Winds Of Fate (Completed)

EPILOGUE

[Epilogue]

It's November 23th.

Dinama ko ang pang umagang malamig na simoy ng hangin, ang bawat pag hinga ko ay tila umuusok na dahil sa kaginawan.

Ramdam na ramdam na ang pasko rito sa Singapore. Sinabayan pa ng kulog ang panahon.

Binalik ko ang paningin sa harapan at mahinang naupo sa harap ng puntod ni lolo. It's been two months since he passed away from lung Cancer. And I'm still mourning.

I'm turning thirty this December Eight, hindi pa nya hinintay. I'm really a badluck.

The cold wind blow, dinaig pa nito ang korea sa ginaw. Kung sa bagay Ber Months na.

Suddenly, I remembered Gio.

It's been Eight Months since I last saw him, iniisip kolang ang kalagayan n'ya kung ayos lang ba s'ya o baka naman may shota na 'yon? Geez. I don't care I'm starting to mind my own life, with my new environment.

Yeah. I'm a certified citizen here in Singapore. Sa pilipinas ay isa akong Attorney, hanggang dito naman ay ganoon parin. Wala namang pinag kaiba bukod sa iba ang nasisilayan kong watawat sa loob ng trial court at kailangan masyadong bihasa sapag sasalita ng Ingles. Hindi naman ako nahihirapan, nalulungkot lamang.

I heave a sigh.

Pinagmasdan ko ang kalangitan, bago ay ibinalik ang paningin sa puntod ni Lolo. May iilang ligaw na damo sa gilid binunot ko iyon at wala sa oras na napatigil ng maramdaman ang malalamig na patak ng bagay.

Umuulan? Binalingan ko ng tingin ang langit ngunit ganoon na lamang ako kung matuwa ng makita na snow ang mga bumabagsak.

Para akong bata na sinasalo ang bawat snow na malapit saakin, ito ang unang snow na nasaksihan ko rito sa Singapore.

Tumayo ako at hinabol ang iilang snow, sobrang saya kong tinatalon ang mga iyon tila di maka intay sapag bagsak.

"Such a kid."

Napatigil ako sa kahahabol ng snow at naka ngiting bumaling sa likuran.

"Uncle." I grinned. Lucas is standing behind with his gray coat on.

"You are here again. Kanina ay may pumunta sa bahay hinahanap ka." aniya bago lumakad at pumalit sa puwesto ko sa harap ng puntod ni lolo.

My eyes narrowed.

"Who?"

Nagkibit balikat sya.

"David Mcberg.--"

"Attorney Mcberg? Ano naman at naparoon sya?" tanong ko kahit na naroroon ang lungkot sa tinig ko. Akala ko s'ya na.

He give me his bored look.

"I don't know, don't worry next time I'll  ask him."

Napailing ako, isang beses ko pang sinulyapan ang mga nag babagsakang snow bago naupo sa gilid nya.

"How 'bout you? It's good you visit," I said with a bit sarcasm.

Huli s'yang dumalaw dito ay noon pang inilibing si Lolo. Hindi ko maiwasan mainis dahil kung sino pang anak ay walang pagpapahalaga.

"I-I'm planning to go back in Philippines."

Kunot noo kong binalingan ang muka nya. " You're leaving? Ano naman ang mangyayari sa SC fields kung aalis ka? How 'bout the Del Friego Resort and Bars?"

"I'll leave them to your dad. I bet he can handle them while I'm out of the country." aniya , hindi nililihis ang paningin sa puntod.

"You can come with me." gulat akong napabaling sakanya ng tingin.