nyan. Alam naming lahat yun. Wag ka magalala. Basta iparamdam mo lang yung sincerity mo. Sobrang Masaya ako para sa inyo bro.”

“Salamat ha? Di ko lang talaga alam kung bakit ako nagkakaganito. Siguro kasi dahil first time ko gagawin to.”

Biglang lumapit sa akin ang isa sa mga FA.

“Sir andyan na po yung inaantay nyong flight.”

Biglang nanlaki ang mga mata ko, at lalong bumilis ang tibok ng puso. SObra akong kinakabahan.

“Let’s get this started!” sigaw ni Krystal

***

Sorry pala if this is too short. Naisip ko lang kasi na ibukod yung chapter for the surprise at ito. Hope you do understand. Thanks guys. –katzomi