^'Life dancer~Min Yoongi'^

Part 29

-Umówieni byliśmy z jeszce jedna gwiazdą? - Na salę wszedł zupełnie obcy mi człowiek. Najdziwniejsze było to, że nie był azjatą a amerykańcem jednak jezykiem władał cudownie.
Momentalnie przestałam tańczyć i ustałam niczym słup soli. Jedna ręką złapałam za drugą i patrzyłam się na obu mężczyzn.
-Jesteśmy goto- do studia ponownie wszedł Wook z chłopakami, jednak gdy zobaczył mnie stojącą na środku z ogromnymi wypiekami i mężczyznę który pewnie był menagerem tego studia odrazu się zatrzymał. - Coś się stało? - Nie spuszczał z oczu amekańskiego człowieka i tego od kamer. Podszedł do mnie i delikatnie objął mnie upewniając się czy napewno wszystko ze mną dobrze.
-Ona jest od ciebie? - blondo włosy podszedł w nasza stronę.
-Tak a co? - jego głos przybrał obronny ton.
-Myślałem, że byliśmy umówieni na comeback BTS a nie jej. - rzucił to luźno i podrapał się po głowie. Moje policzki przybrały mocniejszej purpury, jednak maseczka znajdująca się na mojej twarzy skutecznie to zakrywała.
Wook się zaśmiał i puścił mnie z objęć jednak jedną rękę ciągle trzymał na moim ramieniu.
-Chciałbyś, żeby to był jej występ? - spytał podstępnie.
-Człowiek, który zjadł zęby na znajdowaniu talentów i pokazywanie ich światu pyta się mnie czy chce żeby ona zadebiutowała. - zaczął się śmiać. -Oczywiście, że chce. - poprawił marynarkę.
-Kara znasz jakieś covery?- Wook spojrzał się na mnie a ja skamieniałam. Nie mogłam się poruszyć a co dopiero mówić.
-Oczywiście, że zna! - do rozmowy wtrącił się Suga. - Umie mnóstwo trudnych i łatwych choreografii. - pogłaskał mnie po głowie.
-No dobrze, to który byś chciała? - Amerykanin uśmiechnął się do mnie swoim pięknym białym uśmiechem. Ja tylko patrzyłam się na wszystkich wielkimi oczami. Nie docierało do mnie nic.
-Miroh Stray Kids? - spytał a ja ledwo widocznie pokiwałam głową.
-Postanowione!- klasnął w dłonie mężczyzna w marynarce. - To niech się przebierze i zaczniemy nagrywać po BTS. - odwrócił się do nas i wydał rozkaz całej ekipie będącej w studiu.

Nie mogłam uwierzyć w to. Wlepiałam wzrok w jego plecy, gdy ktoś ciągnął mnie w zupełnie inną stronę.

Obudziłam się dopiero gdy Wook ścisnął moją dłoń. Mrugnęłam parę razy oczami i zobaczyłam że nagle znalazłam się na foletu a jakaś kobieta robiła mi fryzurę.
-Obudź się! - nalegał mój opiekun. - Co się z tobą dzieje. - pokracil głową.
-Ja...nie wiem- wyszeptałam. - ja.. Nie dam rady - w moich oczach pojawiły się łzy. - nie umiem stać przed kamerą. Nie poradzę sobie - zaczęłam zanosić się płaczem. Mężczyzna uśmiechnął się i dalej ściskał moją dłoń.
-Ale czego ty się boisz? - pytał jakby dopiero tu się pojawił i nie słyszał wcześniejszej mojej wypowiedzi.
-Nie.... dam..... rady! - starałam się mówić między oddechami.
Mężczyzna poklepał moją dłoń.
-Będzie dobrze - uśmiechnął się. Jego mina wyrażała jakby widział milion takich sytuacji. - Weź się w garść i pokaż wszystkim, że potrafisz zrobić to bez żadnych przygotowań. Niech zaczną się ciebie bać. - wstał, by makijarzysyka miała lepszy dostęp do mojej mokrej twarzy. - Spodoba Ci się to. - uśmiechnął się tajemniczo a mnie zaintryrygował jego ton głosu.
A co jeśli miał rację? Jeśli będę się bać i stresować nie wyjdzie dobrze a wtedy nikt nie będzie chciał patrzeć na mój taniec. A jeśli naprawdę pokaże na co mnie stać to może im się spodoba? Muszę się ogarnąć.

Wstałam a do mnie podeszło kilka osób z ubraniami w dłoniach. Przystawiali je najpierw do mojego ciała a następnie podali mi parę z nich. (media)
-Nie wiem czy to dobry pomysł. - podeszłam do nich, jednak tamci nie zwrócili uwagi na to, tylko poprawiali sznurki i założyli mi zielony rękaw. Następnie kazali założyć skarpetki a gdy spytał się o rozmiar buta, dali mi jednego zielonego a drugiego czarnego.
-Możesz już iść na plan. - powiedziała jedna z pracowniczek a następnie wskazała dłonią wyjście. Ja nie byłam przekonana co do tego stroju i chwilę się wachałam, jednak przypomniałam sobie słowa Wooka. Zacisnęłam pięści i z podniesioną głową ruszyłam do studia.