Marrying the Guy I Hate

MGIH C-18: Miserable

Only do what your heart tells you.
-Princess Diana

Kath's POV

Mom's calling. I accepted the call.

"Hello? Mom?"

"Sweetie, I have something to tell you," sabi ni mom sa kabilang linya.

"Go on."

"Bawal ka ng makipagkita sa boyfriend mo!"

"What?! Di na nga kami nagkikita these past few days tapos sasabihin mong 'wag na 'kong magpakita sa kanya?" naiinis kong sabi.

"Fine. You really want to? I'll cut your allowance. No gadgets, no hangouts. Clear? Kung hindi ka pa rin susunod, pagsisisihan mo."

"No way! You can't do this to me!" sigaw ko sa phone.

"Then, it's a deal. Lalayuan mo siya."

I sighed in defeat.

"Fine."

"Okay. Bye sweetie! I love you," with that, I ended the call.

Aaaaaaaarrrrggghhh! This life sucks!

One week na nga pala ang nakalipas since the day na nag-attempt akong mag-suicide.

Medyo maayos na rin ang pag-iisip ko pero masakit pa rin talaga yung puso ko. Anyway, one week ko na ring di nakikita si Tyler. Lagi kasi akong nakakulong dito sa kwarto. Breakfast, lunch and dinner, dito ako sa room kumakain. Pero pumapasok pa naman ako sa school.

Nagtataka siguro kayo kung bakit di ko na nakikita si Tyler kahit nasa iisang bahay lang kami. Simple, sinabihan ko si manang na wag pasabayin sakin si Tyler kapag kumakain at pag pumapasok sa school. May time na nauuna siya sa pagpasok. May time din na mas nauuna ako sa kanya. Pag uwian naman, di rin kami sabay umuwi. Pagkauwi ko naman, diretso na ako sa room ko. Dun na rin ako nagdi-dinner.

Si Charles din hindi ko na nakikita. Mukhang di pa siya pumapasok. Maski text wala rin. Call? Mas lalong wala. Di na siya nagpaparamdam sakin.

Umilaw yung phone ko.

Tumatawag si Andrea.

In-accept ko yung call niya.

"Oh?" di uso hello eh.

"Kath! We need to talk," mukhang serious siya.

"About what?"

"Ugh. Basta. Starbucks. Alam mo na kung saang Starbucks. 4 pm sharp. See you there!" then she ended the call.

Tsk! Hindi man lang ako pinagsalita!

3:00 na kaya naligo na ko at nagbihis. Nagpahatid na lang ako kay Kuya Richard.

Pagdating ko dun, imbis si Andrea ang makita ko, si Charles ang nandon. Set up ba 'to? Shit naman! Di nga ako pwedeng makipagkita sa kanya di ba? Geez. What am I gonna do now? Step backward. Yeah, that's the magic word.

Backward.

Backward.

Backward.

Oops. Bumunggo ako. Dead end na yata 'to.

"Kath, anong ginagawa mo?" tanong nung nabunggo ko. So, it means tao pala 'to. Lumingon ako.

"Hehehe. Andrea!" sambit ko.

"Kath, ba't ganyan ang itsura mo? Para kang natatae! May cr sa Starbucks. Dun mo na lang ilabas yan," saka niya ko hinila papasok ng Starbucks. Hinila ko agad sya papalayo dun. Hindi ako pwedeng makita ni Charles.