Marrying the Guy I Hate

MGIH C-67: "Me" Time

Love is selfishness sometimes.

Kath's POV

"Ayon! Nagpakamatay! Tapos ang buhay, tapos ang problema!" dinig kong ang sabi ng isang binata na kausap ang barkada niya.

Bigla na lang akong tumayo sa kinauupuan ko at tumakbo papuntang kalsada.

Ayon! Nagpakamatay! Tapos ang buhay, tapos ang problema!

Ayon! Nagpakamatay! Tapos ang buhay, tapos ang problema!

Ayon! Nagpakamatay! Tapos ang buhay, tapos ang problema!

**Beeeeeeeeeeeeeeeeeep**

Halos mabingi ako sa lakas ng busina ng sasakyang papalapit sa akin. Hanggang sa unti-unting naglaho ang tunog na aking naririnig at naramdaman ko na lang ang lakas at bilis ng pagtama nito sa akin at sa isang kisap-mata, nawalan ako ng malay.

"Kath, wake up, please."

I opened my eyes slowly to see Tyler's palm caressing my cheek while the other one is holding my hand.

"Kath!" he called me in state of shock. Probably because of opening my eyes all of a sudden.

"God! You're awake!" he gave me a tight embrace.

"T-tyler!"

"Sorry. I'm just w-worried."

"Buhay nga ako, papatayin mo naman ako sa yakap," I said mockingly.

My eyes scoured the whole room to see where I am right now.

I thought I was in the hospital, AGAIN. But I was wrong. I am inside Tyler's room, lying.

"Ba't wala ako sa ospital? Ba't nasa kwarto mo ako?" takhang tanong ko sa kanya.

"Bakit ka naman dadalhin sa ospital?" he answered my question with another question.

"Kasi nasagasaan ako?"

"Sa tingin mo dadalhin kita sa ospital kapag nasagasaan ka?"

"Huh?"

"Hindi kita dadalhin dun 'no! Ididiretso na kita sa sementeryo! Sawang-sawa na sayo ang ospital! Nauumay na! Palagi ka na lang kasing nandun!"

**Pok**

Binatukan ko nga. Sementeryo agad? Di ba pwedeng burol muna?

"Pero seryoso nga. Ba't wala ako sa ospital?"

"Kasi nandito ka sa condo ko."

Babatukan ko na naman dapat siya pero napigilan niya na yung kamay ko.