Marrying the Guy I Hate

MGIH C-69: Invitation

Love is like a domino. I fall for you, you fall for her.

Kath's POV

This is it! This is the day! This is the day that I've decided to confess my feelings to him.

Yes, I already love him. I already love Tyler. I already love my best friend more than he thought. I don't care if he rejects me after I confess. It doesn't matter, anyway. I don't mind hurting myself for I know that he has Sofia now. The important thing is, I'm ready to confess 'cause I can't keep this anymore. I just can't keep my feelings forever. 'Cause the more I keep, the more my conscience haunts me.

It's been months since Tyler made a surprise for me. The fireworks thingy remember? We already graduated in college. And that's when I realized that I already love him but unfortunately, he loves somebody else.

Hindi na ako takot na masaktan. Dahil alam kong matagal nang game over. Hindi talaga kami ang para sa isa't-isa. He has Sofia. I have Charles. Gayunpaman, gusto ko pa ring malaman niya ang nararamdaman ko para sa kanya. Kaya hindi na ako takot ma-reject kasi alam kong sa umpisa pa lang na yun at yun ang babagsakan ko... ang REJECTION. Best friend lang ako. Hanggang doon na lang yon. Kumbaga sa kalsada, dead end na. Sa laro, game over na. Sa eroplano, lumanding na.

Huminga muna ako nang malalim bago pumasok ng Starbucks. Dito kasi namin nagpagdesisyunang magkita.

"Tyler," I called him.

"Kath!"

Bigla niya akong inakbayan at hinalikan sa noo bago humila ng upuan para sakin.

"Tyler, buti naisipan mong pumunta."

"Buti kamo nagyaya ka."

"May sasabihin kasi ako sayo."

"I have something to tell you, Kath."

Sabay kaming nagsalita.

"You go first," sabay ulit kami.

"Okay. Ladies first."

"No, ikaw na muna," sabi ko.

"Fine. I just want to give you this."

May inabot siya sa aking sobre.

Ewan ko ba kung bakit bigla akong kinabahan pag-abot ko ng sobre.

"What's this? Christmas bonus? Bakit late?"

"Just see for yourself," plain niyang sabi.

Nag-init ang gilid ng mata ko pagbukas ko ng sobre.

It's just a wedding invitation.

Wedding invitation of Reid Tyler Stewart and Sofia Monique dela Cruz.

"Uh-uhm, c-can you excuse me? Sumama kasi yung tiyan ko," paalam ko saka tumayo at dumiretso sa restroom.

Dun ako umiyak nang umiyak.

Nasa loob lang ako ng isang cubicle at iyak nang iyak.

Sobra pa pala sa rejection ang matatanggap ko. This is so much heartbreak!

I thought hindi na ako masasaktan dahil alam ko na ang kahihinatnan pero bakit para akong pinapatay deep down inside? Bakit ba kasi sa lahat ng pwedeng mahalin, yung best friend ko pa! Yung taong pag-aari na ng iba. Yung taong nandyan lang palagi sa tabi ko, pero parang ang layo-layo niya. Yung taong hindi ko akalaing mamahalin ko.

Bakit nasasaktan ako? Bakit si Sofia pa ang nakita niya eh, the whole time ako lang ang palaging nasa harapan niya. Bakit si Sofia pa ang minahal niya, eh ako 'tong palaging nasa tabi niya? Mas maraming beses ko siyang napangiti kaysa kay Sofia. Mas maraming beses ko siyang napatawa kaysa kay Sofia. Mas maraming beses ko siyang inalagaan kaysa kay Sofia. Mas matagal ko siyang nakasama kaysa kay Sofia. Mas naiintindihan ko siya kaysa kay Sofia. Ako lang naman ang palagi niyang katabi, masaya man siya o malungkot. Bakit hindi niya ba nakikita yon? Bakit hindi niya ba napapansin yon?