Winds Of Fate (Completed)

CHAPTER TWENTY-SEVEN

The living Lexxy👆

Chapter 27

   
                        LEXXY

"Hindi! Bakit sakanya ka agad ang sisi? Hindi nyo ba na isip na maraming tao sa kaarawan ni Hart at posibleng iba ang may pakana non?!" asik ni tita Rolita,nilapitan ko sya at pinakalma.

"Rolita, sapat nang ebidensya na ang dugo sa tuxedo ni Gio ay ang dugo ni Hart,maniwala ka nalulungkot ako sa nangyari hindi ko inaasahan ito" naka yuko at pagod na ani ng kapatid ni tita Rolita.

"Asrael! Hindi mo pedeng pabayaan si Gio! Pamangkin mo sya!" sigaw pa ni tita .

"Tita,kalma muna kayo" mahinang sambit ko.

"Hindi ako makakalma hanggat nasa kulungan ang anak ko! "

"Bakit Ate? Hindi ba at pamangkin korin si Hart?" mangiyak ngiyak na sambit nito.

"Rael.."

"Ate,ako ito ang nawalan ng pamangkin. Hindi mo alam kung gaano kagalit si Henrick sa nangyari sa nag iisa nitong anak,kahit ako ay galit! Kung si Gio ang may kasalanan. Wala na akong magagawa kundi ang tumulong maipakulong lang sya...k-kahit pa kamuhian mo ako."

Halos manlambot si Tita sa narinig,lalabas na sana ng pinto si Tito Asrael ng muling mag salita si Tita.

"Rael...p-parang awa mona" umiiyak na si titang lumuhod sa sahig.

"Tita!" inalalayan ko sya tumayo pero hindi ito nagpapa tinag.

"Ate! Tumayo ka dyan!"

"H-Hindi ako tatayo hanggat hindi ka nangangakong hahanapin ang tunay namay sala, k-kasi alam ko hindi si Gio ang may gawa" umiiyak na ani ni tita..

"Mr. Parang awa nyo na po tulungan nyo po kami,alam kopong hindi iyon magagawa ni Gio" nagmamakaawa kong sabi.

Umiiling itong napa upo sa sahig.

"H-Hindi kona alam kung tama pa ito Ate, pero sige tutulong ako mahanap ang Hustisya para kay Hart....sana nga ay hindi si Gio ang may sala" malungkot itong tumanaw sa malayo.

                             ALEX

(Door bell's)

Sandali akong napatigil sa binabasa kong aklat at mapatayo mg wala sa oras.

Wala naman akong inaasahang bisita.

"Delivery,to Mr Alex Mariano"
Nangunot ang noo ko sa dami ng pagkaing dala ng lalaki.

Pagkalabas ng lalaki sa bahay ay biglang tumunog ang telepono ko.
Si Andrew.

"Ikaw ba ang nagpadala ng mga pagkain dito?"

"Yup,why? "

"Huwag monang uulitin to. Hindi ko kailangan ng ganto kadaming pagkain"

"Ouch,im just concerned baka kasi kaka review mo dyan dikana nakain" ani nito sabay halakhak.

"Hmm,salamat" then i hang up.

Ano naman ang gagawin ko sa napaka daming pagkain na ito?

Muli ay naupo ako sa sofa at muling binasa ang aklat. Hindi pa nainit ang pwet ko sa kauupo ay muling may nag door bell.

Geez! Huwag mong sabihing si Andrew nato.

Mabilis kong tinungo ang pinto at binuksan .