Winds Of Fate (Completed)

CHAPTER THIRTY-ONE

Chapter 31

"A-Alex...patawarin moko" pagod na boses ni Brandon ang narinig ko sa kabilang linya.

"Asan ka?" I asked sternly.

"Hindi na 'yon mahalaga...h-hindi pa ako makakauwi." napapikit ako ng maigi.

"Why are you hiding?" tanong ko,kinakalma ang sarili.

"Alex...I can't tell." paputol putol ang boses nya,napayuko ako at huminga ng malalim.

"You left us.....you heard me? You fucking left us Brandon! That day...was my nightmare. Losing Hart is not a joke,that changed my life,at ikaw?asan ka? You hide! You're selfish Brandon." giit ko pinipigilan ang nag babadyang luha.

How could he!

"A-Alex.. Alam ko g-galit kayo sakin--"

"Lumabas ka kung saan ka nagtatago,magkita tayo hindi pa huli ang lahat Brandon. I can forgive you" I pleaded.

Isang buntong hininga ang narinig ko mula sa kabilang linya.

"I can't." tila gatilyo iyon para saakin.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Tumawag ako k-kasi maysasabihin ako..gusto kong makinig ka." he sighed.

"Anong sasabihin mo?" malamig kong tanong.

"Gio is.....not the real c-culprit." he croaked.

Wait,W-What?

"I've seen it in my own two eyes....i-its not Gio. He's innocent" ani nito,halata ang pagod at problema sa boses .

"You've saw it? Then,why didn't you tell the police?!" hindi kona nahawakan ang pinipigilang galit. It blast in my whole system.

"A-Alex I was scared."

"That's bullshit! Saan ka dadalhin ng takot mo? Brandon I was here! I'm your friend I was just here waiting for your damn comeback!If you can't tell the police then you can come home and tell us! Hindi kami iba Brandon! We're your fucking bestfriends!Wala kabang tiwala?" gigil kong sigaw sa kabilang linya. Wala nakong pakialam kahit pa pinagtitinginan ako ng mga dumadaan.

"You fucking Asshole!" hindi ko napigilang sipain ang dalawang basurahan sa tabi ko. Pinahid ko ang nag babadyang mga luha at hinigpitan pa lalo ang hawak sa telepono.

"Alex patawarin moko...please. Ikaw lang ang makaka tulong kay Gio makalaya. Help him Alex,hindi sya ang may gawa at pasabi sa pamilya ko na ayos lang ko." he croaked then hang up.

Nanlamig ako at walang emosyong tinitigan ang screen ng cellphone.

Ganon nalang ba 'yun sa kanya? Ang tagal ko syang hinintay pero ending hindi parin pala sya babalik.

Gio is not the real culprit.

Atleast that make sense,huh. Papaanong ako ang makakatulong sa kanya makalaya kung ganong si Brandon naman ang naka saksi ng mga pangyayari.

Napabaling ang paningin ko sa relos,sampung minuto nalang.

I was devastated when I entered the Lucena University.

Pakiramdam ko ay wala ako sa wisyo,nalulutang akong pumasok . Kinuha kopa sa bulsa ko ang papel na maliit at binasa kung anong Room number ako.

Room number 3,Seat number 15

Pumasok ako at iniwan lahat ng gamit sa isang locker,pati narin ang telepono. Pag pasok ko sa loob ng Room ay tanging tunog lamang ng Aircon ang naririnig kakaunti palang ang mga tao,ang iba ay naka tayo o ang iba ay naka tunganga. Para bang isang laro lang sakanila ang ganito.